Pozdrawiam Was, moi mądrzy, celowi, zdeterminowani, najodważniejsi i wytrwali czytelnicy. Tak, tak, mówimy o Tobie, bo to Ty podejmujesz teraz jakieś działania, aby zmienić swoje życie, to Ty czytasz artykuły i książki edukacyjne, a to oznacza, że ​​jesteś na dobrej drodze do upragnionej przyszłości... Ludzie często do mnie piszą i zadają pytania o prostotę drogi do szczęścia i sukcesu: „piszesz wszystko łatwo i prosto, po prostu to weź i zmień, ale w rzeczywistości to nie jest takie proste???”, „jak zdobyć pozbyć się kontroli tych, którzy zombie???”, „jak zacząć samodzielnie podejmować decyzje?”, „jak uwolnić się od stereotypów – w tym przypadku trzeba przeciwstawić się społeczeństwu?” itd. Rzeczywiście, ilu autorów takich jak ja pisze: „w łatwy sposób…”; „Łatwo jest spełnić życzenie”; „po prostu wybierz…”; „proste prawdy…”, można tak ciągnąć w nieskończoność... Łączy to jedno pytanie: czy naprawdę łatwo jest wstać i kroczyć drogą szczęścia i sukcesu? Czy łatwo jest mieć własne zdanie? Czy łatwo jest zmienić ukształtowane przez lata stereotypowe myślenie? Czy łatwo jest zasiąść na tronie w swoim królestwie jako król lub królowa, a to niezbędny krok do szczęścia i szczęścia? Czy łatwo jest nauczyć się ufać przede wszystkim sobie, a nie mężom stanu, krewnym, osobom starszym i bardziej doświadczonym itp. I niemal codziennie zawodzimy, składając sobie najróżniejsze obietnice i nie dotrzymując ich... Jak można wierzyć w siebie, w siebie, w swoją Boską zasadę, kiedy nie ma woli, nie ma siły, nie ma magii.. W tym artykule uzyskasz odpowiedzi na te pytania, a potem sam zdecydujesz, czy w ogóle coś zmienić, czy zostawić wszystko tak, jak jest, wszak jakoś żyłeś przed tymi liniami, co oznacza, że ​​możesz dalej... I możesz nadal dawać sobie obietnice: „Jutro pobiegnę, jutro rzucę palenie, jutro na pewno wstanę wcześnie, na pewno usiądę do czytania w wolnej chwili itp.”. ci przyjemną i pożyteczną lekturę. A więc zaczynajmy... To naprawdę łatwa droga, łatwo jest o niej pisać, mówić i dawać rady, ale wtedy jest to łatwe: kiedy już nią podążasz i otrzymujesz potwierdzenie swoich przekonań. ; kiedy nauczyłeś się kontrolować, a zatem formułować myśli, które są dla ciebie interesujące, kiedy prawidłowo wyznaczasz cele i łatwo je osiągasz, kiedy poprawnie i jasno formułujesz swoje prawdziwe, a nie automatyczne pragnienia i prośby - i jak; w rezultacie dostaniesz wszystko, czego chcesz. Ale to wszystko, ta teraz łatwa ścieżka była kiedyś nie do pomyślenia. Ta łatwa droga, którą szczęśliwi i szczęśliwi kroczą wesoło i radośnie, jest efektem kilku bolesnych lat zwątpienia i chęci opuszczenia tej ścieżki; to wynik determinacji i walki z samym sobą, które zostały wystawione na próbę nie raz i nie dwa. To nagroda za ciężką i wytrwałą pracę nad sobą; jest to konsekwencja rozwiniętej wiary we własne siły i nieograniczone możliwości; to zwycięstwo nad wieloma wewnętrznymi ograniczeniami. To kilka lat codziennej pracy; jest to odrzucenie wątpliwych rozrywek i nawyków i wybór na rzecz zdrowego stylu życia, ponieważ z czasem szkoda tracić cenny czas na wypalonego papierosa lub imprezę z bezużyteczną pogawędką i alkoholem; to tysiące i jeden wybór na korzyść Twojej ścieżki - ciernistej, ale szczęśliwej i pomyślnej, przeciwko biernemu pływaniu z prądem, który nie przynosi żadnych zmian ani jutro, ani za rok, ani za