Temat ten jest jednym z ważnych i fundamentalnych w psychoterapii. W psychoterapii egzystencjalnej mówimy o trzech rodzajach samotności: Interpersonalna - gdy klient ma trudności w budowaniu relacji z innymi: z partnerem, w pracy, z kimś. dzieci itp. d.Następnie na sesjach badamy - jakie są trudności w budowaniu relacji. Być może przeszkadzają traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa, strach zaufać drugiej osobie, strach otworzyć się i być bezbronnym. Na przykład istnieje obawa, że inny odejdzie, odrzuci – a wtedy klient zdecyduje się nie ufać, nie zbliżać się, nie otwierać. I cierpi na niemożność budowania opartych na zaufaniu, bliskich relacji albo na strach przed wydaniem się głupim, złym, zabawnym, a klient woli nie być prawdziwy, szczery, autentyczny, ale dostosowuje się do drugiego: staje się wygodny, niezawodny, porzuca. jego prawdziwe „ja”. Intrapersonalny – gdy klient nie ma kontaktu ze sobą, ze swoimi uczuciami, ze swoimi doświadczeniami, pragnieniami, wartościami, potrzebami. Wtedy w terapii klient stopniowo uczy się kontaktu ze sobą, słyszenia siebie i swoich potrzeb, rozumienia siebie, odbierania poznać lepiej siebie, nie tylko swoje „dobre cechy”, ale także wyparte, stłumione, „złe” Egzystencjalna jest ta samotność, której nie da się pokonać, bo druga osoba nigdy nie będzie w stanie Cię w pełni zrozumieć: zrozumieć Twoich uczuć, Twoje doświadczenia, Twój ból, Twoje cierpienie. Samotność egzystencjalna jest najtrudniejsza do zniesienia. Chcesz się przed tym uchronić, uciec, to jest trudne do zniesienia. Często można usłyszeć od klienta, że ​​czuje się pusty w środku. A chcesz wypełnić tę pustkę czymkolwiek, jest to nie do zniesienia. Możliwości wypełnienia wewnętrznej pustki są bardzo różnorodne: przejadanie się, pracoholizm, alkohol, palenie, niezdrowe relacje z innymi, gry, sieci społecznościowe, telewizja otwartość i chęć budowania szczerych, uczciwych, głębokich relacji z innymi. Umiejętność przeciwstawienia się swojej egzystencjalnej samotności dotyczy dorosłości i dojrzałości emocjonalnej. Jeśli trudno Ci być samemu, jest to powód, aby skonsultować się z psychologiem swoją pustkę i emocjonalny głód z zewnątrz, ale szukaj zasobów i wsparcia w sobie.