Obiecałem, że opowiem Ci o innym uczuciu, którego przejawy są często potępiane w naszym społeczeństwie. Jest to szkoda. Powszechnie uważa się to za nawet w pewnym stopniu upokarzające: ostrożna, pełna szacunku postawa, uwaga i troska o siebie i swoje słabe strony (a mają je wszyscy żyjący ludzie) z jakiegoś powodu są uważane za oznakę słabej osoby, prawie niekompetentny. Taka postawa jest nadal połowiczna i nie zawsze jest okazywana dzieciom, osobom starszym czy zwierzętom, ale nie jest w zwyczaju użalać się nad sobą, dorosłym, i dbać o swoje słabości. Zwyczajowo jednak potępia się za słabości. krytykować, nalegać jak koń pociągowy, mówić z zaciśniętymi zębami: „Mnie to nie boli”, „Bądź cierpliwy” lub „Wszystko w porządku”. Kiedy dziecko coś boli lub jest złe, idzie do mamy, a wystarczająco dobra mama mówi mu coś w stylu „idź, będzie mi cię żal”, daje wsparcie i miłość, pomaga pogodzić się z bólem i podzielić się nim z bliskimi, żeby nie był taki trudny i zły . Litość i współczucie dają sygnał: „To jest ból. W takich sytuacjach może być bolesny. Musisz być bardziej ostrożny, nauczyć się chronić siebie”. Dają też doświadczenie intymności i akceptacji. Inna matka może powiedzieć: „Dlaczego jesteś taka niegrzeczna” albo „To moja wina, ale ci powiedziałam!”, a nawet „Przestań wyć, zamknij się”. Innymi słowy zawstydzają, obwiniają, żądają stłumienia emocji, stłumienia bólu. Z jakiegoś powodu szczególnie chłopcy to rozumieją... Już kiedyś w komentarzach napisali, że chłopcom nie należy żałować, podobno przez to stają się słabi i agresywni, wręcz maniacy, którzy przychodzą do mnie na konsultacje nie umieją się nad sobą użalać i się utrzymać, ale potrafią zacisnąć zęby i znosić przemoc, zdradę, upokorzenie. Ból. Aby wytrzymać, wywołać uśmiech na twarzy, bardziej przypominający uśmiech i recytować osławione „To mnie nie boli!” lub „Po co się nad sobą użalać, innym jest jeszcze gorzej”, podczas gdy ciało jest już ściśnięte aż do skamieniałości. A co więcej, wiedzą, jak zdewaluować siebie, a co za tym idzie, innych. ZASOBY LITOŚCI • Poczucie litości pozwala zaakceptować fakt cierpienia w danej sytuacji, połączyć doznania wewnętrzne ze świadomością, zidentyfikować i rozpoznać swoje. ból własny lub cudzy • Rozpoznanie bólu pozwala okazać współczucie i współczucie, co z kolei stanowi źródło uzdrowienia i naprawy sytuacji • Litość uczy odróżniania zła od dobra, miłości od przemocy, czerni od bieli. Daje to zrozumienie „jak możesz to ze mną zrobić” i „jak nie możesz”, przyznać się do „nie mam siły”, „jestem zmęczony” czy „nie dam rady”. • Uczy, jak zwracać uwagę na swoje uczucia, pozwalając ci zapewnić sobie opiekę i wsparcie, gdy jest to konieczne, lub poprosić o pomoc, jeśli nie możesz sobie poradzić sam. Swoją drogą, dla ludzi, którzy nie potrafią użalać się nad sobą, kiedy naprawdę tego potrzebują, proszenie o pomoc może być upokarzające i prawie niemożliwe. • Z wrażliwości i człowieczeństwa wobec siebie wyrasta człowieczeństwo i wrażliwość wobec innych, w tym umiejętność okazywania współczucia, wspierania i przytulania tych, którzy czują się źle i którzy tego potrzebują. Litość i inne uczucia i stany, o których mówię w postach z tagiem #faces_shadows, będziemy odkrywać na szkoleniu online „Cień. Kolejne terytorium”, które odbędzie się 18 marca w zamkniętym kanale telegramowym. Grupa już się powiększa, praktyki będą mocne. Aby dowiedzieć się więcej napisz wiadomość na INNE TERRITORY. Z tobą jest tak samo! https://vk.com/nabor_psymvolovPomoc praktykowi Zlata Elistratova