Książka Dinory Pines „Nieświadome użycie jej ciała przez kobietę” przyciągnęła mnie swoim tytułem. Wydawało się, że będzie zawierała odpowiedzi na wszystkie pytania związane z tajemnicą kobiecego ciała. Rzeczywiście pod jedną okładką autorka zebrała artykuły przedstawiające przypadki kliniczne z własnej praktyki, które szczegółowo przeanalizowała. Materiały zebrano w porządku chronologicznym, odzwierciedlającym etapy życia kobiety. Dinora odsyła czytelnika do opisanych przez Eriksona etapów dojrzałości kobiety: 1) wyjątkowe zmiany w organizmie kobiety w okresie dojrzewania, prowadzące do psychologicznego przełomu dorastania; 2) pierwsza ciąża; 3) narodziny dziecka Każdemu segmentowi towarzyszy kryzys emocjonalny, ponieważ zachodzą zmiany zarówno w relacjach z własnym „ja”, jak i z otaczającymi go ludźmi. Każdy kryzys kryje w sobie potencjał psychologicznego wzrostu lub regresji. To, która polaryzacja się sprawdzi, zależy w dużej mierze od relacji młodej kobiety z matką: od tego, jak jej matka myślała o kwestiach jej kobiecej cielesności i kobiecości córki. Autorka opisuje jednak w swojej książce kolejne etapy związane ze zmianami związanymi z wiekiem. Rozważmy etap po etapie najważniejsze momenty w życiu kobiety: 1. Dzieciństwo We wczesnym dzieciństwie najważniejszą rolę odgrywa relacja pomiędzy matką a dzieckiem. Głównym środkiem komunikacji między nimi jest skóra. Kontakt cielesny w pierwszym roku życia warunkuje możliwość dalszej identyfikacji i właściwego oddzielenia od matki. Dziecko w tej pierwotnej komunikacji czerpie spokój z uścisków, przyjemność z węchu i wrażeń dotykowych. W kontakcie tym matka może przekazać całą gamę swoich uczuć, zarówno czułości i miłości, jak i nienawiści i wstrętu. Choroby skóry są reakcją na negatywne uczucia matki. Jeśli kontakt matki z dzieckiem zostanie zerwany (nieważne, czy w kierunku nadmiernego zespolenia, czy separacji), wówczas przez całe życie człowiek stara się przywrócić prawidłowy kontakt i doświadczyć brakujących ogniw w swoim rozwoju. W dziecku może rozwinąć się podstawowa wrażliwość narcywna, która nie zmienia się w miarę dorastania, pomimo rzeczywistych sukcesów i osiągnięć. W dzieciństwie determinowane jest także poczucie przynależności do własnej płci. Pragnienie małej dziewczynki, aby utożsamić się z matką, można zaobserwować w jej zabawach i fantazjach na długo przed pojawieniem się fizycznej możliwości posiadania dziecka.2. Dojrzewanie W okresie dojrzewania pojawia się świadomość własnej fizyczności, pojawia się impuls do udowadniania swojej wartości poprzez podniecenie fizyczne i świadomość własnej kobiecej atrakcyjności. W tym przypadku ciało jest często oddzielone od procesu myślowego. Brakuje racjonalnego myślenia o agresji i przyjemności, unika się doświadczeń związanych z poczuciem winy i depresją. Rozwiązłość i agresja u młodzieży może wiązać się z nieprawidłowym przechodzeniem etapów rozwojowych i fiksacją na niektórych z nich. Ścieżka terapeutyczna w tym sensie to powrót do pożądanego etapu i przeżycie stłumionych na nim uczuć.3. Ciąża i poród Narodziny pierwszego dziecka odgrywają kluczową rolę w życiu kobiety. To potwierdza otaczającym ją osobom jej tożsamość płciową i to, że jest w związku seksualnym. Z psychologicznego punktu widzenia oznacza to, że ma dojrzałe ciało zdolne do reprodukcji. Nie oznacza to jednak, że jest emocjonalnie dojrzała do macierzyństwa. W tym okresie kobieta jest bardzo bezbronna i potrzebuje wsparcia emocjonalnego i fizycznego, szczególnie ze strony męża, matki i każdej ważnej osoby. Pracując z kobietami w ciąży, należy zwrócić uwagę na powrót tłumionych wcześniej fantazji do podświadomości i świadomości, a po urodzeniu dziecka na ich rozwój. Dla młodej matki ważne jest osiągnięcie równowagi pomiędzy fantazjami a realnymi relacjami ze sobą, mężem i dzieckiem. Pierwsza ciąża u młodej kobiety wiąże się ze stresem, którego przyczyną są: potrzeba identyfikacji