Oddana mojemu uczniowi, bystrej osobie...Żyjemy. Nieszczęśliwy. Cieszymy się. Nie całkiem. Chcemy więcej. Chcemy, żeby było jaśniej. Chcemy tego mocniej. Nieszczęśliwy. Wczoraj było źle. Coś jest dzisiaj inaczej. Jutro będzie lepsze... Czy będzie jutro? Wątpimy w to. Nie jesteśmy szczęśliwi, bo w to wątpimy. Jesteśmy smutni. Znów nie są szczęśliwi... Ale ile tak naprawdę człowiek potrzebuje?... Co będą oznaczać wszystkie wartości świata, jeśli bliska osoba odejdzie?...... Co wtedy? A co to za różnica, że ​​był „jakoś inny”, a nie taki, jakiego od niego wymagaliśmy, porównując go z jakimiś głupimi standardami? Kto wymyślił te standardy piękna, inteligencji, bogactwa i wszystkiego innego? Kto?!!! Każdy człowiek jest niesamowitą wartością, to jest życie, to jest dusza! I który wyobraża sobie, że jest twórcą, aby oceniać lub żądać, aby było „tak jak powinno”! Jak więc powinno być? Kto wie na pewno???? Najważniejszą rzeczą jest rozeznanie wartości osoby, która jest obok ciebie, gdy jest ona żywa. Nie żądaj niczego. Żyje i to już dużo. On jest. I dlatego jest kochany, bo nie jest taki jak wszyscy! Głupia śmierć stawia wszystko na swoim miejscu... Kochajcie się. Oddajcie się sobie nawzajem. Słyszeć się nawzajem. Wspierać się nawzajem. Zrozumieć i zaakceptować siebie nawzajem. Wybaczcie sobie nawzajem. Proszę i bądź szczęśliwy. Teraz, dzisiaj, w każdej minucie! Nie czekając, aż będzie za późno… Nagle. Nagle. Nieodwołalnie miała 19 lat. Oto jej ostatni list sprzed 3 dni: „Jeszcze nic się nie dzieje… Ale mam plany globalne! O czym nie mogę teraz rozmawiać. Ale na pewno powiem, jak je spełnię), nawet jeśli to się nie uda), ale mam wielką nadzieję, że wszystko się ułoży!” Zmarła dwa dni temu. Zapalenie płuc.