W związku z ostatnimi wydarzeniami (mam na myśli bójki nastolatków z PMC „Redan” z kibicami piłki nożnej) pojawia się wiele pytań o to, czym jest PMC „Redan” i jak długo nastolatek przebywa w subkulturze negatywnej dla niego. Dziś porozmawiamy ogólnie o subkulturach, o tym, dlaczego powstają, jak wpływają na dzieci i co powinni zrobić rodzice. Zacznijmy od tego, że w okresie dojrzewania (od około 12 roku życia) dla dziecka na pierwszy plan wysuwają się relacje z rówieśnikami. . Studia, rodzina, hobby – wszystko to traci na wartości, ponieważ nastolatek staje przed bardzo ważnymi pytaniami: „Kim jestem?”, „Kim jestem?” Poszukiwanie odpowiedzi pomaga nastolatkowi rozwinąć własną tożsamość i ukształtować swoją pozycję życiową. Jednak na drodze tych poszukiwań często spotykamy bardzo radykalne sposoby wyrażania siebie. Jednym z takich sposobów jest przywiązanie do subkultury. Zdefiniujmy, czym jest „subkultura”. Subkultura to stowarzyszenie ludzi o określonych cechach, które ma własną kulturę, wartości i światopogląd. Wartości subkultury można przeciwstawić ogólnie przyjętym (pamiętajcie na przykład skinheadów z ich wyraźną agresją) lub można je harmonijnie z nimi połączyć. Subkultury charakteryzują się: - samoorganizacją, niezależnością od struktury oficjalne; - własny system wartości, stosunek do świata zewnętrznego; - własny model zachowania (np. slang, sposób witania się, reagowania na określone zdarzenia); - własne akcesoria (określone ubrania i makijaż, odznaki, muzyka, itp.). Rewelacyjne obecnie PMC „Regan” również dobrze wpisuje się w definicję subkultury. Subkultury istnieją bardzo długo. W Rosji za punkt wyjścia uważa się koniec lat 40., kiedy pojawili się kolesie. Później pojawili się Beatlemaniacy. Ani jedno, ani drugie nie stanowiło realnego zagrożenia, po prostu słuchali nietypowej jak na tamte czasy muzyki, tańczyli i wyglądali wyzywająco. Potem pojawili się hipisi, dziwadła, skinheadzi, majorzy, fani piłki nożnej, motocykliści, raperzy, metalowcy, goci, wrotkarze, punki, emo i wielu innych. Moja młodość to była era emo. Doskonale pamiętam tłumy nastolatków z długą grzywką, obfitość czarno-różowych kwiatów na ich obrazie oraz towarzyszącą im muzykę, przepełnioną krzykiem i cierpieniem. Subkultura pełni w życiu nastolatka ważną funkcję – daje mu możliwość znalezienia się w akceptowającym środowisku, poczucia przynależności, uświadomienia sobie potrzeby komunikowania się z ludźmi o podobnych poglądach. A jednocześnie poczuć się wyjątkowym, przynależącym do czegoś wyjątkowego, niedostępnego dla innych ludzi. Które dzieci stają się wyznawcami subkultur: - Często są to dzieci, które utraciły pełny kontakt z własnym otoczeniem (np. w związkach pojawia się dystans). z rodzicami lub z jakiegoś powodu są odizolowane od grupy rówieśniczej). - Do subkultur często zaliczają się także dzieci przeżywające kryzysowe okresy w życiu (rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, przeprowadzka - A osobno wskażę nastolatki, które takie są). charakteryzuje się dużym infantylizmem, strachem przed dorastaniem, rosnącą odpowiedzialnością, rosnącą odpowiedzialnością. Tutaj subkultura pełni rolę ucieczki od rzeczywistości, można powiedzieć, schronienia. Zalecenia dla rodziców: 1. Zbadaj problem. Zdobądź jak najwięcej informacji o tej subkulturze, skorzystaj z różnych źródeł (w tym z historii dziecka), aby uzyskać obiektywny obraz.2. Oceń ryzyko. Jeśli subkultura, w której znajduje się nastolatek, nie stwarza zagrożenia dla jego życia i zdrowia, a także nie ma charakteru aspołecznego, to świetnie. Jeśli subkulturę charakteryzuje bezprawie, używanie substancji psychoaktywnych i samookaleczanie, należy podjąć kroki, aby uniknąć negatywnych konsekwencji dla przyszłości Twojego dziecka.3. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem. Zainteresuj się jego hobby, poznaj jego krąg przyjaciół, opowiedz nam o swoich nastoletnich zainteresowaniach, o subkulturach, które istniały wówczas.4. Spędzaj czas ze swoim dzieckiem. Odnosi się to do spędzania czasu wartościowego, w tym zajęć, które Cię interesują.