"Jedna kropla plus jedna kropla - będzie większa kropla, a nie dwie krople" Andriej Tarkowski „Nostalgia” W siedzibie szalonego Domenico, bohatera filmu Andrieja Tarkowskiego „Nostalgia” (1983) na ścianie napisano: „1+1=1”, bo jak sam tłumaczył: „jedna kropla plus jedna kropla – będzie większa kropla, a nie dwie krople .” Terminy arytmetyczne wyrażają tutaj ideę zaangażowania człowieka w świat, jedności ludzkości - jako jednego, harmonijnego ciała. Czym jest uczciwość? Przede wszystkim wewnętrzna integralność człowieka wyraża się w stopniu harmonii jego relacji z samym sobą i otaczającym go światem, a także zdolnością do obrony swojego punktu widzenia, poglądów i przekonań. Ta cecha rozwija się stopniowo wraz z wiekiem. Interakcja ze społeczeństwem i innymi ludźmi może sprzyjać lub utrudniać osiągnięcie integralności przez daną osobę, w zależności od okoliczności. Będąc w łonie matki, jesteśmy istotami absolutnie integralnymi, jesteśmy w harmonii ze sobą i ze światem, ale kiedy wychodzimy na światło Boga, zaczynamy szybko tracić tę jakość życia. Jest to spowodowane: odmienną polityką wychowawczą rodziców, konfliktami w rodzinie, koniecznością ciągłego dostosowywania się do wymagań instytucji publicznych itp. Dlatego częstym skutkiem ubocznym socjalizacji jest to, że tracimy kontakt ze sobą, stając się konformistami – cichymi trybikami w systemie. Zdolność takich ludzi do „ugięcia się pod zmieniającym się światem” graniczy z gutaperką. Często takiemu wyimaginowanemu społecznemu brakowi konfliktu u człowieka towarzyszy ogromny konflikt wewnętrzny, rozszczepienie osobowości (dysocjacja), a nawet pojawienie się tzw. osobowości wielorakiej, która charakteryzuje się występowaniem w jednej osobie dwóch lub więcej różnych ja lub subosobowości, na przemian kontrolujących jego zachowanie. Ale to oczywiście ostateczność. W prawdziwym życiu często zaczynamy walczyć sami ze sobą, starając się stać lepszymi, dobrymi i poprawnymi, nie zdając sobie sprawy, że z takiej bitwy nie da się wyjść zwycięsko. Przecież wpędzając do więzienia jedną z części naszego ja, tracimy znaczną część siebie, część, która niewątpliwie ma określone potrzeby, talenty i pewną energię potrzebną do pełni życia. To to samo, co radosne odcięcie nogi, która z naszego punktu widzenia jest zła, a potem radowanie się z doskonałości osiągniętej z takim trudem. Zatem jeśli mówimy o samorozwoju, to naszym celem nie jest edytowanie siebie prostą brzytwą, ale próba zaakceptowania siebie takimi, jakimi jesteśmy: dobrym i złym, dobrym i złym, niegrzecznym i delikatnym, dzieckiem i starcem , święty i grzesznik. W końcu, aby znaleźć szczęście, nie musisz starać się być dobrym dla wszystkich, ważne jest, aby stać się całością, ułożyć się w całość jak złożoną łamigłówkę i ostatecznie ogłosić rozejm między swoimi alternatywnymi osobowościami. Znalezienie siebie jest najwyższym szczęściem i przeznaczeniem człowieka. Bądź jak dzieci, po prostu bądź sobą. A Twoje życie na pewno zacznie się zmieniać. (Zdjęcie - Olesya Smysłova „Drop”")