Jakie przedszkole, uśmiechasz się - i jest takie powiedzenie i jasne jest, że rzeka może być ta sama, ale woda płynie, to wszystko zmiany...Zastanawiam się, czy można zakochać się dwa razy w tej samej osobie? Trzy razy? ... Mając pełnoprawną rodzinę (z dziećmi, pracą, domem, psem czy kotem) często spotykamy się z tym, że ten tak ciężko wywalczony komfort, coś przytulnego i wygodnego... Z czasem coraz częściej nazwijmy to słowem emanującym rozpaczą – „życie codzienne”. Dlaczego prawie każda rodzina, prawie każda osoba spotyka się z tym zjawiskiem. Kogo obciąża regularność, zażyłość i pewna przewidywalność w relacjach i wydarzeniach: oto zwykły wybredny poranek, pospieszne śniadanie, pośpiech do pracy, sam dzień pracy, który naturalnie pochłania mnóstwo energii, i znowu wieczór. .. dla niektórych jest to równie wybredne, a dla innych zwyczajnie nudne. A kto codzienność, brak ciepła i szczerości w związkach nazywa nieuzasadnionymi oczekiwaniami. Udowodniono naukowo, że miłość w parze nie trwa dłużej 4 lata... ale widzisz, to obraźliwe i niesprawiedliwe! Życie i struktura społeczna dostosowuje się do naszych maksymalistycznych młodzieńczych fantazji. Życie, jak większość ludzi, według zwykłego algorytmu, również budzi poczucie zwyczajności, nieuzasadnionych oczekiwań. Przecież każdy z nas dąży do związku na wyłączność, wierzymy, że „jesteśmy tym, ale tutaj mamy jasne i niezwykłe życie. emocje, emocje, pasje... Och, jak to inspiruje i odżywia, daje poczucie lotu i siły do ​​nowych osiągnięć (kariera, rodzina, inne doskonalenie - dacza, remont itp., itp.). .. Cofnijmy film powiedzmy pięć lat temu... i prawdziwy czarno-biały dramat zostaje zastąpiony kolorowym filmem fantastyczno-sentymentalnym z obowiązkowym happy endem. Można założyć, że drzew, nieba i słońca nie było wyblakło nawet teraz, wyblakło jedynie nasze nastawienie i percepcja. Niestety, radzenie sobie z tym. Nie ma czasu na wewnętrzne niezadowolenie, a dla większości z nas nie jest to normalne. Oczywiście znacznie łatwiej jest przenieść odpowiedzialność na miłość – „mówią, że odeszła i się nie pożegnała”, aby wyciągnąć wnioski, które mogą być fatalne zarówno dla rodziny, jak i w istocie dla jej członków całkiem logiczne, że jeśli kiedykolwiek pojawi się szansa na niezwykłe spędzenie czasu, niestandardowego, niezwykłego - pojawia się poczucie, że właśnie tego brakowało. Dalsze przemyślenia i wnioski też są w miarę zrozumiałe. To tak samo, jak np. ciągłe spożywanie ustalonego obiadu, bardzo smacznego i zdrowego, a potem próbowanie czegoś nowego – na pewno zastanowisz się, czy ten znajomy zestaw dań jest Ci taki ulubiony i taki. smaczne? A także - lenistwo. Oj, tu chodzi tylko i wyłącznie o wynalazki cywilizacji ludzkiej – lenistwo jest motorem postępu. A w relacjach międzyludzkich lenistwo jest motorem regresji i blokadą wszelkiej pomysłowości. Co robić? Każdy człowiek pragnie szczęścia, kochania i bycia kochanym. Tyle, że każdy w te trzy koncepcje wkłada coś własnego. Niepewność i zmęczenie zdradziecko szepczą do ucha, że ​​łatwiej i ciekawiej jest „zbudować coś nowego”, niż tarzać się w starych związkach i żalach w poszukiwaniu szczęścia nie zatrzymuj się w zwykłych miejscach: rzucamy się w pracę lub po prostu do niej uciekamy; poznajemy nowych przyjaciół, wymyślamy dla siebie nowe hobby... Już wkrótce każda „połowa” będzie miała swoje nowe, autonomiczne życie. To wspaniale, jeśli nabyta autonomia uzupełnia i rozwija relacje - w końcu nowa praca, hobby, przyjaciele są świetną okazją do podzielenia się z ukochaną osobą naszymi przeżyciami, przemyśleniami, wrażeniami, spojrzenia i zobaczenia siebie w nowy sposób. Ale niestety najczęściej zdarza się, że po prostu uciekamy w siebie, oddalając się coraz bardziej i zamykanie się na ukochaną osobę. Bardzo szybko staje się to nawykiem dzielenia się z ukochaną osobą, a wraz z nią potrzeba jako taka zanika. Ludzie oddalają się od siebie duchowo. Rozpoczyna się wspólne życie – życie codzienne. Ale ja chcę miłości!!! Kłótnie i konflikty, wzajemne roszczenia i wewnętrzne niezadowolenieteraźniejszość wraz z podświadomym pragnieniem bycia szczęśliwym stawiają