Od autora: Rola śmierci w życiu człowieka Życie i śmierć są ze sobą nierozerwalnie związane, śmierć jest jego integralną częścią, czyniąc życie pełniejszym i bogatszym. Wielu filozofów i naukowców omawiało tę kwestię, dochodząc do podobnego wniosku. Osoba, która zdaje sobie sprawę i akceptuje fakt skończoności swojego istnienia, żyje swoim życiem jasno i bogato, podkreślając słowo „jego”. Zygmunt Freud, omawiając eros i tanatos, stwierdził, że życie bez śmierci jest „tak samo małostkowe i puste, jak na przykład amerykański flirt, w którym z góry wiadomo, że nic się nie stanie, w przeciwieństwie do europejskich romansów, gdzie partnerzy muszą stale pamiętaj o poważnych konsekwencjach.” Przykłady tego można znaleźć w literaturze, mitach i legendach, niezależnie od tego, czy są to postacie literackie, które spotykają śmierć i ulegają przemianie pod wpływem tego doświadczenia; nieśmiertelni bogowie lub wiecznie żyjące elfy, dla których śmiertelność jest rodzajem daru. Z dziedziny ezoteryki pamiętam nauki Don Juana, gdzie wojownik traktuje śmierć jako doradcę i nic na tym świecie się nie liczy poza śmiercią – jedynym ważnym wydarzeniem w jego życiu. Być może dlatego w sieciach społecznościowych popularne są różne wariacje na temat „czego ludzie żałują przed śmiercią”. Odmawiając śmierci, człowiek w pewnym sensie zaprzecza swojemu istnieniu, zubożając życie, pozbawiając się przyjemności jego przeżywania, doświadczając nudy. Integrując tę ​​egzystencjalną rzeczywistość, wzrasta i zmienia się. Ta zmiana światopoglądu i postrzegania siebie, postrzegana jako osiągnięcie jakościowo nowego poziomu istnienia, często pojawia się podczas przeżywania doświadczenia, w którym człowiek staje w obliczu śmierci. Irwin Yalom, który przez długi czas pracował z pacjentami w terminalnej fazie nowotworu, zauważył, jak wiele z tych osób wykorzystuje kryzys do wewnętrznych zmian i znaczących zmian, których nie można scharakteryzować inaczej niż „rozwoju osobistego”: - zmiana priorytetów życiowych, zmniejszenie znaczenia banalności życiowe; - poczucie wyzwolenia: pojawienie się umiejętności świadomego nierobienia tego, czego się nie chce; - wzmożone doświadczanie życia w teraźniejszości, zamiast odkładania go do emerytury lub innego momentu w przyszłości - doświadczanie zjawiska naturalne: zmieniające się pory roku, zmienne wiatry, spadające liście, ostatnie Święta Bożego Narodzenia itp. – jako wydarzenia o dużym znaczeniu; – głębszy niż przed kryzysem kontakt z bliskimi – redukcja lęków związanych z komunikacją międzyludzką i obaw przed odrzuceniem; większa niż przed kryzysem gotowość do podejmowania ryzyka Oczywiście kryzys można rozwiązać na różne sposoby, a pozytywny scenariusz nie jest jedyną opcją konfrontacji ze śmiercią, objawiającą się w postaci lęków, różnorodnych fobii, lęków i niepokojów. inne nieprzyjemne objawy. W tym sensie wizyta u psychologa może być rozsądnym rozwiązaniem. Żyjcie autentycznym życiem, przyjaciele..