Pójście dziecka do szkoły to nowy etap w jego życiu, to spotkanie z nowym światem, tajemniczym, pożądanym, a jednocześnie bardzo trudnym. Po raz pierwszy dziecko staje się podmiotem aktywności społeczno-normatywnej w szkole podstawowej, ponieważ staje przed szeregiem zadań, których wcześniej nie wykonywał, jednym słowem, aby robić nie to, co chce, ale to, co jest potrzebne , bo tego właśnie wymaga nauczyciel. Oczywiście rozwój dziecka na poziomie podświadomości przygotowuje go do takiej aktywności, jak nauka. Dziecko postrzega szkołę jako niezbędny krok w kierunku prawdziwego, dorosłego życia. W zasadzie pierwszoklasiści chętnie chodzą do szkoły, a wynika to z faktu, że nowa rola społeczna „ucznia” przyciąga go zewnętrznymi atrybutami: własnym nowym mundurkiem, książkami, teczką, kącikiem do przygotowywania lekcji, codzienną rutyną. W tym okresie dziecko po raz pierwszy ma coś osobistego, co należy tylko do niego. Euforia pierwszego września mija i okazuje się, że w szkole wszystko jest o wiele poważniejsze, niż wyobrażał sobie pierwszoklasista. A zwykłe zajęcia zabawowe, które istniały w przedszkolu, zostały zastąpione zajęciami edukacyjnymi. Tak, musimy się uczyć! I ten proces nie zawsze jest interesujący, bo to zależy od nauczyciela. Bardzo często uczeń jest zmuszany do robienia rzeczy, które nie są dla niego do końca jasne, z których w ogóle nie jest świadomy, tylko dlatego, że wymaga tego nauczyciel. Rodzice i nauczyciele powinni pamiętać o pierwszym roku nauki dziecka, o tym właśnie w tym czasie okresie przechodzi bardzo złożoną adaptację (od 4 do 7 tygodni) i wspiera go w każdy możliwy sposób. Młodszy uczeń powinien iść do szkoły przygotowany psychicznie i fizjologicznie, ponieważ: - w organizmie dziecka w tym wieku aktywnie rozwijają się układy fizjologiczny i hormonalny, które odpowiadają za wzrost ciała, powiększenie narządów wewnętrznych i rozwój neuropsychiczny. W szkole pierwszoklasista staje w obliczu pewnych obciążeń i codziennych zajęć, ale niestety nie każde dziecko w wieku 6 lat jest gotowe na taką zmianę w swoim życiu. - gotowość psychologiczna to chęć dziecka do pójścia do szkoły, przyjęcia roli „ucznia szkoły”, chęć zdobywania nowej wiedzy, potrzeba komunikowania się z rówieśnikami, umiejętność słuchania i wykonywania zadań itp. Jest w trakcie w tym okresie dziecko w najmniejszym stopniu spotyka się z dualnością życia szkolnego, ponieważ musi robić nie to, co chce, ale to, co jest wymagane, i z tego powodu zaczyna odczuwać dyskomfort. W grę wchodzi czynnik gotowości dziecka do nauki i ostro. Aby określić poziom rozwoju psychologicznej gotowości dziecka do nauki w szkole, należy skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który na podstawie powiązanych ze sobą komponentów (morfogenetycznych, intelektualnych i społecznych) określi jego gotowość do nauki w szkole. Więcej o komponentach: - Gotowość morfogenetyczna wskazuje na wystarczający poziom rozwoju psychofizjologicznych i anatomicznych funkcji i struktur morfologicznych ciała dziecka. Poziom ten powinien zapewnić dziecku możliwość wytrzymania odpowiednich obciążeń i przekazania impulsów do dalszego rozwoju. Ważnym elementem jest tutaj zdrowie somatyczne i psychiczne dziecka. - gotowość intelektualna jest powiązana z poziomem rozwoju sfery poznawczej dziecka. Ale nie tylko poziomem, który dziecko już osiągnęło, ale najważniejszym czynnikiem jest gotowość do dalszego rozwoju, do (tworzenia) wyższych funkcji umysłowych, nowych układów wielofunkcyjnych – adekwatność to gotowość społeczna dziecka, umiejętność życia i rozwoju w środowisku społecznym, umiejętność responsywnej komunikacji, aktywność werbalna, spełnianie wymagań, obrona własnego stanowiska, tolerancja itp. Stopień rozwoju psychicznej gotowości dziecka do szkoły jest bardzo istotnym czynnikiem ważny wskaźnik. Nie można tego ignorować, ale oczywiście nie jest to śmiertelne. Wychodzimy ze stanowiska, że ​​w zasadzie wszystkie zdrowe psychicznie dzieci do szóstego roku życia mogą uczyć się w szkole ogólnokształcącej, ale lepiej zlecić diagnozę indywidualną. poziomu gotowości psychologicznej do specjalistów.