pytanie bez odpowiedzi: coś trzeba zmienić. Naturalnie, „łamanie nie buduje”. Ale jednocześnie wystarczająco dużo zostało już stworzone i zainwestowane w rodzinę i konkretną osobę, aby bezmyślnie odwrócić życie, radykalnie, „Świadomych” (poważnych) ludzi, myślących o wszystkim, co jest się dzieje, wszystkie za i przeciw, zgadzają się (zdają sobie sprawę z potrzeby), aby dać sobie i jemu „drugą szansę”. OD CZEGO ZACZĄĆ Zarówno na polu bitwy po bitwie, jak i w duszy po konfliktach, rozgrywkach, roszczeniach czy bolesnych milczeniach - dewastacja, siły dość ograniczone, nerwy zszargane, stereotypy (nie na korzyść bliskiej osoby i wcale nie na niczyją korzyść) są mocno utrwalone, rezerwy energii i wiary też są bardzo ograniczone. Jak może być druga szansa pomyślnie zrealizowany w tej formie i stanie? Jak radykalnie zamienić wszystkie wymienione strategicznie ważne uczucia na plus? Wciąż jest więcej pytań niż odpowiedzi. Mogę jedynie postawić hipotezę: trzeba umieć się zakochać! w ukochanej już osobie jest trudne, ale rozczarowanie jest łatwe? Energia jest zużywana w równych ilościach na te dwa przeciwne bieguny miłości. Dlaczego więc nie popracować nad biegunem pozytywnym? traktować miłość bardzo poważnie i praktycznie - w końcu bez niej szanse na nawiązanie związku są minimalne. Oznacza to, że trzeba zakochać się na nowo! Jest jeszcze jeden fakt (od tych samych naukowców) – w jednej konkretnej osobie można zakochać się tylko raz. Ale czy po 2, 3, 5 latach jesteśmy tacy sami? A obok Ciebie jest ta sama osoba? Pamiętasz o rzece: niby jest jedna rzeka, a jednak wszystko płynie i wszystko się zmienia?.. Potrzebujesz Miłości bez różowych okularów, bez szarej mgły - świadomej i dojrzałej na rzecz wybrania obiektu miłości, aby znaleźć coś wspólnego szczęścia swojej bratniej duszy „Mężczyzna i kobieta nigdy nie spotykają się tak po prostu przez przypadek”. To zdanie można kwestionować i debatować, aż ochrypniesz. Ale jeśli wybrałeś tę osobę, nie był to przypadek: było w niej coś, co ci się podobało, coś, co cię fascynowało, coś, co dało ci warunki do zbudowania swoich fantazji, a następnie przyszłego życia. Uczyliście się nawzajem, zmieniliście się razem, dorastaliście, staliście się twardsi lub łagodniejsi - wtedy to, czym staliście się ty i twój partner, jest jego i twoją zasługą. Więc może gra jest warta świeczki, jeśli nie postrzegasz jej jako krótkoterminowej piątki. plan roczny, ale jako wielkoskalowe budowanie własnego szczęścia w ciągu całego życia? Założona wcześniej odskocznia do relacji zapewnia znaczną przewagę i zwiększają szanse na sukces: Po pierwsze, okres adaptacyjny za nami! Brawo! Nawet większość kochanków doświadcza tarć na początku wspólnego życia. Powodem są różne rodziny, różne nawyki i ludzie, charaktery, po drugie, nawyki (pojawiają się po okresie adaptacji) - o jak najbardziej pozytywnym ładunku i znaczeniu. Kiedy znajdziemy się w pracy w nowym zespole, przez jakiś czas czujemy się nieco nieswojo, choć wszyscy wokół nas są życzliwi, uczą, pomagają, opowiadają historie. Kiedy zaczyna się żyć z osobą, nawet bardzo ukochaną, pojawia się to samo podobne uczucie - para patrzy na siebie nie z jednej, ale ze wszystkich stron i nikt nie chce tak szybko zniszczyć iluzji, którą stworzyli Z biegiem czasu, gdy pojawi się uzależnienie, możesz teraz w pełni zrelaksować się i odprężyć w domu. Bądź sobą przy ukochanej osobie. W życiu codziennym sprawy i obowiązki są zaplanowane, ktoś jest odpowiedzialny za terminową opłatę za mieszkanie, a ktoś jest odpowiedzialny na przykład za pyszny obiad. Dzięki temu każdy czuje się komfortowo i komfortowo – a ta jakość i poczucie nabywa się dopiero z czasem, kiedy nie czujemy już, że jesteśmy „za szkłem”, wiemy, że osobie obok nas jest tak samo przytulnie i wygodnie dopiero z czasem zaczyna się prawdziwe uczucie danej osoby, jej całkowite rozpoznanie. Co naprawdę lubi, a czego nie; co go śmieszy, a co boli; jego mocne strony i na czym może polegać oraz w jakich kwestiach potrzebne jest uczestnictwo, wsparcie i pomoc. I po czwarte, gospodarstwo domowe zdobyte dzięki wspólnej pracy: dzieci... najważniejsze i najważniejsze.