dziesięć... Jednocześnie , pamiętaj, że podczas pływania pasywnego natkniesz się również na bystrza, być może wodospady, być może wiry, jakieś ciała obce, koryto rzeki może się obrócić, może pojawić się pasmo. I będziesz musiał pokonać wszystkie te przeszkody. Podążając tą ścieżką, mówiąc sobie: „Jestem szczęśliwy i odniosłem sukces!” i udowadniając to sobie przez całe życie, decydujesz się być szczęśliwym i odnoszącym sukcesy. I to, moi drodzy, jest najtrudniejsze. Dlaczego? Bo dokonałeś już wyboru na rzecz szczęścia i sukcesu i nie ma tu miejsca na lenistwo, puste obietnice, bezsensowne gadanie, kolejnego wypalonego papierosa, kolejną godzinę leżenia rano itp.Na tym polega trudność, kiedy idziesz tą drogą, zdajesz sobie sprawę, że nie wrócisz już do swojego poprzedniego życia, w którym choć nic ci się nie podoba (przepraszam za przekleństwa), nie musisz bądź odpowiedzialny za wszystko! W szczęśliwym i udanym życiu - wszystko w inny sposób, jesteś odpowiedzialny za swoje relacje z rodziną, jesteś odpowiedzialny za dostępność wolnych pieniędzy i ich ilość, jesteś odpowiedzialny za terminowość wykonania pracy, jesteś odpowiedzialny za to, w jakim domu mieszkasz, z kim się komunikujesz i z kim pracujesz... Jak widzisz, zarówno na ścieżce pasywnego pływania, jak i na ścieżce szczęścia i sukcesu czyhają przeszkody i wyzwania. Różnica jest taka, że ​​w pierwszym przypadku rozwiązujesz je, aby przetrwać, w drugim - aby uzyskać pożądany standard życia. Tak wygląda prawdziwy obraz szczęścia i sukcesu, a nie jedna z jego stron. Różnica polega na zakresie odpowiedzialności. Bierny członek społeczeństwa, którego jest większość, jest skłonny, aby wszyscy odpowiadali oprócz niego - szefa i żony (męża), Pana Boga i państwa, rodziców i przyjaciół, środowiska, sekty i mediów, lekarzy itp. ; szczęśliwy i odnoszący sukcesy, jest także aktywny, sam odpowiada za wszystko w swoim życiu. Zdając sobie z tego sprawę, znacznie łatwiej Ci się poruszać, ponieważ jesteś pozbawiony iluzji jutrzejszego wyniku (nie czekasz na cud, ale rozumiesz, że musisz działać), ale masz wiedzę, że jeśli jesteś prawdziwy siebie i swoją wiarę w szczęście i sukces, wynik jest taki sam – będziesz szczęśliwy i odniesiesz sukces (a cuda nie pozwolą ci czekać) Przy takim sposobie myślenia między twoją teraźniejszością a upragnioną przyszłością jest kilka miesięcy, lub najwyżej kilka lat, ale już jest. Wszystko, czego w tej chwili pragniesz, ale jeszcze tego nie posiadasz, już istnieje, ponieważ z reguły pragniesz nie samych obiektów świata materialnego, ale tylko tych uczuć, emocji, których doświadczysz z otrzymywania, posiadania, używając i itp. Jeśli masz już wszystko, oznacza to, że istnieje możliwość, że dzięki pewnym działaniom osiągniesz to wszystko i będziesz obserwował, używał, posiadał i cieszył się w rzeczywistości wszystkim, czego chcesz. To właśnie powinno stać się Twoją motywacją na tej łatwej i trudnej ścieżce - wiedza o tym, że szczęście i sukces są nieuniknione przy niezachwianej wierze w siebie i swoje nieograniczone możliwości. Świadomość, że szczęście i sukces są nieuniknione przy nieugiętej wierze w siebie. Z jednej strony jest to bardzo proste i łatwe, jeśli idziesz dalej pokonuje ponad sto kilometrów – choć pierwsze kroki są bardzo trudne. Ale bez tych kroków nie będzie łatwych kilometrów pożądanego życia. Wybór nalezy do ciebie. Jeśli