Od autora: Pracowałam z chłopcem przez rok. Mama nigdy nie przyszła. Dziwne, prawda? Kto wie, jaki jestem i co zamierzam zrobić? Potem napisałem drugi list. A potem dowiedziałem się od dziewczyny (także „problemy”, z którą się komunikował), że ktoś wysłał mu około 10 listów rocznie! ;) Pracowałem w szkole. Przyszedł nauczyciel (powiedzmy 4B) i powiedział: „Weź Petyę Petechkina, wszystko z nim jest źle, same problemy, nie wiem, co z nim zrobić. To tylko koszmar, przekonasz się!” Zabrała Petyę (powiedzmy Petyę ;)). Biedak został zaciągnięty do mojego biura. Chwycił się ścian, a w jego oczach pojawiła się rozpacz i strach. Co mu powiedzieli, kiedy wysłali go do szkolnego psychologa?! I co mam z nim zrobić, żeby „sam wszystko zrozumiał”?! Rozmawialiśmy długo. Rozmawiałem. Jestem z nim, ale on nie jest ze mną. Trudno było nawiązać interakcję. Pierwsze spotkanie przekonało mnie do narysowania mapy wewnętrznego kraju. A potem pod inną nazwą, bo... sprawiało, że był zbyt spięty i przestraszony. Narysowałem to. Ona westchnęła. Co zrobic nastepnie? Szukałem zasobu. I po raz pierwszy w praktyce sama próbowałam napisać list o kraju. Dla dziecka stało się tak: Witaj, Petechka, pisze do ciebie książę twojej magicznej krainy, krainy fantazji, czasami nazywają mnie też „Nieświadomością”. Niedawno nas odwiedziłeś i przemierzyłeś nasz magiczny kraj, taki podobny do delfina. Wiem, że jesteś silną, odważną osobą, nie boisz się niebezpieczeństw patrzeć w oczy, potrafisz pokonać najtrudniejsze i najcięższe. niebezpieczne przeszkody, jesteś mistrzem w ukrywaniu się i ucieczce. Zauważyłam też, że jesteś człowiekiem czynu, potrafisz wyciągać wnioski z własnego doświadczenia i harmonijnie doprowadzać sprawy do końca. Jeśli widzisz przed sobą cel, to nie ma dla Ciebie przeszkód, idziesz w jego stronę i nic Cię nie zatrzyma, nie szukasz łatwych dróg. Teraz, aby osiągnąć swój cel, musisz doświadczyć, zrozumieć i przemyśleć ważne wydarzenia ze swojej przeszłości, aby w przyszłości móc na nich polegać i je wykorzystać patrzeć bezpośrednio w tę przeszłość? Może powinniśmy pozwolić mu odejść, pożegnać się z nim? Wtedy przestanie Cię to obciążać i przerażać. Może powinniśmy ustąpić miejsca prawdzie? Przecież w twoim prawdziwym życiu jest piękno, spokój i radość, a oni naprawdę chcą, żebyś je zobaczył, przygotowują dla ciebie prezenty i czekają tylko na twoją uwagę, o co chciał zapytać książę twojej krainy fantazji Was o pomoc: w tym kraju jest wiele strachu, bólu, rozpaczy i niepowodzeń. Ale jest dla niej miejsce w spokoju, a nawet radości! Petya, nasz kraj prosperował, pomóż nam przywrócić w nim poprzedni porządek, pomóż mu znów stać się pięknym i zamożnym, pomóż zwiększyć w nim radość i spokój, pomóż wnieść do niego coś jasnego, miłego i radosnego, aby stał się krajem ponownie -Delfin! Z miłością, Książę twojej magicznej krainy fantazji! (Zdjęcia nie dołączę. To zbyt intymne.) List zakleiłam w kopercie i podałam adres szkoły oraz klasę. Przyniósł. Zaszokować. Zdziwienie. Udawany opór, a w oczach nie strach, ale nadzieja na zaufanie. Był wtedy kolejny list, ale o tym w innym artykule ;)