W swojej teorii A. Maslow oddzielił niedostatek od motywacji egzystencjalnych, E. Fromm – sposoby bycia i posiadania jako różne sposoby życia człowieka, J. Hollis w książce „Marzenia” „W poszukiwaniu dobra” „Czarodziej” przestrzegał przed złudzeniami dotyczącymi miłości, w których człowiek zamiast partnera ma nadzieję znaleźć idealnego rodzica. Z punktu widzenia A. Maslowa motywacje deficytowe kierują człowiekiem, gdy jest głodny, chce spać lub odczuwa ból, tj. w przypadkach, gdy jego organizmowi brakuje pewnych zasobów, których uzupełnienie potrzebuje. Gdy potrzeby podstawowe są zaspokojone, otwierają się potrzeby egzystencjalne – na samorealizację, zabawę, kreatywność. W odniesieniu do miłości niedobór oznacza, że ​​dana osoba zakochuje się w kimś z braku. Może potrzebować opieki domowej lub emocjonalnej, wsparcia i pocieszenia. Poszukaj osoby, która uzupełni jego wewnętrzne braki – wpasuje się w jego scenariusz życiowy, rozwiąże jego problemy i ostatecznie przed czymś go uratuje. W miłości deficytowej druga osoba postrzegana jest jako funkcja, narzędzie, środek rozwiązywania problemów. Podnosząc ten temat w analizie, osoba może powiedzieć, że jest samotna i przestraszona, potrzebuje bliskości kogoś, kto sprawi, że poczuje się spokojniejszy. Albo potrzebuje kogoś, kto będzie dla niego gotował, sprzątał mieszkanie, zarządzał finansami i dbał o zdrowie. A może potrzebujesz kogoś, z kim mógłbyś spędzić weekend – wyjechać gdzieś, wybrać się na wycieczkę, obejrzeć wspólnie film. A kiedy mówimy o funkcji, rozumie się, że może to być każda osoba, którą można łatwo zastąpić w przypadku separacji. Miłość egzystencjalna jest inaczej skonstruowana, a w niej wyjątkowa osobowość drugiej osoby staje się jej własną wartością i formą wyrazem tej miłości jest szczery, autentyczny dialog, wzajemna osobista wymiana, która pozwala każdemu partnerowi wzrastać i rozwijać się. K. Jaspers nazwał taką wymianę „nieskończoną komunikacją”, w której nie można zignorować ani jednego pytania, a człowiek z głębi siebie odpowiada na drugie. W miłości egzystencjalnej funkcjonalność schodzi na dalszy plan, a człowiek jest w stanie kochać drugiego bez sztywnego przywiązania do funkcji. Na przykład nawet w przypadkach, gdy partner jest poważnie chory i nie jest w stanie wykonywać dla tej osoby pożytecznych funkcji. Miłość egzystencjalna to miłość wynikająca z poczucia wewnętrznej pełni, z otwartości na drugiego człowieka i pragnienia zarówno dzielenia się z nim treścią swojego wewnętrznego świata, jak i bycia przesiąkniętym jego światopoglądem. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że miłość egzystencjalna to tylko bajka idealistów, którzy dosłownie biorąc Platona, wciąż naiwnie wierzą w objaśniony przez niego mit o połówkach rozdwojonej całości, które w miłości należy duchowo zjednoczyć. J. Hollis pokazuje jednak, że to właśnie ten rodzaj miłości jest najbardziej realistyczny, gdyż miłość z deficytu budowana jest w oparciu o niestałe projekcje. W procesie rozwoju relacji załamuje się projekcja idealnego rodzica na partnera, a jeśli miłość budowano wyłącznie na deficytowych potrzebach, po dawnych nadziejach i oczekiwaniach nie pozostał ślad. W procesie nieuniknionego kryzysu taka miłość zostaje zerwana, a raz wybrany partner, oparty na złudzeniach, nagle staje się obcy. Dzieje się tak, ponieważ zakochując się, mamy tendencję do upiększania rzeczywistości i dostrzegania w niej tego, czego sami chcielibyśmy. W przypadku braku wewnętrznego zasobu i doświadczenia miłości egzystencjalnej, człowiek projektuje ratownika ze swoich deficytów na innego. Ale w końcu okazuje się, że nikt nie może go uratować przed nim samym, jak tylko on sam, dlatego postać idealnego rodzica jest pusta i nikt nie może stale odgrywać tej roli, w przeciwieństwie do miłości niedostatecznej, miłość egzystencjalna nie wyraża się w tym, że człowiek widzi w partnerze kandydata na aktora odgrywającego rolę jego ideału i jest początkowo gotowy na otwarcie się na rzeczywistość, a zatem jest gotowy dowiedzieć się czegoś nowego o swojej ukochanej osobie, zobaczyć ją z różnych stron boki. Miłość niedoboru budowana jest według ścisłego i jasnego scenariusza,]