wybierzesz szczęście i sukces, bierzesz odpowiedzialność za całe swoje życie, a to, wiesz, nie jest łatwe, biorąc pod uwagę fakt, że w teraźniejszości nie zawsze wystarczy pieniędzy; lub zdajesz sobie sprawę, że nie mieszkasz z tym, którego chciałeś; nie tam, gdzie chciałem; robisz to, delikatnie mówiąc, nie lubisz itp. A kto jest za to wszystko odpowiedzialny? „Ty” i tylko Ty masz rację, tylko jeśli zgadzasz się z tym wyrażeniem – jesteś już w punkcie wyjścia na ścieżce szczęścia i sukcesu. Czy myślisz, że to proste? Trudniejsze nie mogło być, dlatego 10% z nas odważyło się wziąć na siebie odpowiedzialność i pójść tą łatwą – trudną ścieżką, a 90% zdecydowało się płynąć z nurtem… Ale tylko jeśli zgodzisz się z tym faktem, faktem przyjęcie odpowiedzialności - stałeś już na początku drogi szczęścia i sukcesu. W tym przypadku chcę Ci szczerze pogratulować i powiedzieć: Wierzę w Ciebie i naprawdę na to zasługujesz. Jeśli teraz mówisz wewnętrznie, to co czy „ja” ma z tym coś wspólnego, skoro mam takiego szefa. Co ma do tego „ja”, skoro urodziłam się w tym mieście, to mam to mieszkanie i nie ma innego wyjścia… Co ma do tego „ja”, skoro mąż (żona) był zupełnie inną osobą, kiedy zakładaliśmy rodzinę, a w ogóle byliśmy wtedy młodzi i głupi... W takim razie przestań czytać ten artykuł, nie otwieraj książek - nie marnuj czasu, radzę ci obejrzeć film lub jakiś program... Co? Czy uraziły Cię moje słowa? Kim jestem w Twoim życiu? Zamkniesz tę stronę i za kilka dni nie będziesz nawet pamiętać mojego imienia... Zrozum i zaakceptuj: nie muszę niczego udowadniać, nawet nie proszę, żebyś się ze mną zgodził,szczerze mówiąc, ja, podobnie jak reszta miliardów, nie mam ani korzyści, ani szkody z twojej decyzji, jesteśmy nawet obcy... Dołącz do naszych szczęśliwych - jesteś mile widziany i zawsze chętnie otwierasz drzwi, nie - masz rację, masz swobodę wyboru. Życzę wszystkim szczęścia i sukcesu - im więcej szczęśliwych i odnoszących sukcesy ludzi na świecie - tym szybciej dojdziemy do nowego myślenia... Ale rozumiesz, ani ja, ani nikt inny nie może Cię zmusić. lub dokonaj wyboru za siebie. Nigdy nie słyszałem w żadnym reportażu: „Dzisiaj miało miejsce zdarzenie, mężczyzna podbiegł do ofiary na ulicy i przykładając pistolet do skroni, powiedział: że ta druga jest teraz szczęśliwa i odnosi sukcesy, i nie ma innego wyjścia !” Widziałeś takie wieści? Pytam i nalegam tylko na jedno: bądź szczery przynajmniej wobec siebie – to ważne, jeśli nie będziesz wypowiadał swoich myśli na głos – nikt się o nich nawet nie dowie, nikt poza tobą. ty... Zastanów się, czy warto się oszukiwać; czy jest w tym jakiś sens i korzyść dla Ciebie i Twojej przyszłości??? Ja sam musiałem wrócić do punktu wyjścia, w wieku 25 lat - dzięki wytrwałości i pracy od rana do wieczora zajmowałem „cudowny”, „prestiżowy” stanowisko (powiedziano mi, że jest to świetna pozycja i przyniesie mi wiele szczęścia); miał względną władzę i otwarte drzwi; Kupiłem samochód, dom – nie miało znaczenia, że ​​będę musiał za to płacić przez kolejne 15 lat – istniała wówczas iluzja własności; Miałam konkubinę i trzy lata cywilnego małżeństwa bez kłótni i względnego komfortu... Wszystko wydawało się być w porządku. Dobrze, jeśli spojrzeć na to ze strony biernego członka społeczeństwa, ale ze mną było gorzej – w głębi duszy byłem aktywny i nie rozumiałem, czego jeszcze mi