Czasami rezygnujemy z naszych osobistych granic, bo jesteśmy pewni, że wywoła to konflikt. Tak bardzo boimy się rozzłościć lub zdenerwować innych, że jesteśmy pewni, że zostaniemy porzuceni i my zostanie pozostawiony sam sobie, że zdecydujemy się utrzymać „wyimaginowany świat”, poświęcając się. Jednak wyznaczanie granic nie zawsze prowadzi do konfliktu, ale co, jeśli konflikt jest nieunikniony? Wtedy stajesz przed WYBOREM: 1. Kontynuuj udawanie kogoś innego, aby inni mogli Cię zaakceptować lub 2. Twoje potrzeby mają takie samo prawo do istnienia jak inni. Prawda jest taka, że ​​„Twoje potrzeby mają takie samo prawo do istnienia jak inni”. Brzmi to samolubnie, ale prawda jest taka, że ​​mając świadomość swoich granic, bardziej szanuję granice innych. Oto jak to działa: oddając się lub robiąc coś dla innych, kieruje się szczerą chęcią dawania. pomóc („Tak, tak chcę, tak zdecydowałem”), a nie strach przed utratą miłości, aprobaty, rozgniewaniem lub zdenerwowaniem drugiej osoby. Ważny komentarz. Nie jesteś odpowiedzialny za uczucia innych ludzi. Tak, niektóre Twoje działania złościją, denerwują i obrażają innych ludzi. Ale dorosła osoba może sobie z tym poradzić. Nie zapomnij o podstawowej grzeczności. Kolejna ważna uwaga. Jako dzieci uczono nas, żeby nie być zachłannym, dzielić się tym, co mamy, wypowiadać magiczne słowa „dziękuję i proszę”, ale zapomniały powiedzieć, które słowo tak naprawdę ma moc – słowo NIE, główne słowo określające nasze granice. Spróbuj. Jak powiedzieć „nie”? Twoja niechęć wystarczy, aby powiedzieć NIE. Nie są potrzebne żadne „dobre” powody! Odpowiedz sobie: „Czy jestem proszony, czy rozkazywany?” Nie jesteś odpowiedzialny za uczucia drugiej osoby, ale jesteś odpowiedzialny za to, jak radzisz sobie ze swoimi granicami. Ale jak powiedzieć „nie” osobie, która jest ci bliska i ważne jest dla ciebie, aby cię zrozumiała, stara się. wczuć się w sytuację (oczywiście jest to możliwe, jeśli druga osoba będzie potrafiła szanować Twoje granice) Podam kilka technik, które mogą ułatwić to zadanie: 1) 50/50 Wygląda to tak: zgadzamy się z jedną część wniosku i odrzucić drugą. Na przykład: „Z przyjemnością dotrzymam Ci towarzystwa, ale w piątek jestem zajęty. Czy zrobimy to w poniedziałek po południu?” 2) Opóźnione „nie” Sprawa jest prosta: nie odmawiamy od razu, ale dajmy sobie czas do namysłu. Będzie to szczególnie przydatne dla tych, którzy automatycznie się zgadzają. Na przykład: „Słuchaj, nie mogę ci teraz powiedzieć, muszę zajrzeć do mojego planisty (sprawdź mój harmonogram...).” 3) Empatyczne „nie” Istota: szczerze współczujesz tej osobie, wyrażasz dla niej wsparcie, ale się nie zgadzasz. Na przykład: „Naprawdę ci współczuję. Twoja sytuacja nie jest wcale łatwa, nie potrafię sobie wyobrazić, jak sobie radzisz. Ale niestety nie mogę Ci pomóc. Mam nadzieję, że znajdziesz wyjście.” 4) Delegowanie „nie” Wygląda tak: odmawiasz, ale oferujesz, gdzie możesz zwrócić się o pomoc 5) „Nie” w zamian Istota tej techniki: umowa. Na przykład: „Naprawdę chciałbym Ci pomóc, ale nie mam wystarczająco dużo czasu, ale jeśli pomożesz, będę miał czas na złożenie Twojej prośby”.)