PLAN Pojednania - rozwiązywanie konfliktów na wzajemnie korzystnych warunkach stron. Artykuły / Konflikty (w rodzinie i w pracy) Autorzy: psycholog, dr hab. psychologia, doradca naukowy Kiseleva E. .N. Magister psychologii, trener Pudge E.G. Streszczenie: W artykule przedstawiono opis narzędzia psychologicznego służącego rozwiązywaniu konfliktów na wzajemnie korzystnych warunkach stron „PLAN POJEDNANIA” na przykładzie przypadku klienta. Opisano wyniki przeprowadzonych badań teoretycznych i empirycznych. W badaniu empirycznym wzięło udział 130 respondentów, z czego 86 to matki dzieci z niepełnosprawnością rozwojową i 44 matki dzieci zdrowych. 19 uczestniczek wzięło udział w programie wsparcia psychologicznego dla matek dzieci niepełnosprawnych z wykorzystaniem narzędzia psychologicznego „PLAN POJEDNANIA”. Analiza wyników programu, uzyskana metodą informacji zwrotnej i obserwacji, wykazała skuteczność wykorzystania narzędzia psychologicznego „PLAN POJEDNANIA”. Słowa kluczowe: narzędzie psychologiczne, terapia rodzinna, relacje, rodzina, małżeństwo, relacje małżeńskie, relacje małżeńskie , pojednanie, konflikt, współczesne badania społeczno-psychologiczne, dzieci, rodzice, pomoc społeczna, rozwód, problem, bliskie relacje, czynniki utrzymujące i kończące bliskie relacje, dziecko niepełnosprawne, program wsparcia psychologicznego, matki dzieci niepełnosprawnych, coaching, technologie coachingowe, ośrodek włączający, dzieci z niepełnosprawnością rozwojową Trafność tematu: Rodzina jest źródłem wsparcia emocjonalnego, miłości, bezpieczeństwa i ochrony. Zdrowe rodziny przynoszą korzyści każdemu członkowi rodziny w istotny sposób i pomagają zapewnić wyjątkowe poczucie przynależności i wartości, którego nie można znaleźć w innych związkach. Konflikt może jednak wystąpić, gdy członkowie rodziny mają odmienne poglądy lub przekonania. Kwestie konfliktowe, które nie zostaną rozwiązane pokojowo, mogą prowadzić do sporów i niechęci. Yu. E. Aleshina twierdzi, że wśród partnerów będących w konflikcie dość rzadko słychać skargi na trudności w komunikacji. Dopiero w procesie poradnictwa pary zgłaszają skargi bezpośrednio związane z komunikacją i je formułują [2]. Kluczem do sukcesu związku małżeńskiego jest pełna zaufania komunikacja między partnerami. Biorąc to pod uwagę, każdy konflikt oznacza, że ​​partnerzy z jakiegoś powodu po prostu nie mogą osiągnąć konsensusu. Obecnie specjaliści wykazują duże zainteresowanie problematyką rozwiązywania konfliktów małżeńskich. Wynika to w dużej mierze z faktu, że w ostatnich dziesięcioleciach w naszym kraju nasiliły się tendencje destrukcyjne w instytucji rodziny. Znaczenie studiowania tego tematu wiąże się z ogólnym pogorszeniem atmosfery psychologicznej oraz wzrostem dysfunkcji i konfliktów w znacznej części rodzin. Dziś jednak brakuje prac teoretycznych z zakresu badania konfliktów małżeńskich. Badania wykazały, że konflikty występują obecnie w prawie 80% rodzin. Pozostałe 20% rodzin odnotowuje obecność kłótni z różnych powodów. Złożoność współczesnych procesów społecznych, znajdująca odzwierciedlenie w przestrzeni rodziny, prowadzi do powszechnych konfliktów rodzinnych, które zakłócają dotychczasowy tryb życia, powodują niestabilność emocjonalną członków rodziny i utrudniają pełne pełnienie ich ról społecznych i rodzinnych [10]. prace badaczy zagranicznych i krajowych (R. Lazarus