Dziś istnieje wiele badań poświęconych opisowi różnych poziomów relacji. Prawie wszystkie opierają się na istnieniu kilku części człowieka, takich jak ciało, świadomość i sfera emocjonalna. Mogą to być także pojęcia: indywidualności, osobowości i esencji. Starożytny indyjski traktat o miłości mówi, że człowiek może kochać na 3 poziomach: ciała, umysłu i duszy. Możliwa jest zatem dowolna kombinacja relacji, w zależności od tego, na czym się opierają. Relacje przyjacielskie wpływają na poziom emocjonalny, relacje biznesowe wpływają na poziom społeczny i często emocjonalny, relacje kochających się ludzi wpływają na poziom emocjonalny i seksualny. Te. możemy mówić o istnieniu 3 typów relacji: społecznej, emocjonalnej i seksualnej. Takie podejście pozwala nam nie uważać niezgody w związkach za konflikt „w ogóle”, ale znaleźć swoje miejsce na jednym z poziomów tej hierarchii. Okazuje się, że problem trzeba rozwiązać na tym poziomie, na którym powstał, bo Na każdym poziomie działają pewne prawa. Na przykład sytuacja „Mój mąż odkochał się, dlatego musimy się rozwieść”. Problem powstał na poziomie emocjonalnym, a próba jego rozwiązania następuje na poziomie społecznym. W danym momencie komunikacja może odbywać się tylko na jednym poziomie, a jeśli te poziomy się pomieszają, pojawia się przeciążenie i relacja staje się neurotyczna. Ważne jest, aby rozwijać umiejętność różnicowania relacji, co znacząco poprawi ich jakość i pomoże lepiej zrozumieć siebie i innych Relacje społeczne to relacje kontraktowe. Każdy konflikt można rozwiązać, jeśli ludzie wiedzą, jak negocjować. Relacje społeczne buduje się, gdy interesy stron są zbieżne, istnieje wzajemność interesów, wspólne cele i zadania. Na tym poziomie ważne są takie cechy, jak odpowiedzialność i wzajemna potrzeba. Kiedy cel został osiągnięty, a inny nie został jeszcze wyznaczony, dalsze związki nie mają sensu. Powszechnie przyjmuje się, że najbardziej aktywni społecznie są mężczyźni (choć ostatnio może to budzić pewne wątpliwości). Niemniej jednak za ich mocne strony uważa się strukturyzację, ruch, kierunek... Jednocześnie w związku zawsze jest ktoś, kto prowadzi (zwykle mężczyzna) i ktoś, kto napełnia (na przykład energią). A tę rolę przypisuje się kobiecie, bo... Naturalny zasób energii kobiet jest znacznie większy niż mężczyzn. Poziom emocjonalny - relacje tutaj nie są umowne, nie możemy kontrolować sfery emocjonalnej. Jak długo możecie załatwiać między sobą sprawy? Tak, całe życie! I nadal nie jest to do końca jasne. Czy można zgodzić się na miłość na całe życie? Oczywiście osiągnięcie porozumienia jest możliwe, ale gdzie jest gwarancja, że ​​uda się to osiągnąć? Jeśli na poziomie społecznym zawsze jest przedmiot dyskusji, to na poziomie emocjonalnym nie ma go wcale. Dlatego w obronie swoich stanowisk bardzo ważne jest przeniesienie tej walki na poziom społeczny. Na tym poziomie nie ma na przykład pojęcia zdrady. „Zakochałem się w innym” - można się tylko cieszyć, że dana osoba może doświadczyć uczucia miłości. Trudności mogą pojawić się tylko w wyniku przejawu tego uczucia na poziomie zachowania. Relacje emocjonalne służą przyjemności, co oznacza, że ​​wszelkie roszczenia powinny opierać się jedynie na poziomie zachowania (czyli sprowadzić na poziom społeczny) – opiera się on na instynkcie prokreacyjnym. Poziomy 2 i 3 są często mylone. Tymczasem relacje emocjonalne nie są wstępem do seksu, a relacje seksualne nie są najwyższą formą relacji emocjonalnych. Istnieją inne klasyfikacje poziomów komunikacji, ale o tym w artykule „Analiza transakcyjna dzisiaj”. Ale nieważne jak te poziomy wyznaczymy, ważne jest, aby zrozumieć istotę tego, co dzieje się w naszych relacjach, aby lepiej zrozumieć siebie i ludzi, z którymi spotykamy się na co dzień – w pracy, w domu, w miejscach publicznych, aby kompetentnie budować dialogu i ciesz się komunikacją. Ruban Julia Anatolewna