O fundamencie Kobiecości, z jakich podstawowych kodów się składa. W takim miejscu zawsze zagłębiam się w różne kultury, w których Boginie były lub są nadal reprezentowane w naszej przestrzeni, Ojciec, Syn i Duch Święty oraz jedyna kobieta Matkę, która poczęła niepokalanie. Oto krótkie pytanie: okazuje się, że wszyscy mamy na myśli złośliwość; tak naprawdę znaczenie terminu „nie złośliwie” nie dotyczy tego, co mamy na myśli teraz. Warto o tym napisać osobny wpis, bo „niepokalana” to bardziej połączenie z instynktem, a nie z konkretnym człowiekiem, czemu poświęcone były niektóre tajemnice. A połączenie z instynktem dotyczy tajemnic fuzji seksualnej i w tym sensie jest to „duch święty”, gdy poprzez mężczyznę i połączenie z nim nie tylko fizycznie, kobieta łączy się z czymś wyższym, jednocześnie go inicjując w tajemnice seksualnej fuzji. To właśnie nazywano Niepokalaną Dziewicą, nie związaną z konkretnym mężczyzną, ale przez Niego. Były takie tajemnice, gdy raz w życiu każda kobieta (niezależnie od tego, czy była zamężna, czy nie) musiała oddać się nieznajomemu w świątyni. Rytuały te zostały szczegółowo opisane w książce analityka jungowskiego - The Feminine Mysteries of E. Harding. Zatem opierając się jedynie na tym, co jest obecnie prezentowane w naszej kulturze w postaci Kobiet i Kobiecości, nie można sformułować żadnego wyobrażenia. o tym, a tym bardziej czuć lub żyć, chociaż jeśli chcesz przeprowadzić badania, możliwe jest prześledzenie, kto, gdzie i skąd poszedł. Ale to chyba wszystko. Dla mnie osobiście najbardziej pomysłowe jest studiowanie różnych panteonów, wcześniejszych kultur. Zacznijmy od Wielkiej Bogini, jako zjawiska rzeczywistości psychicznej i pierwotnej esencji pierwotnych kodów kobiecych Stwórca i Niszczyciel, odpowiedzialny za płodność i kataklizmy. W tradycjach, które mają ciągłość, wciąż to widzimy, boginie, które mają w sobie wyraźne stworzenie i zniszczenie: Kali, Durga w Indiach, Simkhamukha w Tybecie, egipski Sekhmet (Durga, Simkhamukha, Sekhmet to boginie z głowami lwów w różnych kulturach. W Grecy w panteonie odpowiadają wojowniczym dziewicom Atenie i Artemidzie) itp. Boginie płodne i obfite, także cykliczne, ale różne – Lakszmi w Indiach, Hathor z głową krowy w Egipcie, Demeter i aspekt Afrodyty w Grecji itd. Wielka Bogini nadal istnieje jako archetyp w zbiorowej nieświadomości. Można go wyrazić w różnych stanach, obrazach, wizjach. Na przykład pewna kobieta okresowo odczuwała dotkliwą, nieodpartą potrzebę posiadania dzieci, których nie miała ze względu na niepłodność męża. Ta siła, powodująca ruchliwość i silne stany depresyjne wewnątrz, przeniesiona na rysunek, wyglądała jak kobieta z dużymi biodrami i piersiami i bez głowy. Wszystkie zwykłe zachowania i wartości kobiety zostały dosłownie zmyte wraz z nagłym pojawieniem się tych stanów, które praktycznie zalały świadomość. Te „pojawienia” odchodziły tak samo, jak przyszły, falami. Według opisu wygląda to jak siła, która skądś wypłynęła, przejęła kontrolę na chwilę, a potem się wycofała. W okresie rekolekcji kobieta nie doświadczyła żadnych „ostrych” schorzeń; wydawało się, że wraca do swojej zwykłej rzeczywistości, w której była samowystarczalna i nie odczuwała „ostrej” potrzeby macierzyństwa. Jedna kobieta (przypadek od psychiatry) po porodzie utożsamiła się z Wielką Boginią w jej przerażającym aspekcie. Młoda matka wkrótce po urodzeniu dziecka doświadczyła psychozy. Ta kobieta miała depresję, miała halucynacje i obwiniała się za pochłonięcie świata. Chodziła po sali szpitalnej, nieszczęśliwa i pełna współczucia. Kiedy zwrócili się do niej, powiedziała, że ​​„zjadła łapczywie i zniszczyła świat”. W czasie ciąży utożsamiła się z Wielką Boginią w jej pozytywnym aspekcie Stwórcy, ale po porodzie poczuła, że ​​ma moc zniszczenia wszystkiego, co stworzyła, i to zrobiła. Jej emocjonalne przekonanie było tak wielkie, że zignorowała dowody na to, że świat nadal istnieje, jak gdyby nicW rzeczywistości istnieje sporo pomysłów związanych z