matki, potrzebę oddzielenia się od niejidentyfikacja matki z dzieckiem, rozłąka z dzieckiem, rozwój stabilności psychicznej w celu zbudowania odpowiednich relacji z dzieckiem, które początkowo będzie całkowicie zależne od matki, potrzeba zrozumienia nowej roli i przystosowania relacji ze sobą i innymi, zaostrzenie wszystkich nierozwiązanych wcześniej konfliktów wewnętrznych, zmian hormonalnych z ciągłymi wahaniami nastroju, zmian w relacjach wewnątrzrodzinnych, kryzysu rodzinnego i włączenia nowego członka do systemu rodzinnego. Etapy ciąży: Od poczęcia do ruchu płodu (0-4,5 miesiąca). : towarzyszy mu wysoki poziom progesteronu, co prowadzi do dyskomfortu fizycznego i zmian fizycznych (powiększenie gruczołów sutkowych), które mogą w pewnym sensie powrócić w okresie dojrzewania. Okresowi temu towarzyszą gwałtowne zmiany nastroju i powrót wcześniejszych lęków. Pod koniec pierwszego etapu często następuje wyraźna regresja do etapu oralnego, objawiająca się nudnościami, wymiotami i pragnieniem określonego rodzaju pokarmu. Drugi etap rozpoczyna się od ruchu i przebiega pod znakiem rozpoznania odrębności dziecka życia, nad którym matka nie może już panować. Towarzyszy temu niepokój, następnie pojawia się strach przed rozstaniem z dzieckiem, które stanie się częścią świata zewnętrznego. Na tym etapie możliwe jest pojawienie się fantazji regresywnych (płód jest jak żarłoczne, niszczycielskie stworzenie, strach przed stosunkiem seksualnym, strach przed skrzywdzeniem dziecka, lęki fobiczne (na przykład „jedz truskawki - dziecko będzie miało znamiona”)) Trzeci etap wiąże się ze zbliżaniem się porodu i charakteryzuje się dyskomfortem fizycznym i zmęczeniem. Często w tym okresie kobieta powraca do wspomnień rywalizacji z braćmi i siostrami. W przeddzień porodu narasta niepokój (co będzie, jeśli podczas porodu coś pójdzie nie tak, czy dziecko jest normalne itp.). Jednocześnie jest niecierpliwa i chce urodzić jak najszybciej. Zaraz po porodzie powraca poczucie winy (pierwsze pytanie, które zadaje kobieta brzmi: „Co dolega dziecku?”). dziecko było. Matki często dziwią się, że nie od razu ogarnia je silna miłość macierzyńska. Po ulgi po porodzie często następuje okres załamania i depresji, jak po znaczącym poronieniu. Kobiety, które nie donoszą ciąży, mogą nieświadomie somatyzować trudności emocjonalne z dzieciństwa, związane z przerwaną identyfikacją lub rozłąką z matką. Identyfikacja może zostać przerwana ze względu na niemożność przejścia jednego z etapów rozwoju, po którym następuje zanurzenie w poczuciu winy oraz wyparcie naturalnych reakcji i uczuć. Wartością diagnostyczną dla terapeuty w przypadku przerwania ciąży jest postawa kobiety wobec płodu: jako dziecka o określonym wyglądzie i innych cechach lub jako części ciała, której można się pozbyć. Zatem im bardziej matka postrzega nienarodzone dziecko jako indywidualną osobę, tym silniejszy i dotkliwy będzie kryzys straty. Niepłodność Pragnienie kobiety, aby spełnić swoje dziecięce pragnienie zostania matką, jest bardzo silne. Jeżeli do ciąży nie dochodzi, fiksację często wykrywa się już na najwcześniejszym etapie rozwoju kobiety, kiedy nie ma ona jeszcze pozwolenia na urodzenie własnego dziecka. Z obserwacji autorki wynika, że ​​większość niepłodnych kobiet miała złożone, konfliktowe relacje z własnymi matkami. Kobiety ze względu na silną chęć zajścia w ciążę mają zawężoną przestrzeń percepcji i skupiają się tylko na tym jednym temacie, który je niepokoi.4. Menopauza Postrzeganie menopauzy przez kobietę zależy od kontekstu kulturowego, w którym żyje. Dla niektórych kobiet będzie to raczej ulga, możliwość wreszcie cieszenia się życiem seksualnym bez konsekwencji. Jeśli jednak problemy kobiety związane z tożsamością seksualną nie zostaną rozwiązane, wówczas w okresie menopauzy może ona odczuwać bardzo silną potrzebę zajścia w ciążę.5. Starość W tym okresie w centrum uwagi znajduje się zdrowie kobiety i kwestie z nim związane.