W stanie prokrastynacji nie da się rozpocząć żadnego zaplanowanego działania, wydaje się, że kręcimy się w kółko wokół czegoś, czego się od nas wymaga. Cóż to za wymóg? Od kogo to pochodzi? I dlaczego sprawia to tak wielką trudność w przełamywaniu odwlekania i przejściu do zamierzonego działania? Warto w tym miejscu cofnąć się do momentu, w którym dziecko staje przed żądaniem skierowanym do niego ze strony Innego zasada, matka. Wymóg dotyczy przede wszystkim fizjologii. Trzeba być czystym, zachowywać się w określony sposób w społeczeństwie. Dziecko staje twarzą w twarz z tym, co czyni go bezsilnym i nie pozwala mu pozostać pogrążonym jedynie w przyjemnościach. Rzeczywistość konfrontuje go z tym, czego nie jest w stanie pokonać stan bezsilności przynosi niewiele przyjemności. Wystarczająco silne dziecko będzie mu się opierać na wszelkie możliwe sposoby, naruszając te wymagania i szukając luk, aby go uniknąć. Istnieją cztery możliwe ścieżki, jakie możemy obrać, stawiając żądanie: Zignoruj; panowanie nad własnym pragnieniem. W pierwszym przypadku będziemy bez końca konfrontowani z faktem, że rzeczywistość „uderza nas w głowę”. Wykonując to samo działanie, dojdziemy do tego samego rezultatu, szczerze nie rozumiejąc, co się dzieje. W przypadku bezwarunkowego ślepego poddania się, nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć, gdzie jest moje własne Ja, a gdzie jest to drugie , tak nie jest. Istnieje podział na wewnętrzne i zewnętrzne. Oznacza to, że nie ma „ja”, a jednocześnie cały świat jest „ja”. Taka totalna wszechmoc, z którą absolutnie nie chce się żegnać, a w której nie da się wytrzymać. Przecież wszystko ma na mnie wpływ, a gdzie jest wszystko, nie ma nic. Bezpośredni, agresywny opór wobec żądania niesie ze sobą ryzyko odrzucenia. Jest w tym więcej odrębności, możliwe staje się odkrywanie własnych granic i stawianie przeciwnych żądań. Jednak niepokój i strach mogą być wysokie i uniemożliwiać działanie. Zwlekanie ujawnia konflikt pomiędzy tymi przeciwstawnymi siłami. Z jednej strony „ja” chcę być niezależny i decydować o sobie. W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że znikniemy jako podmiot i staniemy się jedynie zabawką w rękach Innego. Z drugiej strony ważne są dla mnie relacje, potrzebuję uznania i opieki drugiej osoby, zrozumienia, że ​​jestem kochana. Z tego konfliktu nie da się wyjść. Pogoń i uniki nie są w żaden sposób przerywane, a niosą ze sobą dodatkową przyjemność, której nie straciłem, co oznacza, że ​​nadal mogę przechytrzyć tego wymagającego Innego. W przypadku „Człowieka-Szczura” S. Freuda – niemożność wykonania decyzja chroniła z jednej strony przed powtórzeniem scenariusza z życia ojca, który obsesyjnie zdominował bohatera tej sprawy, z drugiej zaś przed strachem przed śmiercią, świadomością, że moje działania mogą doprowadzić do straty ten konflikt został rozwiązany? Czy w ogóle da się to rozwiązać? Jak opanować wymaganie, odkrywając, że wymaganie to nie wszystko? Za tym żądaniem kryje się coś. I to coś można przywłaszczyć, zaspokoić lub wyrzucić. W tym celu tworzymy własne wynalazki. Niektóre pomosty, które pozwalają nam nawiązać połączenie między naszym pragnieniem a pragnieniem innej osoby, może to być wymiana, oszustwo, a nawet kradzież. Na przykład student, który chce otrzymać dyplom, a co za tym idzie, uznanie jego kompetencji zmuszony do stawienia czoła wymaganiom stawianym mu przez uniwersytet w formie pisania prac semestralnych i rozpraw. Jeśli jego stosunek do wymagań jest taki, że je ignoruje lub aktywnie się im przeciwstawia, zostanie wydalony i możliwe będzie bezwarunkowe poddanie się. doprowadzić do tego, że uczeń sam z niej porzuci. Często spotykanym wynalazkiem w tym przypadku jest zabranie wszystkiego w ostatniej chwili. Osuwanie się pomiędzy wymogiem pracowitości a buntem Jak wiadomo, metoda ta niesie ze sobą duży niepokój. Doświadczenia, które są dość kosztowne dla psychiki, ale przynoszą przyjemność (czytaj cierpienie). Kiedy odwołuje się do własnych pragnień i.