To, czego się boimy, nie należy do nas i to jest fundamentalna kwestia! Ból i strach są potężnymi bodźcami w naszym życiu, skłaniającymi nas do działania. Kiedy coś nas boli lub czegoś się boimy, staramy się sobie z tym poradzić w zwykły sposób, bazując na naszej indywidualnej reakcji na stres – ukrywaniu się, uciekaniu lub stawianiu oporu. Rodzaj reakcji w dużej mierze zależy od naszych wrodzonych cech i często nie jesteśmy w stanie nic z tym zrobić, gdy pytanie zabrzmi bardzo głośno. Kiedy mówimy o bólu psychicznym i strachu generowanym przez naszą wyobraźnię, to proponuję spojrzeć na tę sytuację z czwartego punktu widzenia, z punktu widzenia „bycia z tym procesem”, tj. Poddaj się bólowi i strachowi psychicznemu. Kiedy odczuwamy ból, nie chcemy dalej trwać w tym stanie i instynktownie szukamy sposobu, aby za pomocą wszelkich dostępnych metod zaspokoić tkwiący w nas żywioł, którego nie da się powstrzymać. Często jest to czas dystansowania się i sprawdzania zdolności uzdrawiania; czasami używa się alkoholu i narkotyków, aby szybko złagodzić ból. W momencie największego bólu nie możemy myśleć, że ten stan jest dla nas bardzo ważny i twórczy, że jest naszym wejściem na nowy poziom samoświadomości. Ból często idzie w parze ze strachem. Strach pochodzący z ciała migdałowatego (obszar mózgu) rozprzestrzenia się z prędkością błyskawicy na wszystkie nasze myśli i zadziwia nas swoim niekwestionowanym wyborem. Strach nas podnieca i aktywizuje wszystkie nasze siły do ​​walki z nieznanym wrogiem; strach zasila nas energią. Podobnie jak w przypadku bólu, nie możemy myśleć ani rozumować w szczytowym momencie strachu i nie możemy sobie wyobrazić, że w tym momencie możemy się zrelaksować i przekierować tę energię na samouspokojenie i rozwój naszego potencjału „obronnego”. bólu, dwóch towarzyszy i naszych dwóch silnych sojuszników na drodze naszej formacji i rozwoju. To oni sygnalizują nam, że obecnie nie jesteśmy w stanie spoczynku, ale rozwijamy się i zmierzamy w kierunku, w którym potrzebujemy, gdzie może być przerażająco i boleśnie. Ale co zwykle robimy z bólem i strachem? Próbujemy je zablokować lub od nich uciec. Jeśli unikniemy strachu, pozostaniemy na tym samym poziomie frustracji i będziemy w każdy możliwy sposób unikać podobnych sytuacji wywołujących strach, a to często prowadzi do naszego samoograniczenia w tym życiu, tj. po prostu przekreślamy jego część. Zasadniczo inną pozycją jest bycie z bólem i strachem. Tutaj wystarczy zatrzymać się siłą woli i pozwolić sobie na trochę życia z tym bólem i tym strachem, aby zrozumieć, że one same w sobie nic nie znaczą, że tylko my je wspieramy. Tak, może się nie udać, a może ból i strach będą tak wielkie, że zabiorą nas w jeszcze bardziej odległe miejsca. Tak, to wszystko może się zdarzyć. Podczas bólu psychicznego nagle w pewnym momencie rozumiemy paradoks tej sytuacji w tym sensie, że nasz rzeczywisty ból, którego teraz doświadczamy, nie ma nic w przyszłości i nie miał nic w przeszłości. To było jak sztandar przejścia, który przychodził do nas z rąk do rąk od osoby lub okoliczności i bez wahania wzięliśmy go w swoje ręce. W momencie zrozumienia, że ​​w przyszłości jesteśmy tylko my i ten ból nie istnieje, nasze ręce się rozluźnią, a sztandar bólu po prostu opadnie nam do stóp. Podobnie jest ze strachem. Wystarczy, że złapiemy sznurowadła i trochę zwolnimy uciekając przed naszymi fantomami, a zrozumiemy, że tak naprawdę nikt nas nie goni, i może w tym momencie zrozumiemy, że zaktualizowaliśmy własny rekord biegowy i zrozumiemy jak silny i szybki. Każdy może wymyślić własną metodę zatrzymania się i poddania bólowi, a może i spojrzenia na niego od środka. Mówią, że kiedy patrzymy w otchłań, otchłań patrzy w nas, a także w chwili strachu zatrzymujemy się i pozwalamy, aby strach spojrzał na nas, na to, czego się nie boimy. W tym momencie coś się zmieni, coś gdzieś pójdzie nie tak jak zwykle, albo zrobimy coś inaczej niż zawsze i wszystko potoczy się inaczej. Wystarczy się na chwilę zatrzymać i tyle.