Częste prośby od klientów, którzy doświadczają szczęśliwego rodzicielstwa z pierwszym dzieckiem. Te uczucia są tak żywe i niezapomniane. wypełnione są głębokimi procesami narzucania własnego modelu dzieciństwa sytuacji, w której w swoich działaniach wyłapujesz zachowania „swojej mamy i taty”. Wewnętrzne dziecko osobowości spotyka się z prawdziwym dzieckiem nas samych. A wszystko, co dzieje się w tej chwili, to nie magia, ale prawdziwa konfrontacja. Prośba klienta. Dziecko ma 2,5 roku i chodzi do przedszkola. Nie ma żadnych patologii i chorób. Bez powodu zaczęła być kapryśna i ciągle płakać; nie skarżyła się na pogarszający się stan zdrowia. Jej nastrój jest zmienny, odmawia normalnego zachowania w domu, prosi o trzymanie i śpi z mamą, choć ma własne łóżeczko, nie chce rozmawiać z bliskimi, tylko z mamą... Powiedz mi, jaki jest powód czym może być to zachowanie i jak można je wyeliminować. Drogi autorze, Dzień dobry. W Twojej prośbie wskazano kilka przyczyn takiego zachowania. Po pierwsze, wiek dziecka. okres od 2,5 do 3 lat i kilku miesięcy to normatywny kryzys drugiego wieku w rozwoju osobowości dziecka. Doświadczają tego absolutnie wszystkie dzieci, tylko z różną intensywnością. Cechy tego okresu, który w literaturze naukowej nazywany jest wiekiem „ja jestem sobą!” to następujące cechy behawioralne: upór, negatywizm, nagłe zmiany nastroju, szczególna selektywność w rzeczach i kontaktach, pewne momenty regresji w rozwoju – może to być pogorszenie mowy lub, jak w Twoim przypadku, wzmocnienie połączenia z mamą Po drugie, odwiedzasz przedszkole i dziecko od jakiegoś czasu nie ma niezawodnego wsparcia w różnych sytuacjach, które się tam zdarzają: nie podzieliła się z dziećmi zabawką, nie chciało zjeść jakiegoś dania, ale wszyscy je zjedli, usłyszała głośny dźwięk, odwiedziła nowe miejsce (salę muzyczną), spacer przyniósł nowe wrażenia, nauczycielka, gdy ubierały dzieci, nie była pierwszą, która jej pomogła. Wszystkie te emocjonalne rzeczy nie są tak szybko przetworzone przez psychikę dziecka, dlatego dziewczynka potrzebuje dodatkowego kontaktu (w tym przypadku fizycznego). Pytanie o Ciebie, jaki jest Twój problem i troska, aby dać dziecku to, o co prosi? Przecież dawanie ciepłych chwil przytulania, leżenie obok Ciebie przed snem, wspieranie Cię, jeśli w nocy przeszkadza Ci sen, wspólne życie poprzez płacz, strach, upór – to świadome rodzicielstwo. W tym momencie wzmacnia się w Twojej osobowości zdrowy Rodzic, a Twoje Wewnętrzne Dziecko ulega przemianie. Jeśli pojawią się jakieś kontrowersyjne kwestie, napisz, czekam na pytania. Z poważaniem, psycholog Jakowenko Galina. Viber, WhatsApp, Telegram89271287007Jakowenko Galina.