Pamiętam słowa mojej matki: „Zaczęłam współczuć mężczyznom, kiedy urodziłam wnuka”. Praca jako psycholog dała mi możliwość zmierzenia się z problemami mężczyzn. Nie często proszą o pomoc. Ale w mojej wieloletniej praktyce było wystarczająco dużo przypadków, aby wyciągnąć wniosek: jak trudno, samotnie i strasznie jest w tym życiu, jeśli urodziłeś się mężczyzną. Nie chcę bagatelizować problemów kobiet, bo... Sam nim jestem. Ale wydaje mi się, że urodzenie się w „spódnicy” to wielki sukces: nie trzeba odgrywać roli bohatera i ukrywać swojej samotności w sercu pełnym strachu. Pragnę zauważyć, że w poprzednim zdaniu nie ma przesady. Wręcz przeciwnie, eksponowane jest zjawisko, którego kobiety nie są świadome, a mężczyźni o którym milczą. Kiedy rodzi się chłopiec, na jego barki spada ciężar pewnych oczekiwań społecznych, a mianowicie: przyjęcia roli opiekuna, zwycięzcy, bezinteresownego żywiciela rodziny. Złożoność procesów socjalizacyjnych prowadzi do powstawania ambiwalentnych cech: nieufności i życzliwości, praktyczności i altruizmu, autorytetu i łagodności. W rezultacie mężczyźni doświadczają wewnętrznego konfliktu i problemów ze zrozumieniem siebie. Wydaje mi się, że po tym cierpieniu następują uczucia wtórne, takie jak złość i agresja. Z ich powodu mężczyźni są w stanie zranić siebie, kobiety i siebie nawzajem. Co oczywiście prowadzi do nowych, jeszcze bardziej bolesnych doświadczeń. Mój mąż zapytał mnie: „Co skłania Cię do dyskusji na ten temat?” -Końcowe konsultacje i długa refleksja. Przyszedł do mnie dorosły, przystojny, odnoszący sukcesy i oczywiście szczęśliwy mężczyzna. Badania wykazały, że ma dość mocny układ nerwowy. Ale kiedy się otworzył, przede mną siedział mężczyzna w atmosferze nieporozumień ze strony swoich bliskich. Jego cierpliwość przekroczyła granice. A jego głównym pragnieniem nie było zatracenie się. Zacząłem się martwić: nagle na wyższych szczeblach władzy, gdzieś obok teczki nuklearnej, znaleźli się ludzie z podobnymi konfliktami wewnętrznymi. Współczesne społeczeństwo aktywnie walczy o prawa kobiet, dyskutuje o ich problemach i uczuciach. Zasługi ruchu kobiecego są ogromne. Ale wydaje mi się, że nadszedł czas, aby walczyć i otwarcie rozmawiać o męskich łzach, lękach, bolesnych poszukiwaniach i całkowitej samotności. Szczególnie w Rosji, gdzie mężczyźni doświadczają między innymi upokorzeń ze strony instytucji społecznych (na przykład wojska). Zrozumienie tego jest ważne zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Ponieważ żyjemy w tym samym świecie i znaczną część życia spędzamy razem. Mam nadzieję, że gdy otwarcie porozmawiamy o uczuciach i problemach mężczyzn, będzie nam wszystkim łatwiej. A świat stanie się bardziej wolny i bezpieczniejszy.