i S. Folkman, T.L. Kryukova, E.V. Kuftyak i in.) identyfikują trzy strategie radzenia sobie stosowane w rozwiązywaniu konfliktów w rodzinie: radzenie sobie zorientowane na problem; radzenie sobie zorientowane emocjonalnie i unikowy sposób radzenia sobie z sytuacją konfliktową [5, 9, 10]. Radzenie sobie skoncentrowane na problemie może obejmować zarówno agresywne wysiłki interpersonalne mające na celu zmianę sytuacji, jak i chłodne, racjonalne, przemyślane wysiłki mające na celu rozwiązanie problemu. Zorientowany emocjonalnieradzenie sobie wymaga dystansu emocjonalnego i samokontroli; koncentruje się na myślach, uczuciach i działaniach danej osoby, które mogą zmniejszyć fizyczne i psychiczne ciśnienie stresora, a przede wszystkim na poszukiwaniu wsparcia społecznego. Strategie radzenia sobie są wiodącym mechanizmem psychologicznej aktywności ochronnej rodziny. Unikowy sposób radzenia sobie z sytuacją konfliktową to pragnienie osoby znajdującej się w sytuacji konfliktowej uniknięcia zarówno samego problemu, jak i jego rozwiązania, wyrażające się w świadomym tłumieniu stresujących myśli skierowanych na sytuację problemową [9]. O.A. Karabanova uważa, że ​​role rodzinne reprezentują system świadomych i nieświadomych oczekiwań członków rodziny wobec siebie [4]. A.G. Liderzy zauważają, że istnieją zasady dotyczące zarówno przyjmowania ról, jak i ich wykonywania [6]. Jego zdaniem w harmonijnej rodzinie struktura ról musi spełniać szereg wymagań: zbiór ról tworzy integralny, spójny system; pełnienie tej roli zapewnia zaspokojenie potrzeb wszystkich członków rodziny; przyjęte role odpowiadają możliwościom jednostki i nie prowadzą do „przeciążenia rolą”. Według N.N. Obozowa współczesna rodzina skłania się albo w stronę egalitaryzmu, albo w stronę oczywistego matriarchatu z koncentracją realnej władzy w żonie [8]. Dzieje się tak dlatego, że kobieta, podobnie jak mężczyzna, musi jednocześnie wspierać finansowo rodzinę, pełniąc przy tym wszystkie obowiązki domowe. TA Gurko, który badał czynniki stabilności rodziny, doszedł do wniosku, że mężczyźni częściej niż kobiety bronią tradycyjnych poglądów, zwłaszcza w przypadku nieudanych małżeństw. Zbieżność poglądów w tej kwestii stwierdzono w 74% małżeństw udanych i tylko w 19% nieudanych. Tymczasem 52% małżeństw ma zupełnie odmienne podejście do stopnia uczestnictwa zamężnych kobiet w życiu społecznym. Autorka podkreśla także destabilizującą rolę niespójności w poglądach na charakter podziału obowiązków domowych i rodzaj przywództwa w rodzinie [1]. wiceprezes Levkovich i O.E. Zuskova twierdzi, że oczekiwania partnerów w momencie zawarcia małżeństwa mają ogromne znaczenie w powstawaniu konfliktu małżeńskiego. Współczesne społeczeństwo przywiązuje dużą wagę do problemów osób niepełnosprawnych. Wynika to zarówno z polityki współczesnego systemu edukacyjnego, jak i faktycznie ze wzrostu liczby dzieci niepełnosprawnych w ostatnim czasie. Według Federalnego Rejestru Osób Niepełnosprawnych w Rosji co roku odnotowuje się 20–30 tysięcy przypadków niepełnosprawności u dzieci. I tak w 2016 r. w Rosji było 617 tys. niepełnosprawnych dzieci, w 2019 r. – 671 tys., w 2020 r. – 704 tys., w 2021 r. – 729 tys. Problem ten istniał od zawsze, jednak nie było w zwyczaju mówić, że na przebieg choroby u „specjalnych” dzieci, oprócz leczenia zapewnianego przez pracowników medycznych, może wpływać