Od autora: Napisane specjalnie na 11.02.13 Musimy pogodzić się z faktem, że klienci okazują się częściowo „przygotowani”. Psychoterapeuta jest bombardowany terminami: „podświadomość”, „schizo”, „ataki paniki”, „psychopata”. To słownictwo zasilane jest informacjami zaczerpniętymi z Internetu, miękkich książek psychologicznych itp. Pojawia się klientka i opowiada o „scenariuszu”: „Prawdopodobnie mój scenariusz jest taki, powtarzam scenariusze mojej mamy i babci, wychowujących dziecko na mój własny to mój scenariusz.” Dość przestarzała koncepcja dla nieco zagubionej kobiety, która rzeczywiście przeżyła serię niepowodzeń z mężczyznami, nagle staje się prawdziwym, zgodnym z prawdą wyjaśnieniem. Ale najgorsze jest to, że czasami klienci wykorzystują te koncepcje, aby odmówić terapii. Okazuje się, że do już istniejących postaw irracjonalnych dochodzą kolejne, które uniemożliwiają podjęcie odważnej, zdecydowanej rewizji dotychczasowych założeń. W tym przypadku uważam, że wskazane jest odejście od presji i uporczywych propozycji, aby inaczej spojrzeć na stan rzeczy i zająć się innym problemem. Pamiętam przypadek, gdy pacjentka odeszła od postrzegania swojego objawu jako obsesji i stosując zaproponowaną metodę redefinicji. Zacząłem nazywać to zjawisko „uważną dbałością o szczegóły”. Nie fobia, nie OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne), ale „dbałość o szczegóły”. Straszny! Język można złamać. Ale to nie język psuje, ale pomysł i subiektywne postrzeganie. To, choć w innym celu, wykorzystywane jest przez totalitarne sekty i polityków. Zmiana nazwy objawu może zdecydowanie zmienić same postawy. W naszym przypadku w dobrym kierunku dla klienta. Jewgienij Uguszew