Jednym z warunków dojrzałej osobowości jest zdolność do samoregulacji. Niestety nie jest ona dostępna dla każdego. Odzyskanie integralności jest możliwe jedynie poprzez wzięcie odpowiedzialności za: - za swoje reakcje reaktywne ; - oczekiwania, że ​​ktoś - wtedy spełni moje oczekiwania; - dokona wyboru za mnie - a także wskazane jest powiedzenie, jak żyć, aby nie spotkać się z gniewem, bólem, zazdrością itp. Przecież pokusa jest. wspaniale jest zrzucić winę na innego za swój deficyt, przenieść odpowiedzialność za siebie i swój niezaspokojony głód, swoją niemożność i niechęć do bycia dorosłym, korzystania ze swojej wolności i dokonywania wyborów. Tak, to nieprawda, ale na pewno jest to możliwe dla każdego. Zdolność do samoregulacji jest bardzo ważną umiejętnością w interakcji z drugą osobą. Wchodzimy w relacje w celu zaspokojenia naszych potrzeb, staje się ona dostępna dopiero wtedy, gdy następuje kontakt, kiedy jestem ja i moje wyrażone pragnienia od innych ustami), a kiedy widzę i słyszę, że jest druga osoba z własnymi możliwościami i potrzebami, udaje mi się coś osiągnąć, czego mi nie wychodzi i to jest dobre, to się nie zdarza. właśnie tego mi potrzeba, inni nie zawsze to mają, zresztą niekoniecznie muszą to mieć. Podobnie jak ja, coś może nie być dostępne dla kogoś innego. Każdy bez wyjątku ma takie prawo. Przeżycie tego doświadczenia kontaktu pozwala odnaleźć swój rozmiar, dostrzec swoje ograniczenia i ograniczenia innych, przecież jesteśmy ludźmi). Życie tutaj oznacza spotkanie ze swoimi uczuciami i zaakceptowanie ich. Tak, dostrzegam potrzebę wsparcia ze strony drugiej osoby i jestem smutny, gdy nie otrzymuję go w takiej formie, w jakiej sobie to wyobrażałem. Nie dewaluuję tego, jakbym bardzo tego nie chciała, ale pozwalam sobie na smutek i przeżywanie wszystkich uczuć, odkrywając je w sobie. Są rzeczy, których nie jesteśmy w stanie nadrobić (miłości, miłości). troska i czułość matki, uznanie i podziw ojca, uważność i troska nauczyciela itp.), a potem trzeba to przeboleć. Próba wydobycia tego od innych oznacza za każdym razem skazanie się na rozdarcie psychiczne rana, z bólem i rozczarowaniem, z poczuciem małości, słabości i bezradności. Gdzie powinniśmy się zatrzymać i z czym, każdy wybiera dla siebie, to jest prawo każdego.