także ogólna atmosfera panująca w rodzinie, w której się one znajdują. uniesiony. W większości przypadków opieka nad „wyjątkowym” dzieckiem spada na barki matki. Leczenie takich dzieci z reguły wymaga dużych nakładów finansowych i czasowych, dlatego ojciec staje się jedynym żywicielem rodziny, starając się dorobić w wolnym czasie. W rezultacie komunikacja ojca z rodziną jest ograniczona, przez co rozwija się u niego alienacja w stosunku do dziecka, co również negatywnie wpływa na rozwój jego osobowości [3]. Trudno przecenić znaczenie atmosfery rodzinnej w formacji zdrowej osobowości. Aby żyć w harmonii ze sobą, każdy człowiek potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i wsparcia, a to właśnie zapewnia zdrowa psychicznie rodzina. To uczucie jest jeszcze bardziej potrzebne osobom niepełnosprawnym i „specjalnym” dzieciom. Rodziny z dziećmi niepełnosprawnymi stanowią najbardziej bezbronną grupę populacji, wymagającą dodatkowej pracy społeczno-pedagogicznej, która ułatwi integrację takiej rodziny ze społeczeństwem, uniknięcie izolacji, alienacji, nauczenia, jak traktować dziecko itp. [7].istnieje potrzeba wsparcia psychologicznego dla matek niepełnosprawnych dzieci, opracowane programy rozwiązywania konfliktów małżeńskich, w tym z wykorzystaniem technologii coachingowych, ale niewystarczająco rozwinięte narzędzia, aby zaspokoić to zapotrzebowanie, co podkreśla istotność naszej pracy. Baza badawcza: Omska regionalna organizacja publiczna osób niepełnosprawnych „Przyjaciele Planety”, jednostka strukturalna Centrum Włączającego „PaMagator”, Omsk. Na podstawie wniosków z analizy teoretycznej opracowaliśmy program wsparcia psychologicznego dla matek dzieci niepełnosprawnych, mający na celu zapobieganie i rozwiązywanie problemów konflikty w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych Cel: badanie czynników rozwoju konfliktów rodzinnych, opracowanie programu wsparcia psychologicznego mającego na celu zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych oraz testowanie i dostosowywanie programu Cele: Teoretyczne poznanie cech rozwoju konfliktu w rodzinie, Opracować program wsparcia psychologicznego mającego na celu zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych, Przeprowadzić testowanie programu wsparcia psychologicznego mającego na celu zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych, Empiryczne badanie skuteczności program wsparcia psychologicznego mający na celu zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych Podstawa teoretyczna: podstawy poradnictwa psychologicznego, wykłady z psychologii ogólnej Leontiewa A.N., techniki terapii poznawczo-behawioralnej, technologie coachingowe, zasada WinWin z konfliktologii, kurs „DNA”. Psychotraumy” Kiselevy E.N., terapia zorientowana na ciało, techniki z logoterapii W badaniu wzięło udział 130 respondentek, z czego 86 to matki dzieci z niepełnosprawnością rozwojową i 44 matki dzieci zdrowych. Wiek respondentów to 34-50 lat, 72% z nich pozostaje w zarejestrowanym związku małżeńskim, w rodzinach jest 2-3 dzieci (86% respondentów). Wiek dzieci z niepełnosprawnością rozwojową to 4-12 lat (85% ankietowanych). 