Terapia bajkami idealnie sprawdza się w pracy z dziećmi lękowymi, agresywnymi, a także młodzieżą „zagrożoną”. Bajka, odtwarzając kryzysowe sytuacje życiowe, uczy dziecko produktywnego przeżywania strachu i radzenia sobie z nim, rzutując go na konkretne baśniowe obrazy, a także umożliwia osobie dorosłej naturalną i bezbolesną ingerencję w psychikę dziecka w celu chciałbym zaproponować kolegom pracującym z dziećmi zaniedbanymi społecznie podsumowującą sesję bajkowo-terapeutyczną. Lekcja była prowadzona z dziećmi w wieku 7-8 lat, które niedawno trafiły do ​​schroniska społecznego. Adaptacja dzieci do nowych warunków przebiegała z powikłaniami: występował wysoki poziom napięcia neuropsychicznego, trudności w relacjach z rówieśnikami. Wyniki psychodiagnostyki sfery emocjonalnej wykazały obecność lęków, niskiej samooceny i resentymentu. Cel: 1. Pomoc dzieciom w przezwyciężeniu strachu podczas bajki, nabranie poczucia pewności siebie. 2.Promuj tworzenie pozytywnych relacji między dziećmi. 3. Rozwijanie umiejętności wyrażania swoich uczuć za pomocą środków wizualnych Liczba uczestników: 12 osób Metody stosowane podczas lekcji obejmują: - aktywność: temat lekcji opiera się na żywym doświadczeniu - dzieci poprzez bajkę, zanurzają się w treści własnego wewnętrznego świata - koloryt emocjonalny: treść bajki wpływa na zainteresowania dzieci, powoduje, że się martwią, martwią i mentalnie wcielają się w role bohaterów - refleksyjność: po ukończeniu bajki , dziecko chce dzielić się swoimi uczuciami, ponownie doświadczyć radości ze zwycięstwa, zobaczyć pozytywną reakcję innych - wydarzenie: zdarzenia, które wymyślił z dzieckiem, ukończenie bajki, prowadzą do zmian osobistych - optymalność w trudnej sytuacji : grając w bajkę, dziecko kieruje się strefą bliższego rozwoju Wyposażenie: arkusz A – 4-12 sztuk, farby – 12 pudełek, pędzle – 12 sztuk, kubki z wodą – 12 sztuk, serwetki – 12 sztuk, magnetofon, płyta, poduszki 12 sztuk. Przebieg lekcji: 1. Powitanie: Zapraszam dzieci, aby usiadły wygodnie na dywanie w półkolu, podpierając je poduszkami. Siadam z dziećmi. „Dzień dobry, chłopaki! Powitajmy się uściskiem dłoni. Podam rękę mojemu sąsiadowi po prawej stronie, a on poda rękę swojemu bliźniemu. I tak powitanie krąży po okręgu. Dobra robota!” 2. Opowiadanie bajki: „Chłopaki, dzisiaj opowiem wam bajkę o jednej małej żabie. Historia wydarzyła się na dużym bagnie, gdzie żyły żaby. Kiedy na wiosnę zrobiło się cieplej, żaby składały jaja w najbardziej nasłonecznionych, płytkich wodach. Słońce ogrzało wodę, w cieple szybko rozwinęły się jaja i miały się urodzić. Jedno jajo odpadło i spadło na dno. Było tam ciemno i zimno, więc jaja rozwijały się powoli i pozostawały daleko w tyle za innymi. Nadszedł dzień, w którym małe kijanki wykluły się z jaj i zaczęły wesoło gonić się nawzajem. Szybko rosły w ciepłej wodzie, gdzie było dużo pożywienia, i wkrótce zamieniły się w małe żabki ze śmiesznymi ogonami. Jednak ogony wkrótce odpadły, ponieważ młode żaby tracą je w miarę dorastania. Żaba z jaja leżącego na dnie urodziła się znacznie później niż pozostałe. Był mały i słaby, bardzo karłowaty, bał się swoich rówieśników i dużych żab. Zawsze starał się trzymać z daleka od swoich zabawnych braci, ale to mu nie pomagało. Małe żaby popychały go, dokuczały mu, śmiały się z jego małego wzrostu i ogona. Mała żaba często płakała i marzyła o tym, by stać się dużą i silną. Tymczasem czapla przyzwyczaiła się odwiedzać bagna. Przyleciała z daleka, usiadła na pagórku i wypatrywała żab. Wszyscy mieszkańcy bagien zamarli; nikt nie chciał stać się obiadem dla czapli. Pewnego ciepłego wiosennego dnia małe żabki radośnie robiły psikusy na polanie, a stare żaby odpoczywały w słońcu, obserwując.