Prawdopodobnie każdy zna bajkę Iwana Kryłowa „Lis i winogrona”. „Do ogrodu wszedł głodny ojciec chrzestny Lis, były w nim winogrona Plotkarce zaświeciły się oczy i zęby; A soczyste pędzle płoną jak jachty. Problem tylko w tym, że wiszą wysoko: Nieważne, jak i nieważne, jak do nich dotrze, Nawet jeśli oko widzi, Ale ząb jest zdrętwiały. Spędziwszy godzinę na próżno, poszła i powiedziała z irytacją: „No cóż! Wygląda dobrze, ale jest zielone - nie ma dojrzałych jagód: od razu się zgrzytasz. O czym jest ta bajka”. ? Wiele osób myśli o zazdrości. Wydaje mi się, że ta bajka ilustruje reakcję jednostki na porażkę lub niemożność zdobycia tego, czego chce, jednostka, aby poradzić sobie z frustracją, zaczyna wykazywać się pomysłowością w znajdowaniu powodów, dla których nie mogła osiągnąć swojego celu nie chcę brać odpowiedzialności za porażkę, bo nieprzyjemnie jest czuć się bezradnym i bezbronnym. Ale jeśli przeniesiesz odpowiedzialność na okoliczności i innych, poczucie własnej wartości stanie się łatwiejsze. Tak działa mechanizm racjonalizacji, gdy osoba próbuje znaleźć racjonalne wyjaśnienie tego, co irracjonalne. Z cyklu: „Jeśli jeździ drogim samochodem, to znaczy, że sam na to nie zarobił, ale bogaty ojciec pomógł, a ja jestem taki biedny i nieszczęśliwy, bo nikt mi nie pomaga, wszystko muszę robić sam”. Jednocześnie osoba ta nawet nie wie, czy ma swojego konkurenta, ten osławiony bogaty ojciec lub tata zmarł, gdy był jeszcze dzieckiem, a on długo i ciężko pracował na swój sukces i uznanie. „Ale jeśli on osiągnął wszystko sam, kim więc jestem?” – pyta nieświadomość tropiciela kozła ofiarnego – „Dlaczego nie mogę tego zrobić?” A potem następuje cała lista „ponieważ…” ze zrzeczeniem się osobistej odpowiedzialności: „winny jest koronawirus”, „rodzice”, „pogoda nie pozwala na lot” itp. i tak dalej. Tak, jest łatwiej, jest spokojniej. Możesz oddychać swobodnie. Oczywiście istnieją naprawdę obiektywne powody, dla których coś nie wyszło, ale zdarza się to również wtedy, gdy w życiu człowieka można wyśledzić pewien trend, nawyk przerzucania odpowiedzialności za swoje niepowodzenia na innych, angażowanie się w takie działania. samouspokajanie. Kolejny znany przykład racjonalizacji: „Wy, inni jesteście jeszcze gorsi…” Za pomocą takiego przekonania człowiek łagodzi niezadowolenie ze swojego prezentu. „Krowa sąsiada zdechła – drobnostka, ale to nic Ładny...". „A gdybyśmy to zaczęli, to też nagle byśmy umarli?” Oczywiście jest w tym schadenfreude, ale schadenfreude powstaje w celu zapewnienia sobie komfortu i wyzwolenia od wcześniejszego uczucia irytacji.