Jedną z czterech egzystencjalnych cech życia każdego człowieka jest samotność (izolacja). Człowiek przychodzi na ten świat sam i sam z niego wychodzi. W chwili narodzin i śmierci każdy zostaje sam z tymi procesami... Dla niektórych osób, szczególnie ekstrawertyków, doświadczenie izolacji i samotności może być tak nie do zniesienia, że ​​w wewnętrznym obrazie świata utożsamiane jest ze śmiercią. Utrzymywanie intymności jako ucieczki przed śmiercią może być wykorzystane, nawet jeśli nawiązuje się intymność z toksyczną, destrukcyjną osobą. Toksyczni ludzie „zatruwają” interakcje interpersonalne; zdarzają się nawet przypadki, gdy w trakcie terapii świadomość bliskiej osoby jako obiektu destrukcyjnego i frustrującego powoduje reakcję fizjologiczną na poziomie ciała – nudności, zgagę i skurcze żołądka. Jednak wykorzystywanie intymności jako wewnętrznego gwaranta przetrwania to stary scenariusz z dzieciństwa, kiedy dziecko było jeszcze na tyle bezbronne i bezbronne, że potrzebowało ciągłej obecności rodzica, a dla osób infantylnych, przeżytych traumą w dzieciństwie, może to być trudne, którzy nie przeszli przez wszystkie etapy dorastania, aby stworzyć inny scenariusz odpowiedzialnego i niezależnego życia dorosłego. Z wiekiem, w procesie rozwoju i kształtowania się osobowości, każdy człowiek doświadcza zderzenia z samotnością, zarówno z chwilowym okresem na pewnym etapie, jak i z chronicznym poczuciem ciągłej izolacji przez wiele lat. Szczerze mówiąc, samotność jest ogromnym zasobem, gdy człowiek zostaje sam na sam ze swoją wewnętrzną treścią, zgłębia bogactwo tego, co ma w środku, lub zostaje pozostawiony procesowi osobistego rozwoju (a to wszystko są te same procesy śmierci czegoś starego i narodziny czegoś... czegoś nowego), wówczas ten stan przeżywa się jako cud. Jeśli jednak z jakiegoś powodu treści wewnętrzne danej osoby są niedostępne, zablokowane lub powodują ból, wówczas poczucie izolacji nasila się, ponieważ traci się kontakt przede wszystkim z samym sobą. A jak wiadomo, wewnętrzne zawsze zamienia się w zewnętrzne... Każde zjawisko niesie ze sobą jasną i ciemną stronę, wszystko zależy od punktu odniesienia, ale najważniejsze jest to, aby druga strona cienia zjawiska nie była zła , niedobrze, po prostu istnieje i poznawszy to, poznasz wielowymiarowość i różnorodność istnienia.