Dzisiaj będę mówić o tym, jak nauczyć się kochać i akceptować siebie. Tylko nie mylmy właściwej miłości własnej z bolesnym egoizmem, gdy człowiek robi wszystko tylko dla siebie, bez uwzględnienia. interesie innych ludzi, a nawet ze szkodą dla innych. Naszym dzisiejszym celem jest pomoc tym ludziom, którzy mają wewnętrzny, nieświadomy zakaz takiej miłości i dbania o siebie: - W niektórych przypadkach tacy ludzie naprawdę boją się, że będą wyglądać na egoistów. robią dla siebie coś dobrego. W mojej pracy psychologicznej miałam dziewczynę, która wstydziła się nawet poprosić o pomoc inne osoby, jeśli na przykład w domu zepsuł się kran, albo szukała właściwej ulicy. Przecież w głębi duszy uważała, że ​​nie jest godna, aby ludzie byli dla niej życzliwi i że swoimi prośbami bardzo obciąża otaczających ją ludzi. Kolejnym przejawem niechęci do siebie jest silny wyzysk w celu zarobienia na prawo uważać się za nie taką złą osobę. W mojej praktyce zdarzył się przypadek, gdy dziewczyna spędzała wolny czas w pracy, nie pozwalając sobie na wystarczający odpoczynek. W rezultacie doprowadziło to ją do regularnych braków snu, wyczerpania nerwowego i fizycznego oraz apatii. - Takim osobom może być trudno bronić swoich interesów ze względu na poczucie, że nie są godne dobrego traktowania. Mogą więc na przykład długo znosić niesprawiedliwość i upokorzenie, myśląc, że tak właśnie powinno być. Kolejnym przejawem niechęci do siebie może być strach przed powiedzeniem ludziom „NIE”. Oznacza to, że boją się odrzucić prośbę danej osoby. Rzeczywiście w takich przypadkach wydaje im się, że jeśli odmówią, bardzo zawiodą ludzi i będą uważać się za bardzo złych ludzi. Innym podobnym objawem jest chęć zadowolenia wszystkich, to znaczy bycia dobrym dla kogokolwiek osoba, z którą się kontaktuje. I zmuszeni są śmiać się z nieśmiesznych dowcipów, zgadzać się z dziwnymi opiniami, z którymi w głębi duszy się nie zgadzają, aby nie denerwować innej osoby swoim odmiennym punktem widzenia. Objawy te mogą objawiać się u danej osoby osobno lub we wszystkich jednocześnie w zależności od ciężkości traumy psychicznej doznanej w dzieciństwie Obejrzyj film „Jak kochać siebie”. Przy okazji, ważne jest, aby nie mylić niechęci do siebie z niską samooceną, ponieważ niska samoocena. szacunek sprawia, że ​​dana osoba postrzega swoje osiągnięcia jako mniej znaczące, niż są w rzeczywistości. A w przypadku niechęci do siebie człowiek może zrozumieć, że w rzeczywistości jest mądrzejszy, lepiej zorientowany w niektórych kwestiach, bardziej zdolny, ale jednocześnie czuje się mniej wartościowy niż inni ludzie i dlatego nie pozwala sobie na otrzymać to, co jest dobre. Aby jednak uporać się z tym problemem, ważne jest, abyśmy zrozumieli powody, dla których dana osoba ma tak zniekształcony pogląd na siebie i innych. A przyczyny są najczęściej następujące: - Negatywne oceny dorosłych w dzieciństwie. Na przykład jedna dziewczyna, z którą pracowaliśmy nad takim problemem, powiedziała, że ​​dorośli, którzy opiekowali się nią w dzieciństwie, bezpośrednio szukali powodu, aby ją krytykować. Cóż, sam rozumiesz, że bardzo łatwo jest znaleźć taki powód dla dzieci, ponieważ udaje im się zrobić wszystko gorzej niż dorośli. I oczywiście taka postawa doprowadziła tę dziewczynę do uporczywego przekonania, że ​​jest „niezdolna” i „niekompetentna”. Jak wiadomo, te postawy z dzieciństwa są silnie zakorzenione w światopoglądzie człowieka i już w wieku dorosłym w naturalny sposób nadal myśli o sobie w taki sam sposób, jak słyszał w dzieciństwie. Innym podobnym powodem może być brak akceptacji dziecka przez dorosłych . Inna dziewczyna podczas konsultacji powiedziała, że ​​mama nie zostawiła jej jedzenia na cały dzień, a kiedy wróciła ze szkoły, sąsiadka z litości nakarmiła ją. A matka, gdy się o tym dowiedziała, rzuciła na córkę skandal, mówiąc, że hańbi ją przed ludźmi. I dzięki takim przypadkom dziewczyna zyskała zrozumienie, że nie powinna otrzymywać pomocy, dbać o siebie, bo jej wartością jest to, żeby nie być zauważalnym w domu i nie zakłócać spokoju ludziom. Słuchanie takich historii jest bardzo satysfakcjonująceniestety. Jednocześnie