Matka narcystyczna lub teatralna. Nie jest tajemnicą, że żyjemy w epoce „narcyzmu”, w której dominujące miejsce zajmuje pogoń za bogactwem materialnym i wielkim sukcesem. Od najmłodszych lat jesteśmy uczeni bycia najlepszymi i pierwszymi. Zdarzają się przypadki, że matki od urodzenia zaczynają uczyć swoje dzieci różnych nauk, aby nie spóźnić się z wychowaniem i wychowaniem udanego dziecka. Pytanie jednak brzmi: jakim kosztem i co się za tym kryje? Zacznę od tego, czym jest narcyzm. Jest to zaburzenie osobowości, w którym potrzeba poczucia własnej wartości i próżności dominują w zachowaniu człowieka we wszystkich obszarach jego życia. Na pierwszy rzut oka powiedz mi, co w tym złego? I zgadzam się, że „zdrowy” narcyzm to norma, wręcz konieczność, bo każdy z nas jest godny miłości i szacunku do siebie, a bez tego nie da się stać osobą samowystarczalną i indywidualną, potrafiącą wybrać własną drogę w życiu. życie. Ale chciałbym porozmawiać o tym, kiedy przekracza to normę i zamienia się w patologię. Wszyscy pochodzimy z dzieciństwa, a rodzina jest zarówno źródłem najpotężniejszych traum, jak i nieskończonych zasobów, dlatego bardzo ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób wychowujemy nasze dzieci. Jak zachowuje się narcystyczna matka? Jest przesadnie opiekuńcza: dba o to, aby dziecko było karmione na czas, czyste, pięknie ubrane, uczęszcza do różnych klubów, jednym słowem dba tylko o zdrowie fizyczne swojego dziecka, ale nie wie nic o jego świecie wewnętrznym i jego wymagania. Kim jest, jaki jest i czego chce – to ją interesuje najmniej. Narcystyczna matka w ogóle nie uważa dziecka za niezależną osobę, jest ono albo częścią jej, albo częścią otoczenia, co przypomina swego rodzaju symbiozę (fuzję), którą mocno wspiera, zachęcając do infantylnych zachowań swojego dziecka. Dziecko takiej matki musi spełniać jej oczekiwania. Ona decyduje za niego o wszystkim. Aby mieć pewność, że dziecko nie stworzy granic i nie uniezależni się od nich lub autonomicznie, narcystyczna matka mikrozarządza życiem swojego dziecka. Potrafi manipulować dzieckiem na wszelkie możliwe sposoby, na przykład udzielając ogromnego wsparcia finansowego lub żądając pomocy, narzekając na zły stan zdrowia lub niepełnosprawność. Dziecko musi stale „zarabiać” na miłość matki, bo jeśli nie jest posłuszne lub nie spełnia jej oczekiwań, musi spotkać się z oczywistym odrzuceniem, upokorzeniem i pogardą z jej strony. Ponieważ postrzega błędy dziecka jako swoje własne i odczuwa je jako wadę w sobie, mierząc się z poczuciem niższości, któremu towarzyszy wstyd i wściekłość. Taka matka nie może zapewnić swojemu dziecku zdrowego środowiska, ponieważ sama jest zajęta potwierdzaniem własnej wyższości. Najpoważniejszą konsekwencją narcyzmu matki jest to, że dziecko dorasta w trudnej atmosferze emocjonalnej, przesiąkniętej kompleksami dorosłych i zaburzeniami psychicznymi, a najprawdopodobniej jako osoba dorosła będzie cierpieć również na zaburzenie narcystyczne (lub inne) . Dzieje się tak dlatego, że narcystyczna matka stawia siebie przed dzieckiem jako nieomylny ideał, jednocześnie go poniżając i przekonując, że w porównaniu z nią jest do niczego. Zatem wypaczone wyobrażenia o „idealnym” dorosłym i własnej „bezwartościowości” ukształtowane we wczesnym wieku z pewnością będą miały negatywny wpływ na rozwój emocjonalny dziecka. Opisując taką matkę, pragnę zauważyć, że jej zachowanie jest oczywiście nieświadome i jest to ogromny problem. Jest całkowicie przekonana, że ​​wszystko, co robi, jest słuszne, tj. „idealna” i przekonanie jej, że jest inaczej, jest niezwykle trudne, ponieważ wówczas będzie musiała zmierzyć się z prawdziwą „nieidealną” częścią siebie, co w przypadku osobowości narcystycznej jest prawie niemożliwe, ponieważ powoduje.