absorpcją w praktyce psychologicznej, a jeśli zwrócimy się również do świata zwierząt. Klacz, jeśli sama jest słaba, może odmówić karmienia źrebaka. Kot może wchłonąć słabe kocięta. W snach kobiet pojawia się również motyw wchłonięcia dzieci i nie są to odosobnione przypadki. W mojej praktyce kojarzą się one z deficytowymi stanami psychicznymi samej kobiety (kiedy w dzieciństwie czegoś jej bardzo brakowało i ten niedobór pozostał, albo gdy podświadomie uważano, że dziecko jest przyczyną „kłopotów”, braku środków, nieatrakcyjnego stanu kobiety itp.) Ten archetyp jest istotny także w jego pozytywnym aspekcie. Na przykład obraz Wielkiej Bogini jako życiodajnej siły ogarnia osobę, która jest przekonana, że ​​jego życie zależy od utrzymywania kontaktu z pewną kobietą, która jest kojarzona z Wielką Boginią. To dość powszechna mania. Czasami utrata takiego połączenia jest tak druzgocąca, że ​​może doprowadzić człowieka do samobójstwa. Z punktu widzenia cykliczności, jako jednej z podstawowych kobiecych zasad leżących u podstaw struktury Wszechświata, wchłonięcie lub zniszczenie jest pewnym etapem. zakończenie, rozbiórka starych podpór, które nie odpowiadają już zadaniom nowej rundy, jest to śmierć lub przejście do innej rundy ewolucyjnej i zawsze wiąże się ze zmianą wewnętrznego i zewnętrznego wsparcia jakiejkolwiek osoby lub zjawiska, i w tym miejscu istotna jest możliwość zmiany wymiaru. Słowo ŚMIERĆ w rzeczywistości oznacza ZMIANĘ WYMIARÓW CIAŁ, tj. przejście, w którym stare formy życia nie są już zdolne do życia, muszą przejść w energię, a nie pobierać energię na utrzymanie. I ta sama Wielka Bogini rodzi coś nowego, kompresując przekazane informacje z ostatniej rundy (skoncentrowana forma przekazywania wyłącznie cennych informacji - nasion). I tak wszystko dzieje się we Wszechświecie: poczęcie i rozwój osoby, rośliny, projektu itp. W ciągu jednego życia więcej niż jedna osoba dokonuje takich przemian. Dlatego równie ważne są destrukcja, kreacja i przejścia. Dlatego czczono Wielką Boginię, ponieważ to kobieta może zrodzić nowy Wszechświat (osobę, niczym nowy Wszechświat, stworzony na obraz i podobieństwo, Mikro i Makrokosmos, żyjący według tych samych praw) Archetyp Wielkiej Bogini charakteryzuje się mocą, którą sama Wielka Bogini posiadała w czasach, gdy była naprawdę czczona. Dlatego ze wszystkich archetypów to właśnie ten jest w stanie wywrzeć najpotężniejszy wpływ. Ten archetyp może powodować irracjonalne lęki i zniekształcać wyobrażenia o rzeczywistości. Boginie greckie nie były tak potężne jak Wielka Bogini. Są bardziej wyspecjalizowani. Każdy z nich miał swoją strefę wpływów, a ich władza miała pewne ograniczenia. W duszach kobiecych greckie boginie również nie są tak potężne jak Wielka Bogini; ich zdolność do emocjonalnego tłumienia i zniekształcania postrzegania otaczającej rzeczywistości jest znacznie słabsza. W tym artykule opieram się na kodach greckich bogiń, za pomocą których ostatnio w tej grupie toczyła się gra Snów i Rzeczywistości. najbliżej nas w czasie, a to już patriarchalny panteon, niezależny od równej liczby bogów i bogiń. Boginie reprezentują główne, najczęstsze archetypowe wzorce zachowań kobiet, najbardziej wpływowe są Afrodyta, Demeter i Hera. Są znacznie bliżej związani z Wielką Boginią niż pozostałe pięć bogiń. Afrodyta jest osłabioną wersją Wielkiej Bogini w jej wcieleniu jako bogini płodności (tutaj io twórczości i narodzinach, jako kontynuacja romansu itp.). Demeter jest mniejszą kopią Wielkiej Bogini jako Matki (aspekt Ukochanej nie jest uwzględniony w Matce). Hera jest jedynie echem Wielkiej Bogini jako Pani Niebios. Jednakże, jak zobaczymy później, chociaż każda z nich jest „mniejsza” od Wielkiej Bogini, razem reprezentują te siły w duszy kobiety, którym nie można się oprzeć, gdy żądają tego, co im się należy. Kobiety pod wpływem którejkolwiek z tych trzech bogiń muszą naucz się stawiać opór, poczuj „głos” archetypu i odróżnij go od tego, czego dusza naprawdę potrzebuje, bo ślepa.