26,7% dzieci z niepełnosprawnością rozwojową ma opóźniony rozwój psychiczny, 18,6% ma zaburzenia ze spektrum autyzmu. Na podstawie analizy danych ilościowych i jakościowych doszliśmy do wniosku, że: Matki dzieci zdrowych, w odróżnieniu od matek dzieci niepełnosprawnych, wybierają stanowisko dla siebie. , tj. postawa wartości emocjonalnych jest skierowana do wewnątrz, natomiast matki dzieci niepełnosprawnych są mniej skupione na sobie. Matki dzieci niepełnosprawnych wykazują mniejsze zainteresowanie sobą, własnymi myślami, uczuciami, a także mniej wierzą w to, że mogą być interesujące dla innych; takie wskaźniki jak: pewność siebie; poczucie odpowiedzialności za swój „los”; zainteresowanie sobą; Miłość do siebie jest charakterystyczna dla matek dzieci zdrowych, w przeciwieństwie do matek dzieci niepełnosprawnych. Matki dzieci niepełnosprawnych, w odróżnieniu od matek dzieci zdrowych, częściej obwiniają się, obwiniają siebie za swoje niepowodzenia, niedociągnięcia, a także występowanie wewnętrznych konfliktów, wątpliwości, nieporozumień ze sobą. Matki dzieci niepełnosprawnych, w przeciwieństwie do matek; zdrowych dzieci charakteryzują się występowaniem „przewlekłych reakcji lękowych”; Im wyższy poziom lęku u matek dzieci niepełnosprawnych, tym większe jest prawdopodobieństwo, że obwiniają się za wszystko, widząc jedynie swoje wady; Im wyższy poziom lęku lęku u matek dzieci niepełnosprawnych, im mniej są one skupione na sobie, nie okazują szacunku do siebie, nie akceptują siebie, mają negatywną samoocenę, okazują nieufność do siebie, a także nie wykazują zainteresowania sobą, swoimi przemyślenia, uczucia. Następnie utworzyliśmy grupę eksperymentalną, w której znalazły się matki niepełnosprawnych dzieci, które miały trudności w kontaktach ze swoimi współmałżonkami i wyraziły zgodę na udział w programie w liczbie 19 osób. Następnie przetestowano program wsparcia psychologicznego,mający na celu zapobieganie i rozwiązywanie konfliktów w małżeństwach z wykorzystaniem technologii coachingowych. Algorytmem programu jest narzędzie psychologiczne „PLAN POJEDNANIA”. „PLAN POJEDNANIA” to autorska metodologia, psychologiczne narzędzie rozwiązywania konfliktów na wzajemnie korzystnych warunkach stron. Obszary zastosowania: poradnictwo rodzinne, sfera biznesowa Zadania: wyjaśnienie roszczeń stron i ich relacji, analiza dynamiki rozwoju konfliktu, ustalenie związków przyczynowo-skutkowych konfrontacji, zrozumienie ukrytych korzyści. stron, skorelować pożądaną wizję z rzeczywistością, rozwiązać konflikt na warunkach wzajemnie korzystnych dla stron. 1. Schemat „PLAN POJEDNANIA” Na ryc. Rycina 1 przedstawia schemat „PLANU Pojednania”, składającego się z 6 etapów. Etapy pierwszy i szósty to dostrojenie wtórne, przygotowawcze i końcowe. Główna praca z klientem opiera się na etapach „Teraźniejszość”, „Przeszłość”, „Przyszłość” i „Nowa rzeczywistość”. Rozważmy użycie narzędzia na przykładzie przypadku klienta. PRZYPADEK: Kobieta, 35 lat , na etapie rozwodu w stanie destrukcyjnym, matka 5-letniego dziecka z niepełnosprawnością rozwojową. Obraz ma charakter zbiorowy, oparty na materiałach dotyczących testowania metodologii pracy z matkami dzieci niepełnosprawnych. Emocje - ból, uraza, strach, złość, zazdrość, rozczarowanie. Prośba: zastanów się, jak zbudować relację z mężem. Wynik diagnozy: psychotrauma relacji osobistych, trauma relacji dziecko-rodzic, trauma zdrowia fizycznego (niepełnosprawność dziecka), psychotrauma przyszłości Na etapie dostrojenia przygotowawczego ważne jest doprecyzowanie prawdziwej prośby klienta, dowiedzenie się swoją