Od autora: Klasyczna psychoanaliza W literaturze psychoanalitycznej zmienił się nacisk na użycie terminów „strach” i „lęk”. Zwykle niemiecki Angst, który pojawił się w pracach S. Freuda jako główne pojęcie związane z tematem kastracji, tłumaczono jako „strach”. Obecnie zwyczajowo oddziela się te pojęcia w języku rosyjskim, pojęcia strachu i niepokoju są również różne. Według słownika języka rosyjskiego Uszakowa [49]: Strach to stan skrajnego niepokoju, niepokój wywołany strachem, grożącym lub spodziewanym niebezpieczeństwem, strach, przerażenie. Niepokój: niepokój, silne podniecenie emocjonalne, dezorientacja (zwykle w oczekiwaniu na niebezpieczeństwo, coś). nieznany); sygnał zbliżającego się niebezpieczeństwa; coś, co niepokoi, troszczy się, niepokoi; „W psychologii różnicę między strachem a lękiem w najogólniejszym sensie opisuje się poprzez obecność lub brak przedmiotu zainteresowania: strach ma przedmiot, lęk jest niepewny” [13, s. 4]. Przyczyna strachu jest „znana”; istnieje pewna „gotowość w postaci strachu” [36]. W każdej modyfikacji strasznego jest coś, co nawiązuje do lustrzanego odbicia. Strach ma „wielkie oczy”, „bać się wilka i uciekać przed wiewiórką”, „gdzie jest strach, tam jest wstyd”, „w strachu” jest równoznaczne z „całkowitym poddaniem się, posłuszeństwem” [13, P. 4]. Metafory te wskazują na wygląd przedmiotu. Lękowi przypisuje się bardziej funkcję sygnalizacyjną niż strachowi, na przykład sygnałowi „Alarm”. Podczas alarmu wróg jest nieznany, przyglądamy się tematowi. Lacan zauważa to w opowiadaniu Czechowa „Strachy”, podkreślając słowo „patrz”, podkreślając niepewność niepokoju. Nadanie znaczenia nieznanemu, nadanie mu przedmiotu pozwala przezwyciężyć „aporię duplikującą je jako podmiot, rozgraniczenie przedmiotu-odpadu i zarazem przedmiotu-agalmy” [27, s. 98]. Opowieści Antoniego Czechowa „Strach” i „Strach” pozwalają „wybrać pierwszy strach z pewnym odcieniem niepokoju w momencie jego wystąpienia - punkt wyboru między strachem a niepokojem; a potem niepokój z odcieniem, tutaj być może melancholijnym, w każdym razie ilustrują one zjawiska refrakcji, konotacji i denotacji, poprzez które niepokój, jako kluczowy afekt, można uchwycić w języku rosyjskim” [27 , With.. 99].