Prośby rodziców dotyczące ich dziecka często przekształcają się w poradnictwo rodzinne i szczegółową „analizę” relacji rodzinnych jako całości. Jakie prośby kierują rodzice? Z reguły jest to pogorszenie lub brak chęci do nauki w szkole i braku motywacji do zmiany czegokolwiek, złe zachowanie, zrzędzenie i nieposłuszeństwo, powściągliwość i milczenie na temat tego, co dzieje się w jego życiu, nieufność do jednego lub dwojga rodziców, ignorowanie rodziców komentarze i sugestie. Jak rozumiesz, lista może być kontynuowana. Jeśli to przeanalizujesz, nie ma znaczenia, w jakim wieku jest dziecko. Odczucia rodziców są zazwyczaj negatywne. Niepokój, beznadzieja i strach to uczucia wiodące. Trudno im kontrolować siebie i sytuację. Tracą kontrolę. Rodziców można zrozumieć. Pracują, starają się dla swoich dzieci, chcą dla nich jak najlepiej, ale ich dziecko tego wszystkiego nie docenia. Rozmawiając o tym ze swoim dzieckiem, możesz go zrozumieć na wiele sposobów. Tak, rodzice to najbliżsi i najdrożsi ludzie, wiele z tego, o czym mówią, jest prawdą, ale sposób, w jaki o tym mówią, budzi protest. Zdaniem chłopaków są to notacje, moralizowanie, żądania podniesionym głosem, presja i naruszanie osobistych granic (tak, znają takie słowa i o tym mówią). W rzeczywistości istnieje rodzina z własnym światem wewnętrznym, stylem komunikacji i zachowaniem. Zachowanie dziecka to nic innego jak ten sam scenariusz, tylko aktor jest niekompetentny i młodszy. Jego zachowanie jest postrzeganiem stosunku rodziców do niego. Często dziecko powtarza zachowanie swoich rodziców, że tak powiem, odzwierciedla ich zachowanie. Ale rodzice tego nie rozumieją. Wszystko, co się dzieje, wywołuje w nich złość i niezadowolenie. Samo dziecko jest zdezorientowane i zagubione w rozumieniu „co jest dobre, a co złe”. Nie powinieneś wymagać od dziecka tego, a nie innego. Powtarza to, co widzi. Kiedy podczas konsultacji szczegółowo omawiamy sytuację i zachowanie obu stron, rodzice zaczynają rozumieć, że oni sami tak właśnie mówią i robią. To zrozumienie jest „kluczem” do korygowania i ustanawiania relacji między rodzicami i ich dziećmi. To prawda, że ​​samo zrozumienie nie zawsze wystarczy. Ważne jest również, aby chęć i konkretne działania obojga rodziców zmieniły dotychczasowy styl na taki, który budzi wzajemne zaufanie i jest wygodny dla wszystkich. Okazuje się, że rodzice przyszli „zmienić” dziecko, ale sami muszą się zmienić. Na pewno nie w ten sposób. Każdy członek rodziny potrzebuje zmian. Zmiany wizualne u dorosłych z pewnością zostaną zauważone przez dziecko. I istnieje możliwość, że zrobi to sam. Podejście rodzinne i działania każdego członka rodziny wobec siebie przyniosą pożądany rezultat, zapewnią zrozumienie, radość komunikacji i wzajemne wsparcie.