wstępną wizję sytuacji i możliwe opcje rozwiązania konfliktu, ustabilizować stan emocjonalny i przygotować się do pracy w ramach „PLANU Pojednania”. Zalecane jest stosowanie praktyk zorientowanych na ciało PRZYKŁAD: pierwotna prośba dotyczy pomocy w przetrwaniu rozwodu. Prawdziwą prośbą jest znalezienie sposobu na budowanie relacji z mężem. Klient opisywał sytuację kilkukrotnie. Było dużo łez. Prowadzono prace mające na celu ustabilizowanie stanu emocjonalnego. Konieczne było wykorzystanie dodatkowych zasobów przy zastosowaniu praktyki zorientowanej na ciało. Na etapie „Teraźniejszości” sytuacja jest analizowana w oparciu o model 4-pozycyjny: z pozycji klienta, z pozycji strony konfliktu, z pozycji najbliższego otoczenia i strony konfliktu. obserwator zewnętrzny. Pozycja „I”: Sporządza się listę wszystkich roszczeń klienta wobec partnera. Następnie roszczenia są uszeregowane według ważności dla Klienta, a roszczenie główne zostaje wybrane do dalszej pracy. Praktyka pokazuje, że klienci często wybierają 2-3 roszczenia. Następnie musisz zrozumieć, co kryje się za każdym roszczeniem, być może potrzebą jakiegoś zasobu lub strachem. Ważne jest zdiagnozowanie stanu klienta na poziomie emocji, myśli, ciała i działań. Zaleca się uzupełnienie pracy praktyką zasobową Stanowisko „Partner”: Podobnie pracujemy z roszczeniami partnera z punktu widzenia klienta: sporządzamy listę roszczeń, sortujemy je według ważności, wybieramy główną, analizujemy. związki przyczynowo-skutkowe. Konieczne jest sprawdzenie, czy klient zgadza się z roszczeniami partnera. Zaleca się dokończenie pracy w oparciu o praktykę zasobową. Następnie identyfikowane są powiązania pomiędzy roszczeniami klienta i strony konfliktu. Ważne jest, aby zrozumieć scenariusze i czynniki rozwoju konfliktów rodzinnych, aby wykryć naruszenia w systemie pomysłów małżonków na temat organizacji interakcji międzyludzkich. Pozycja „Inni”: Analizując sytuację z pozycji najbliższego otoczenia, omawiana jest z klientem wizja bliskich, dzieci, kochanków, przyjaciół itp. Pozycja „Inny obserwator”: Spojrzenie na sytuację z pozycji obserwatora zewnętrznego powinien być neutralny i bezstronny. Na przykład, jak kamera wideo sfilmowałaby to, co się dzieje lub jaką opinię wyraziłaby autorytatywna osoba o kliencie, mentorze, bohaterze książki, celebrycie itp. Zaleca się dokończenie pracy w oparciu o praktykę CASE : Klientce łatwiej było napisać swoje skargi niż mężowi. Było wiele spostrzeżeń. Przeformułowanie zakończyło się sukcesem. Znaleziono połączeniepomiędzy przejawem ukrytej agresji Klientki a otwartą agresją jej męża. Pojawiły się ukryte przyczyny - wzajemne pretensje, lęki, walka o zasoby czasowe, dystans w intymności ze strony Klienta, brak akceptacji niepełnosprawności dziecka przez męża i inne. Najbliższe środowisko popiera stronę Klientki, potępiając jej męża. Perspektywa osoby z zewnątrz – „Obydwa są dobre! Lepiej pomyśl o dziecku!” Radzenie sobie z poczuciem winy. Resourcing – praca z wewnętrznym dzieckiem, praktyka „brania tego, co swoje, dawania tego, co cudze”, poprawa nastawienia do siebie. Po przeanalizowaniu sytuacji w chwili obecnej następuje etap „Przeszłości”. Na tym etapie wyjaśniamy, jak w przeszłości kształtowała się relacja klienta z partnerem, w kontekście wybranych roszczeń. Jak wyglądała relacja na samym początku? Kiedy pojawiły się „pierwsze