W pierwszej części mojej dyskusji na temat wstydu mówiłam o funkcjach zdrowego wstydu, o tym jak i dlaczego wstyd przestaje być zdrowy i staje się toksyczny, jak rodzice zaczynają manipulować przywiązaniem dziecka za pomocą wstydu. Spośród całej gamy manipulacyjnych sposobów, w jakie rodzic może utrzymać dziecko pod kontrolą, on, dziecko, przyjmie tylko jedną rzecz: „Mój dorosły nie lubi mnie takiego, jaki jestem. To niemożliwe, abym był taki, jaki jestem. Nie jestem taki!". A wtedy wstyd, którego doświadcza dziecko, staje się toksyczny – nie dotyczy niczego konkretnego i wszystkiego jednocześnie. Taki wstyd nie ma granic – nie da się ustalić, kto co robi, a co nie odpowiada czemu. W rezultacie osobowość dziecka pozostaje niekompletna, nieukształtowana, gdyż wszystkie części, które nie podobają się rodzicowi, zostają oddzielone. Ale jeśli wstyd jest toksyczny i przenika wszędzie, to oddzielona część jest w istocie równa całej osobowości. Dlatego wstyd okazuje się tak straszny – jego wystąpienie grozi dezintegracją, zniszczeniem, śmiercią. Jest tylko jedno wyjście – unikać wszystkiego, co może wywołać poczucie wstydu, czyli wszystkiego, co się z tym wiąże trzeba wyznaczyć granice. Ale granica to nie tylko to, co dzieli, ale także miejsce kontaktu człowieka ze światem zewnętrznym, gdzie pojawia się wstyd, gdy granice się nie pokrywają. Jeżeli tej granicy nie ma, to człowiek traci zdolność kontaktu z rzeczywistością, a jednocześnie zawsze i we wszystkim czuje się niespójny. Jednak sam wstyd, nawet jeśli jest oddzielony i znajduje się poza strefą świadomości, nigdzie nie znika . Jak człowiek sobie z tym radzi, chroniąc się przed doświadczeniem wstydu, dziecko może zawęzić swoje granice do zera, do stanu „jestem niczym”. W tym przypadku absolutnie wszystko na świecie będzie od niego większe i lepsze. Jest to nieznośnie przerażające, dlatego człowiek zaczyna unikać kontaktów, w których mógłby potencjalnie poczuć wstyd, działając proaktywnie i zawczasu izolując się od wszelkich niebezpieczeństw. W istocie wstyd jest maskowany strachem, a złość, która nieuchronnie pojawia się, gdy konieczna jest zmiana granic, jest skierowana w stronę samego siebie – w stronę samodepresji lub samozniszczenia, w najbardziej skrajnym punkcie poczucie „jestem niczym”. może doprowadzić człowieka do stanu załamania – kiedy wstyd jest tak straszny, że człowiek całkowicie odcina się od siebie, staje się zerem absolutnym, zamarza, traci zdolność samodzielnego myślenia i poruszania się. Jedyne, co pozostaje mu do dyspozycji, to biernie wykonywać polecenia kogoś, kto w danej sytuacji wcieli się w rolę znaczącego dorosłego, który będzie zawierał w sobie najsilniejsze doświadczenie strachu i ukrytego przez to wstydu i wyprowadzi osobę na zewnątrz. aktualnej sytuacji, wskazując, co należy zrobić.🔹 lub może rozszerzyć swoje, nie robiąc niczego ograniczonego „ja” na zewnątrz – do stanu „jestem wspaniały”, „jestem wszystkim”. W tym przypadku opór otoczenia, które będzie próbowało utrzymać osobę w jej rzeczywistych granicach – są dla niej oczywiste – doprowadzi go do złości. Osoba sama projektuje swój wstyd na otaczających ją ludzi - powinni się wstydzić, że tacy nie są - nie żyją w ten sposób, nie myślą w ten sposób, nie zachowują się w ten sposób. Ale dla niego jest to poza strefą świadomości - wszyscy go po prostu doprowadzają do wściekłości. A zakłopotani ludzie wokół nich w większości nie rozumieją, że swoją pospolitością wywołują ten wstyd. Tak wstyd maskuje się pod gniewem. Sprawę komplikuje też fakt, że samo doświadczenie wstydu uznawane jest w społeczeństwie za przeżycie wstydliwe – wstyd się rumienić, wstyd popaść w stan załamania z przodu. świadków. Dlatego doświadczenie wstydu zostaje zatrzymane nie tylko przez opisaną powyżej obawę przed wstydem, ale także przez wstyd. Podsumowując, o czym warto pamiętać, jeśli pojawi się uczucie „Nie jestem taki wszystko” jest Ci znane i boleśnie doświadczone:🔹 Po pierwsze, ten wstyd jest normalny. Wstydzić się to nie wstyd. Co więcej, dla dziecka wstyd był nie do zniesienia, ale dorosły jest w stanie przeżyć i doświadczyć swojego wstydu.🔹 Po drugie, osoba, która nie doświadcza wstydu, ma problemy z granicami. I tak naprawdę to nie wstyd mu zagraża +7-916-48-2-48-33.