brakuje. Naprawdę zrozumiałem, że z czasem zaoszczędzę na daczy, wakacje spędzę nad morzem, urodziłbym dzieci - oddałbym je niani - sam pracuję - nie mam czasu, emerytury, wnuków . Wszystko wydawało się piękne, ale zupełnie mi nie pasowało. Zrobiłem, czego się nauczyłem, ale wybacz, małpę można nauczyć wszystkiego. Miałem dzikie konflikty wewnętrzne, które gasiłem w sobie, przekonując mnie, że wszyscy tak żyją. Nie miałam czasu przeczytać książki, w ogóle po prostu usiąść i pomyśleć – doprowadzało mnie to do szału, nie miałam czasu na spacery z ukochanym psem… Zakwestionowałam wszystkie swoje wartości: mam samochód... Świetnie, ale po co - żeby dojechać do pracy i wrócić - jest też taksówka, a w pracy jest serwis... Jest mieszkanie, własne mieszkanie, do którego wchodzi się o 22 w najlepszym wypadku o godzinie 8:00 i wyjdź o 8, w przerwach masz czas nakarmić męża i psa... Ach, jak to było, że była praca, której nie lubiłam, czyli nieważne, ile pieniędzy przyniosło, nie dałoby satysfakcji. Ponieważ nie da się robić przez długi czas czegoś, czego się nie lubi. Jeśli kochasz pracę, nie nudzi się, nie staje się nudna, nie osłabia Twoich zainteresowań, możesz się w niej rozwijać przez nieskończenie długi czas. To dotyczy wszystkiego. Chociaż obiecali dobrą emeryturę, jeśli oczywiście dożyję. Niezła perspektywa na życie. Zwróćcie uwagę na paradoks: za dziesięć do dwudziestu lat moje dochody nie zmieniłyby się zbytnio, a co dopiero czas wolny, bo w służbie państwowej wysokość uzyskiwanych dochodów zależy bezpośrednio od ilości spędzonego czasu... Oto jest... - iluzja stereotypowego szczęścia: mąż, praca, samochód, mieszkanie, a potem może dacza, domek, jacht, nieruchomość itp. Atrybuty stanu zewnętrznego... To wszystko jest iluzją, stereotypem, raz umieszczonym w naszej podświadomości Kiedy niszczy się stereotypy, często pojawiają się straty, zmiana pracy, kolegów, środowiska, ale dla mnie jedno jest warte czasie (w serii strat był wypadek, straciłem samochód, który nie został odrestaurowany, ale znalazłem siebie i wolność) objawiła mi się prawda wschodniej mądrości: tylko tracąc wszystko, zyskujemy wolność kroki potrafią być bardzo wątpliwe, bolesne, obrzydliwe, nawet nie wiem jak inaczej to nazwać. Dlaczego? Powtórzę jeszcze raz, bo za wszystko co się wydarzyło, dzieje i wydarzy się w życiu trzeba wziąć odpowiedzialność – za siebie – a przyznanie się do błędów nie zawsze jest łatwe. Aprzyznać, że przy całej swojej zewnętrznej pewności siebie, urodzie i wysokiej pozycji jesteś posiadaczem wielu kompleksów i nic więcej - nie tylko nie jest to łatwe, ale jeszcze bardziej skomplikowane. Ale obwinianie kogoś nie wchodzi w grę! Nawet rząd, media, telewizja z jej programami, literaturą itp. To są tylko Twoje wybory. Większość po prostu zagubiła się i odsunęła od swojej duszy, serca i umysłu, stała się niewolnikami świata materialnego... W tym większość urzędników państwowych i, jak wiemy, większość ludzi podąża za nimi. Urodziliśmy się w tym społeczeństwie – dlatego mamy skłonność do myślenia o tym stadzie zagubionych dusz, ale w każdej chwili możemy zmienić to myślenie. Nie ma też sensu wypierać się bogactw materialnych – żyjemy w nich, one przynoszą nam radość i ułatwiają nam życie, pomagają pokonać tysiące kilometrów w ciągu kilku godzin itp. Mieszkanie w centrum miasta w namiocie też jest, wiadomo, nie do