Dzień dobry, Drodzy! Publikuję czwartą część małej serii o urazie i odrzuceniu. Pierwsza część jest tutaj, druga jest tutaj, trzecia część szczególnie spodobała się Czytelnikom sądząc po liczbie polubień. Możesz to również przeczytać, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. Ważne jest, aby zrozumieć, jak postrzegamy odrzucenie. Czy nie wszędzie widzimy tylko odrzucenie? Dobrze byłoby sobie uświadomić, czy rzeczywiście tak jest. Tak, gdybyśmy w dzieciństwie nie byli akceptowani, ciągle odrzucani, to automatycznie oczekujemy tego wszystkiego od innych. Jesteśmy wrażliwi na odmowy, widzimy w nich odrzucenie nas osobiście. Przypomnę, że odmowa dotyczy tego, co ktoś do siebie mówi i jego niechęci do zrobienia czegoś, i to nie ma nic wspólnego z nami, a tylko z nami. jego. A odrzucenie ma miejsce, gdy przede wszystkim zostajemy negatywnie ocenieni. Myślę, że musimy zacząć od dokładnego zrozumienia, czym jest odrzucenie i czym jest. Patrz akapit powyżej. A potem możesz kontynuować ten początek, aby oddzielić obraz odrzucających rodziców od innych osób, aby nie oczekiwać od nich jedynie odrzucenia i nie przypisywać im tego: „Inni ludzie nie są moimi rodzicami i mogą mnie leczyć Jeśli mimo to traumatyczne przeżycie nas obezwładniło, powiedzieliśmy danej osobie coś ostrego w odpowiedzi na jej odmowę, wówczas sensowne jest, gdy opadną emocje, podejść i poprosić o przebaczenie. To normalne, że prosimy o przebaczenie za nasze czyny, jeśli uważamy je za niewłaściwe! W tej sytuacji przepraszamy za coś, co wcale nie było przeznaczone dla tej osoby. Swoją drogą, dobry moment, aby sprawdzić, jaki jest stosunek drugiej osoby do nas. Jeśli ktoś dobrze nas traktuje, interesuje się nami, akceptuje, to nie będzie nas karcił i obwiniał. A jeśli dzieje się odwrotnie, to najwyraźniej nie interesują się nami, a jedynie niektórymi naszymi prawidłowymi zachowaniami. Jeśli trzymamy się stanowiska: „Czuję się odrzucony, to znaczy, że ty mnie odrzucasz”, „Mam uczucia i jesteś zobowiązany się mną opiekować”, to tutaj mamy tę samą próbę doprowadzenia innego do stanu, jakiego potrzebujemy, odrzucenia niektórych jego części. To opcja dla tych, którzy chcą mieć rację, a nie dostatnie. Mając nieprzeświadczone i nierozwiązane sytuacje z dzieciństwa, warto zwrócić się do psychologa, aby swoje życie uczynić bardziej harmonijnym, a relacje z innymi radośniejszymi. PS Ja tak zrobiłam Nie wymyślam tego wszystkiego sam. Dziękuję nieznanemu autorowi, na którego artykule oparłem się pisząc ten materiał! Jeśli spodobał Ci się materiał, kliknij „Podziękuj” i aby nie przegapić niczego ciekawego, zapisz się do moich publikacji! :) Zapisz się na konsultację:+ 7 - 9 6 5 - 3 1 7 - 5 6 - 1 2-