W pomaganiu dzieciom dotkniętym przemocą główną umiejętnością specjalisty pomagającego jest umiejętność powstrzymywania emocji. Umiejętność zatrzymania, przetworzenia i konstruktywnego wyrażania emocji własnych i klienta. W procesie doświadczania przemocy uruchamiany jest proces podobny do przeżywania żałoby. Faza pierwotna to szok (uwaga: na tym etapie przesłuchiwanie dziecka nie ma sensu). Dalsze etapy: zaprzeczanie, agresja, targowanie się, depresja. Zgodnie z wymienionymi etapami przejście nie następuje liniowo, zgodnie z zasadą huśtawki (w górę i w dół). Ostatnim etapem jest akceptacja: człowiek uczy się żyć w nowych warunkach, to, czego doświadczył, staje się jego doświadczeniem. Nieudana żałoba jest traumą. Osoba, która przeżyła traumę, zależy od tego, czego doświadczyła. Posiadanie doświadczenia nie oznacza, że ​​w nowej sytuacji nie doświadczy bólu psychicznego. Posiadanie doświadczenia oznacza, że ​​dana osoba zna sytuację i wie, jak sobie z nią poradzić. Ból już nie niszczy. Sukces radzenia sobie ze smutkiem zależy od trzech czynników: 1. Nasilenie sytuacji traumatycznej (zawsze subiektywne)2. Odporność człowieka na stres3. Zasoby środowiska Aby zrozumieć psychologię traumy, warto zapoznać się z teorią F. Rupperta (patrz rysunek). Zadaniem specjalistów pracujących z traumą jest budowanie zdrowej części dziecka: granic, wiedzy, umiejętności , zainteresowania, wartości, pozytywne doświadczenia cielesne, emocje Działają w części przeżywającej mechanizmy obronne, wzorce zachowań, postawy. Mają na celu ochronę traumatycznej części, gdzie podobnie jak w zdrowej części istnieją granice, wiedza, umiejętności, zainteresowania, wartości, pozytywne doświadczenia cielesne, emocje. Czy konieczne jest w tym rozdzielenie traumatycznej części? znaczenie będą miały zasoby dziecka i jego gotowość do pracy z traumą. Nie ma potrzeby się spieszyć, aby przełamać mechanizmy obronne psychiczne. Kontakt ze zranioną częścią odbywa się poprzez zdrową część: zainteresowania, wspólne hobby, prosta komunikacja międzyludzka. Jeszcze raz: zwiększamy zasoby zdrowej części. Część, która przeżyła, jest stopniowo „nasączana”. Uszkodzona część zostaje uwolniona, zdrowa część zostaje przywrócona, zablokowane emocje zostają uwolnione. Ważne! Nie jest konieczna znajomość traumy, aby pracować z emocjami, które wchodzą w część traumatyczną. Strategia pracy z traumą: 1. Nauka wyrażania emocji. Na przykład, jak możesz się złościć?2. Trening funkcji wyboru, zapewnianie możliwości wyboru, zachęcanie do samodzielnego wyboru.3. Ucz zdrowych sposobów wyznaczania granic.4. Rozwijanie umiejętności samoopieki.5. Uczymy Cię, jak odbierać przyjemne doznania cielesne. Ważne! Specjalista nie wnosi nic od siebie do pracy z trudnymi emocjami, nie wnosi niczego pozytywnego. Zawiera emocje i uczucia.* Tekst został przygotowany w oparciu o materiały seminarium szkoleniowego „Udzielanie pomocy dzieciom dotkniętym przemocą” przez Ekaterinę Jurijewną Michajłową, psycholog-nauczycielka najwyższej kategorii kwalifikacji, prowadzącą szkołę i grupy rodziców zastępczych, psycholog w poradni dziecięcej, Niżny Nowogród________________________________________________________________Jesteś praktykiem i Ty Ciekawe materiały dla specjalistów, dołącz do grupy VK „Od praktyka do praktyka” Jesteś psychologiem/psychoterapeutą, pracujesz z uczestnikami przemocy, zapraszam do zamkniętej grupy na FB FB_LINK