końca...mmm...wygodne...Ważne jest, aby najpierw zaakceptować teraźniejszość - wszystko jest tak, jak jest teraz. Spójrz na przeszłość, ucz się to, ale nie żałuj. Później będziesz mógł kształtować swoją upragnioną przyszłość i oczywiście bądź cierpliwy wobec siebie i Wszechświata. Wybór należy teraz do ciebie, z kim iść naprzód z mniejszością, czy też pozostać w miejscu większość. Pytacie, czy to łatwe? Nie - to trudne - bo nadejdzie okres samotności, jeśli ktoś odejdzie od stada - na początku jest samotny, dopiero potem może znaleźć w poszukiwaniach innych, takich jak on, być może zrobią to Twoi przyjaciele, a co najważniejsze Twoi bliscy nie wesprze Cię, wybierze inną ścieżkę, będzie chciał pozostać wśród pływaków z nurtem. Musisz być na to przygotowany - to jest ich wybór, twoja determinacja musi stać się niezachwiana, ale będzie się zmieniać z różnych stron. To paradoks, ale w okresach akceptacji i świadomości niektórym wydaje się, że wariują, choć rzeczywistość jest odwrotna, zaczynają żyć świadomie. Wtedy poznaje się ludzi, autorów, nowych znajomych których poglądy są z nimi zbieżne, gdy takich osób (osób o podobnych poglądach) będzie coraz więcej, czytasz, szukasz nowych informacji, jesteś otwarty na nową komunikację - Twoje przekonanie i pewność siebie rosną z każdym dniem. W ten sposób krok po kroku kroczysz ścieżką szczęścia i sukcesu i nawet nie rozumiesz, w którym momencie wszystko, czego chciałeś i w co wierzyłeś, zaczęło Cię otaczać w prawdziwym życiu. Najpierw jakieś drobnostki, potem ci ludzie, o których rok temu nawet nie mogłeś pomyśleć, potem wydarzenia, a potem nie masz już czasu na zaznaczanie kratek przy swoich pragnieniach i celach, bo wyznaczasz nowe, otrzymujesz pojawiają się nowe informacje, pojawiają się nowe pomysły, które należy wdrożyć itp. Jeśli przeczytasz historie ludzi sukcesu i szczęśliwych, w każdej z nich znajdziesz coś wspólnego: ludzie nie rodzą się odnoszący sukcesy – oni się nimi stają; każdy rodzi się szczęśliwy, ale większość wybiera rolę ofiary i cierpienia Na podstawie obserwacji, studiowania biografii i własnego życia identyfikuję trzy etapy kształtowania szczęśliwego i udanego „ja”: pierwszy, zaprzeczenie teraźniejszości ( czyli każdy z nas ma duszę i jest ona czysta, nieważne gdzie jesteś i nieważne jak żyjesz, nadal jest czysta, pytanie jak blisko jesteś, czy też całkowicie o tym zapomniałeś). , pierwszy etap to nie lubić wszystkiego, co jest, takim, jakie jest i wszystko jest nie tak? Rozwiązanie: usiądź i uświadom sobie, że żyjesz – i to już WSZYSTKO, widzisz, słyszysz, masz dwie nogi, dwie ręce, umiesz nawet myśleć i mówić. Podziękuj za to, mimo że nie cenisz życia i tego daru - jakoś dożyłeś tej chwili, masz jakieś świadczenia, pracę, rodzinę, wyobraź sobie, co się stanie, gdy uznasz to za dar i zaczniesz sobie radzić ze swoim życiem ... Drugi etap to ucieczka (zaprzeczenie). Okres, w którym rozpoznałeś już siebie, wyciągnąłeś wnioski (analiza przeszłości) – wyciągnąłeś wnioski, zdałeś sobie sprawę ze swoich mocnych stron i możliwości, ale na tym etapie nadal jesteś zjadany (uciskany) przez otaczający Cię świat, życie codzienne, środowisko która nadal żyje z wartości materialnych i nie chce cieszyć się życiem. Zmieniłeś się, świadomie i wystarczająco szybko (nawet jeśli zajmie to kilka lat, to szybko), ale wszystko wokół pozostało takie samo, w!