Z. Fred opisał to nowe wyobrażenie w swoim dziele „Totem i tabu” (niektóre odniesienia do życia psychicznego dzikusów i neurotyków, 1912-1913). Jako dziedzictwo prototypu prymitywnej hordy, malowidła kanibali leżą w archaicznych głębinach człowieka. Skamieniałe, pozbawione wyrazu, niepokoją ciała i duszy, dopóki człowiek nie dotknie ich swoją wyobraźnią. S. Freud pisze, że „darwinowską hordę prymitywów” charakteryzuje jedynie obecność okrutnego, zazdrosnego ojca, który „posiada wszystkie kobiety i wypędza ich dorastających synów i nic więcej” (Freud, s. 426). Pojęcie kanibalizmu jest znane ludzkości od czasów starożytnych i wiąże się z chęcią zaspokojenia głodu dosłownie (inkorporacja), ale jeśli mówimy o porządku symbolicznym, możemy mówić o rytuale inicjacji, włączeniu do społeczeństwa, identyfikacji ( „pożreć”, aby przyswoić sobie cechy, introjekt, aby uczynić je swoją częścią, czyli częścią życia psychicznego). We wczesnym okresie rozwoju fantazję uważamy za niezbędną do przeżycia, dziecko, aby przeżyć, pije mleko z piersi matki, a jednocześnie czerpie przyjemność ze stymulacji strefy jamy ustnej, która w pierwszym roku życia jest najbardziej „naładowana” , a także otrzymuje odżywianie emocjonalne, które jest dostępne w kontakcie z matką, w efekcie pojawia się poczucie satysfakcji i poczucie dobroci. Z introjekcji, tj. umieszczając obiekt w swojej psychice, następuje następnie identyfikacja z nim i jeśli sam obiekt (matka) był wystarczający, kształtuje się dobry obraz obiektu i dobry obraz siebie; w odwrotnym przypadku, jeśli przeżycie było traumatyczne, niewystarczające, wówczas tworzy się obraz złego obiektu i introjekcja go do wewnątrz, ten zły przedmiot z zewnątrz staje się częścią podmiotu, ponieważ porusza się do wewnątrz i niszczy od wewnątrz (hipochondria), utożsamiając się ze złym obiektem, tworzy się obraz siebie jako złego, nieistotnego. Pozytywne przejawy Fantazmy pozwalają identyfikować się z innymi obiektami (jest to doświadczenie dostępne przez całe życie). mieć więź z pokoleniami, możliwość wewnętrznej przemiany, zatrzymać coś w sobie (n, wspomnienia). Symboliczne znaczenie fantazmatu w uczeniu się i „akceptacji dziedzictwa”, wzbogacanie Jaźni o nowe identyfikacje, początek świadomości różnicy pokoleń i wdzięczności za naukę. Fantazmat realizuje się poprzez rytuały na różnych poziomach i dosłownie rytuał obcowania z Ciałem i Krwią Chrystusa pod postacią chleba i wina; wspólne spożywanie posiłków – zadaniem jest przekazywanie wartości z pokolenia na pokolenie. Negatywne przejawy Nieakceptowanie czegoś od grupy, tj. odsuń się od niej; wina; hipochondrię (złe rzeczy siedzą w środku i niszczą od środka) w relacjach terapeutycznych obserwujemy to dzięki projekcji, czyli tzw. pacjent próbuje wsadzić w nas to, co dla niego obrzydliwe i nie do zniesienia. Również międzypokoleniowe przekazywanie traumy w postaci tajemnic rodzinnych, które skoncentrowane w jednym z pokoleń powoduje psychopatologię. W nerwicy obsesyjnej, która koncentruje się wokół ambiwalencji podziwu i pogardy, w cięższych przypadkach jest to jadłowstręt psychiczny. (fiksacja oralna), w której fantazmat zwraca się przeciwko sobie (B. Brusset). Włączenie złego obiektu i jego utrata nie pozwalają na dokonanie dzieła żałoby i obserwujemy melancholię, gdzie miejsce Ja osoby zajmuje przedmiot, z którym relacja była zabarwiona ambiwalencją i było dużo nienawiści. W pozycji schizo-paranoicznej, gdzie matka staje się prześladująca, absorbująca, strasząca – takie zjawiska obserwujemy w psychopatologii, w postaci schizofrenii paranoidalnej.