dzwonki” omawianych roszczeń? Jaki był powód takiego zachowania? Jakie są doświadczenia klienta z pokonywaniem lub poddaniem się w kontekście wybranych roszczeń. Zaleca się uzupełnienie pracy praktyką opartą na zasobach PRZYKŁAD: „Mój mąż zawsze taki był, tylko ja tego nie zauważyłam”. Doświadczenie przezwyciężania - kłótnie, brak jedności. Okazało się, że Klientka nie była gotowa na rozwód z mężem. Przypomniało mi się wiele pozytywnych chwil wspólnego życia. Poruszyła temat „dlaczego warto ratować małżeństwo?” Zacząłem wątpić. „Byliśmy lżejsi, dużo się śmialiśmy”. Przeprowadzono zorientowaną na ciało praktykę zasobową. Na etapie „Przyszłość” zaproponowano zdystansowanie się od obecnej sytuacji, stosując praktykę „Jestem dzisiaj oczami Ja + 10 lat”. Cel praktyki: zdystansować się i spojrzeć na to, co się dzieje, w nowy sposób. Opis: Spróbuj przesunąć się o 10 lat do przodu. Spróbuj spojrzeć dzisiaj na siebie i swoje życie z zewnątrz, z pozycji „Ja + 10 lat”. Co chciałbyś zachować? Co chciałbyś zmienić? Co mogę dodać? Co chciałbyś usunąć ze swojego życia? Jakiej rady udzieliłbyś sobie z przyszłości? Następnie rozważana jest pożądana przyszłość klienta. Jak to jest w wymarzonej przyszłości, na przykład za 2 lata? Czym się zajmuje, jak żyje, czym i kim się otacza? Jaki partner jest w Twojej wymarzonej przyszłości? Jacy są w pożądanej przyszłości? Jak wchodzą w interakcję? Analizowana jest luka pomiędzy pożądaną przyszłością a możliwą rzeczywistością. Zaleca się uzupełnienie pracy praktyką opartą na zasobach PRZYPADEK: Klient boi się patrzeć w przyszłość ze względu na niepełnosprawność dziecka. Postanowiliśmy rozważyć ten temat później. Pracowaliśmy w kontekście naszej relacji z mężem. Na tym etapie klientka wysunęła kilka hipotez dotyczących pomyślnego jej zdaniem rozwiązania sytuacji: Żyjemy osobno, spotykamy się jako kochankowie Żyjemy osobno, przyjazne relacje jako rodzice Żyjemy razem, ratujemy małżeństwo, pracujemy nad relacjami Przez etap piąty „Nowa rzeczywistość” Klient formułuje kilka hipotez dotyczących rozwiązania obecnej sytuacji. Należy wymienić wszystkie możliwe opcje. Wybierz jedną z wymienionych opcji rozwiązania konfliktu na wzajemnie korzystnych warunkach. Przeprowadź praktykę, aby wygenerować pomysły i przetestować wybrane hipotezy. Możliwe opcje: współrzędne kartezjańskie, piramida Diltsa, MAC, analiza SWOT itp. W racjonalny sposób znajdź czynniki warunkujące wzajemnie korzystne warunki dla każdej opcji, uwzględnij pracę z nieświadomością, praktyki zorientowane na ciało, logoterapię itp. Dlatego rozważ sytuację ze wszystkich stanowisk i podjąć decyzję. Za pomocą praktyk planistycznych klient tworzy plan i określa pierwsze kroki w kierunku osiągnięcia celu. Opcje ćwiczeń: SMART, system małych kroków (kaizen), GROW, itp. PRZYKŁAD: Do podejmowania decyzji na podstawie zidentyfikowanych hipotez (współrzędne kartezjańskie, zabawa MAC, praktyki zorientowane na ciało) wykorzystano techniki coachingowe. Klientka zdecydowała się nawiązać przyjacielskie relacje z mężem, dalej żyć osobno i zachować w związku jedynie status „rodziców”. Na końcowym etapie „Dostrojenia” wracamy do pierwotnej prośby. Sprawdzamy satysfakcję Klienta z efektu wykonanej pracy. Zaleca się sprawdzenie samopoczucia klienta według schematu: myśli, ciało, emocje, działania. Przeprowadź „ostateczną” praktykę do zatwierdzenia w, 1984.