naszym celem nie jest obwinianie rodziców, ale znalezienie wyjścia dla osoby, w jaki sposób może zacząć okazywać sobie miłość, jeśli ci, którzy się nim opiekowali, nie zrobili tego wystarczająco. Dlatego przede wszystkim musimy zebrać wszystkie postawy z dzieciństwa i poczucie własnej wartości w wieku dorosłym, aby stworzyć psychologiczny portret tego, jaką osobą jesteś w Twoich oczach. Aby to zrobić, zapisz wszystkie swoje cechy, pozytywne w jednej kolumnie i negatywne w drugiej. Drugim krokiem jest zakwestionowanie wszystkich zapisanych cech i zrozumienie prawdziwości tych ocen. I najczęściej nawet po konsultacjach z psychologiem powoduje to wiele trudności dla ludzi, ponieważ przez wiele lat ludzie przyzwyczaili się do uważania tej negatywności za swoją rzeczywistość. Zaczynają aktywnie przeciwstawiać się innemu, pozytywnemu obrazowi siebie. Na przykład osoba uważa się za przeciętną, niezdolną, głupią, chociaż w rzeczywistości ukończyła szkołę i studia z samymi piątkami. Kiedy zwracam mu uwagę na ten paradoks, zaczyna robić wszystko, aby jego obraz siebie nie stał się w żaden sposób pozytywny. I to jest bardzo poważny powód, dla którego bez pomocy psychologa człowiek sam nie jest w stanie uciec ze szponów fałszywych postaw i poczucia własnej wartości. Dlatego w takich przypadkach stosuję przebiegłą technikę, o to proszę samą osobę napisz pozytywną interpretację dla każdej swojej negatywnej cechy, np. (zamiast: „jestem hamulcem” – „możesz pisać – robię rzeczy bez pośpiechu, miarowo i wyraźnie; drażliwość – wrażliwość; naiwność – otwartość na nowe doświadczenia; tchórzostwo – ostrożność w podejmowaniu ryzykownych decyzji). W tym momencie schematy człowieka zaczynają się kruszyć, ale nadal nie wierzy on, że te negatywne cechy mogą nieść ze sobą coś pozytywnego. A potem, stosując różne techniki, zaczynamy powoli niszczyć te fałszywe W tym celu staram się doprowadzić tę fałszywą samoocenę do absurdu, tak aby osoba zobaczyła ich nielogiczność. Przykładowo pewna dziewczyna miała taką osobliwość, że kiedy dostała tabliczkę czekolady, zdecydowanie musiała podzielić się tą tabliczką z innymi, żeby zapracować sobie na prawo do zjedzenia chociaż kilku kawałków. Dlatego w takiej sytuacji zapytałam, czy sama dała tej osobie prezent, czy chciałaby, żeby ta osoba natychmiast to zrobiła rozdaj swój dar innym. Na to usłyszałam odpowiedź, że ona chce sprawić przyjemność konkretnej osobie i dlatego mu ją daje, a jeśli on daje ten prezent innym, to znaczy, że ten prezent nie jest dla niego wartościowy i czułaby się źle jako dawca. Zatem właśnie dla tego przekonania wydedukowaliśmy jego niesprawiedliwość, a nawet szkodliwość dla życia. Następnym krokiem po obaleniu jest ważne, aby sformułować własne, nowe, słuszne przekonanie. Przykładowo dla dziewczyny, która uważała się za niezdolną do pracy, ale jednocześnie miała same piątki i potrafiła nawet zorganizować własny biznes, ugruntowało się nowe przekonanie, że w dzieciństwie tak naprawdę nazywano ją niezdolną, a tak naprawdę zna swoje mocne strony i w wielu sprawach życiowych odnosi sukcesy i jest zdolna. Takie przekonanie bardziej przypomina prawdę. A potem ostatnim krokiem jest utrwalenie nabytych nowych przekonań w konkretnym zachowaniu, w działaniach według nowego scenariusza, w którym nie trzeba unikać pomocy, a wręcz przeciwnie, o nią prosić. nie zgadzaj się na upokorzenie, ale broń swoich praw, nie zabiegaj o aprobatę wszystkich, ale dbaj o siebie. W praktyce może to być dla ludzi bardzo trudne. Przecież w ich głowach krążą stare wzorce zachowań, które należy krok po kroku przekwalifikowywać, aby osiągnąć coś zupełnie odwrotnego, dlatego w sprawach rozwijania miłości własnej należy uwzględnić zarówno wysiłki samej osoby, jak i precyzyjną pracę ważny jest psycholog, który na każdym etapie pomaga odkryć i obalić kłamstwa w życiu człowieka, a następnie poprzez konsekwentne działania pomaga starannie opracować nowy scenariusz postępowania i wdrożyć go w życie nie będzie to takie proste i jeśli nie chcesz przez całe życie cierpieć z powodu poniżania się, ale stać się pewnymi siebie, dbającymi o siebie ludźmi,"