Od autora: Zapraszam psychologów i psychoterapeutów do nauki profesjonalnej pracy z klientami cierpiącymi na ataki paniki na seminarium „Psychoterapia zespołu lęku napadowego. Więcej informacji o seminarium można uzyskać po zarejestrowaniu się”. aby to zrobić, podążając za linkiem: Twórcy krótkoterminowej terapii strategicznej G. Nardone i P. Vaclavik uważają, że zespół lęku napadowego powstaje nie tyle w wyniku zdarzenia początkowego, ile raczej w wyniku wszystkich działań, jakie człowiek podejmuje, aby uniknąć wystąpienie paniki Niewłaściwe próby uniknięcia paniki prowadzą do krótkotrwałej ulgi, ale w przyszłości tylko pogarszają objawy ataku paniki. W efekcie prowadzą do poczucia bezradności. Wydaje się, że człowiek nie może mieć żadnego wpływu na przyszłe wydarzenia. To próba kontroli podtrzymuje zaburzenie paniki. Zwykle osoba cierpiąca na panikę wybiera jedną lub więcej z następujących metod radzenia sobie z sytuacją: Metoda 1. Unikanie przebywania w przerażającej sytuacji. Prowadzi to do tego, że coraz częściej sytuacje zaczynają być postrzegane jako przerażające. A teraz nawet najmniejsze niebezpieczeństwo może wywołać strach. Dlatego repertuar przerażających sytuacji zaczyna gwałtownie się poszerzać. Więcej informacji o tym, jak unikanie zwiększa liczbę napadów, można znaleźć w artykule „Unikanie przerażających sytuacji i uogólnianie strachu”. Metoda 2. Unikanie myśli o przerażających sytuacjach Czy kiedykolwiek powiedziano Ci: „nigdy nie myśl o białej małpie”? Udało Ci się nie myśleć? To samo dzieje się z paniką: powtarzasz sobie w kółko: „Nie myśl o tym, co może cię przestraszyć”. Powtórz to sobie 10 razy, a niezwykle trudno będzie ci zachować spokój. Metoda 3. Próba kontrolowania strachu przed paniką. W przypadku zespołu lęku napadowego pojawia się strach przed doświadczeniem strachu przed paniką. Albo strach przed strachem. Przeczytaj o tym w artykule „Strach przed strachem: fobofobia”. Unikanie strachu paradoksalnie prowadzi do jego wzrostu. W takim przypadku mówisz sobie: „Nie bój się, nie myśl, że może pojawić się strach”. Ta myśl nieuchronnie prowadzi najpierw do minimalnego strachu. A potem kula śnieżna narastającej paniki i objawów fizjologicznych. Jak sobie poradzić z fobofobią, przeczytaj artykuł „10 sposobów na przezwyciężenie strachu przed strachem”. Metoda 4. Próba kontrolowania objawów fizjologicznych, reakcji organizmu i unikania ich, na przykład, gdy osoba zaczyna słuchać bicia własnego serca ze strachu, że może to być nieregularne, oczekiwanie to nieuchronnie zostaje zrealizowane, a rytm bicia serca zostaje faktycznie zakłócony. Ta próba kontroli przypomina stonogę. Któregoś dnia zastanawiała się, jak udało jej się zapanować nad wszystkimi nogami. Po czym zapomniałem, jak się chodzi. Metoda 5. Szukanie pomocy i wsparcia u innych, tworzenie sieci społecznościowej pomagającej w sytuacji strachu Osoba otrzymująca pomoc i wsparcie otrzymuje od otoczenia podwójny komunikat: „Pomagam Ci i chronię, bo jesteś drogi. mnie” i „Pomagam ci i chronię cię, ponieważ jesteś chory”. Tym samym otoczenie potwierdza obecność „choroby”. Zamiast pomagać człowiekowi pokonać własne lęki, pomoc innych utwierdza go w przekonaniu, że sam nie poradzi sobie ze swoim strachem. Swoim wsparciem i pomocą potwierdzają niezdolność człowieka i jego zależność od bliskich. Taka pomoc tylko pogarsza objawy. Wszystkie te strategie pomagają w tym konkretnym momencie uniknąć strachu, uniknąć objawów i stworzyć iluzję ochrony. A na dłuższą metę tylko pogarszają stan paniki. Podczas kopiowania artykułu wymagany jest link do źródła: http://xn--80aqahnk.net/neudachnye-sposoby-kontrolya-paniki/© Vasilyeva O.B.