Od autora: Dla każdego człowieka ważne jest, aby był w harmonii przede wszystkim ze sobą. Tylko harmonijna osobowość może w pełni „funkcjonować”, budować i rozwijać pełnoprawne, zdrowe relacje z partnerem i światem zewnętrznym. Dziś nasz kraj po raz kolejny obchodził Dzień Jedności Narodowej. Szczerze mówiąc, nie do końca rozumiem ideę tego święta, ponieważ rodzi ono pewne pytania i sprzeczności. W swej istocie jedność implikuje pewnego rodzaju równość. A tam, gdzie nie ma równości (społecznej, materialnej, duchowej itp.), nawet względnej, nie ma potrzeby mówić o jedności. Zawsze znajdą się tacy, którzy nie podzielają pomysłów i aspiracji innych i nie są gotowi ich zaakceptować. W konsekwencji powstaje rozłam. W moim rozumieniu jedność to obecność pewnego wspólnego celu, idei itp., który można skutecznie zrealizować jedynie poprzez wspólne działanie. Tak, wszyscy jesteśmy różni, ale ma to swój urok i wyjątkowość! Tę ideę można usłyszeć także w Piśmie Świętym większości wyznań, z których każda w taki czy inny sposób opiera się na koncepcji jedności [wierzących]. psychoterapia z kolei interpretuje jedność jako zdolność osoby do odnajdywania wewnętrznych kompromisów pomiędzy wielokierunkowymi tendencjami, aspiracjami, pragnieniami i własnymi wartościami. Należy także wziąć pod uwagę, w jakim stopniu ta zdolność/potrzeba jest rozwinięta i przejawia się w jednostce W opisie tej koncepcji są dwa „punkty skrajne”: z jednej strony jest to brak wewnętrznej jedności, co wygląda na jakąś wewnętrzną sprzeczność, niespójność, z drugiej strony jedność może być hiper-. oczywisty. Z zewnątrz może to wyglądać na całkowity brak konfliktów wewnętrznych. W tym przypadku trudność polega na braku energii wewnętrznej (zrodzonej z takich konfliktów), która pozwala rozwijać się, iść do przodu i doskonalić się. Następuje tzw. osobista stagnacja i sztywność. Jedność (a raczej jej deficyt) jest ściśle powiązana z umiejętnością podejmowania decyzji i trzymania się ich. W przypadkach, gdy treścią wewnętrznego konfliktu jest jedność, sam proces terapii staje się nieco trudny. Jedną ze strategii jest umożliwienie klientowi samodzielnego podejmowania pewnych decyzji, podążanie za nimi niezależnie od ich poprawności. Jako jedną z opcji, aby osiągnąć jedność i wewnętrzną integralność, można nauczyć klientów opracowywania „szablonu” (wg rodzaj sytuacji) strategie i wzorce zachowań. Dzięki nim, wykorzystując je jako „puste miejsca”, klienci później uczą się samodzielnie opracowywać takie strategie behawioralne, realizować zamierzone cele i dzięki temu utrzymywać jedność przede wszystkim ze sobą. _____Ten artykuł został opublikowany na stronie internetowej: http://www.vtimofeeva.ru/unity/ __________Tel.: +7 964 779 97 50Skype: v-timofeevaSite: http://www.vtimofeeva.ru/