Witajcie, drodzy przyjaciele, zapraszam Was do poświęcenia czasu na wdzięczność. Nie grzeczne „dziękuję” powiedziane w locie, ale szczere dziękuję. Kiedy dobroć rozprzestrzenia się ciepłem po całym ciele i chcesz stworzyć pokój i dobroć, wdzięczność jest pamięcią dobroci w sercu. Wdzięczność porusza ludzkie dusze. Wdzięczność czyni życie jaśniejszym, bogatszym, napełnia radością i szczęściem. Wdzięczność wzmacnia relacje i poprawia samopoczucie. Koncentruje uwagę na pozytywnych aspektach. Poprawia życie, przywraca więzi, czyni ludzi szczęśliwszymi. Dzięki wdzięczności wzmacnia się poczucie własnej wartości. Wdzięczność jest zaraźliwa: chcesz w zamian zrobić coś dobrego, wywołując efekt domina, tworząc silne połączenia, które sobie pomagają. Co kocha wdzięczność? - Szczegóły. Warto porozmawiać, zapisać za co jesteś wdzięczny. Generalizacja nie jest jej kryterium. - Osobiste atuty. Dziękuję, wymień wszystkich w grupie, a wdzięczność uczyni wszystkich szczęśliwszymi. Działa prawo 1+1=11 – Kiedy słuchamy, słyszymy, co dana osoba chce w odpowiedzi powiedzieć, podzielić się tym, za co jej dziękujemy. Fajnie jest słuchać, słuchać i tworzyć przytulające promienie wdzięczności. Dajcie sobie nawzajem radość komunikacji i uścisk wdzięczności - wdzięczność publiczna. Osoba czuje dumę, a my poczucie przynależności - Spokój. Kiedy dziękują spokojnie i patrząc w oczy, poświęcają cenny czas na dawanie korzyści. To wzruszające, wzruszające dusze. Być wdzięcznym to cenić osobę. Być wdzięcznym to cenić siebie. Jak często nagradzasz się wdzięcznością za to, że istniejesz, za odrabianie „pracy domowej”, pracę, spacery, dbanie o siebie, dbanie o innych, dbanie o swoje zdrowie, relaks, za to, że żyjesz… zdanie „Daję sobie błogosławieństwo” ma sens – daję sobie „dobro” – To uwalnia od niepotrzebnych przywiązań, od zależności w związkach – Wspiera i inspiruje – Kiedy sobie dziękujemy, zaczynamy siebie lepiej traktować i doceniaj, nie czekając, aż inni je docenią. – Słowa wdzięczności kierowane do siebie odpowiadają pozytywnymi emocjami, w życiu pojawia się więcej radości i inspiracji. Takie uczucia pomagają pokonać trudności. – Kiedy potrafimy sobie dziękować, rozwija się nasza samoocena. Powiedz na głos: „Dziękuję sobie”. Jak się czujesz? Pozwól swoim uczuciom wyjść na jaw. Zaakceptuj je. A co jeśli podziękujesz sobie przed lustrem? Czy jesteś gotowy? Zaczynaj! Aby ułatwić sobie dziękowanie, stwórzmy bank wdzięczności dla siebie i bank wdzięczności dla świata. W tym celu zdobądź dwa urocze wazony (słoiki) i otwórz w nich depozyt wdzięczności: Pierwszy bank, codziennie na osobnych kartkach napisz, za co jesteś wdzięczny. „Dzisiaj (randka) dziękuję sobie za zrobienie barszczu i rodzina była szczęśliwa (pogratulowała mi wakacji, pogłaskała kota, spotkała się z przyjaciółmi, śpiewała piosenki pod prysznicem, kwitł, cieszył się przyrodą, pogodą, uśmiechał się do przechodnia...) „Dziękuj sobie za działania, za dobry humor, duchowy spacer, przyjemną rozmowę. Zwiń papier w rulon, zawiąż go kolorową nicią i włóż do słoika. Stwórz osobną kartkę na każdą okazję, kiedy będziesz z siebie zadowolony, zapisz swoją wdzięczność i wyślij ją do depozytu. W chwilach smutku wyjmij wdzięczność i przeczytaj ją ponownie. Bądź pełen dobroci i bądź w kontakcie ze wspomnieniami. Ta praktyka zmniejsza drażliwość i niezadowolenie oraz pomaga dostrzec błogosławieństwa życia i żyć w pokoju ze sobą. Drugi bank będzie na świecie i niech będzie nazywany „przyjemnymi wydarzeniami dnia”. Każdego wieczoru wspominaj miniony dzień i celebruj wydarzenie, które wspominasz z radością, szczęściem i przyjemnością. Podziękuj tym wydarzeniom zgodnie z algorytmem depozytu w pierwszym banku, inwestuj w drugim. Kiedy czujesz się niekomfortowo, Twoja dusza płacze ze smutku, wyjmij prześcieradła dobrego samopoczucia i przejdź do dnia odciśniętego na prześcieradle, ciesz się wspomnieniami. Jeszcze raz podziękuj i zobacz, jak poczujesz się lepiej. Wdzięczność jest uzdrawiającą pamięcią serca.!