Od autora: Często nasza niezdolność do zmiany tego, czego nie lubimy, kryje się w naszym zbyt silnym przywiązaniu do pewnych przekonań. A nasza dysharmonia i niezgoda w duszy wiążą się z wygórowanymi oczekiwaniami i chęcią dostosowania otaczającego nas świata do naszych wyobrażeń. Czasami, aby uzyskać wgląd, musimy spojrzeć na to, co dzieje się w nas z zewnątrz. Aby sprawdzić, zakwestionować i krytycznie przemyśleć, czy nasze własne przekonania stały się dla nas ograniczające? Wszyscy mamy przekonania. Wiele z nich nie jest nawet kwestionowanych ani krytycznie przemyślanych – po prostu jesteśmy przyzwyczajeni do myślenia w ten sposób. Jednak niektóre z naszych przekonań już dawno przestały być dla nas istotne; stały się dla nas ograniczające. A czasami prowadzą do tego, że w życiu otrzymujemy coś zupełnie innego, niż tak naprawdę byśmy chcieli. Ale czym jest wiara? A co z ograniczającym przekonaniem? Najpierw zdefiniujmy pojęcia. Przekonanie to sąd, który kieruje nami w naszych działaniach i wnioskach na temat rzeczywistości. Innymi słowy, przekonanie zrodzone w jednej osobie lub grupie osób staje się wiedzą publiczną , wszyscy zaczynają w to wierzyć coraz więcej osób. W związku z tym zyskuje coraz więcej nowych wzmocnień i jeszcze silniej wpływa na osobę. I staje się to faktem niezmiennym z jednego prostego powodu – „wszyscy tak myślą”, „to powszechna wiedza”. Przekonania, które przyjmujemy na wiarę i których już nie kwestionujemy, stają się naszym programem życiowym. Początkowo pojawiają się one niezauważone i zupełnie niewinne. Przykładowo w dzieciństwie słyszeliśmy gdzieś rozmowy dorosłych, z czego wynikało, że im więcej człowiek ma pieniędzy, tym staje się szczęśliwszy. I zaczynamy w to wierzyć, bo dorośli już w dzieciństwie są niekwestionowanym autorytetem i wtedy takie narzucone przekonania stają się ognistą ścieżką, po której człowiek biegnie w nadziei na odnalezienie obiecanego szczęścia. Życie toczy się dalej, człowiek biegnie dalej, ale szczęście nigdy nie nadchodzi. I czuje się nieszczęśliwy nie dlatego, że czegoś mu naprawdę brakuje, ale dlatego, że narzucone mu przekonanie, że „do szczęścia trzeba mieć dużo pieniędzy” było w dzieciństwie postrzegane jako prawda absolutna i do dziś nie poddaje się zwątpieniu Człowiek może pozostać całkowicie nieszczęśliwy do końca swoich dni, ponieważ nie znalazł czasu, aby zastanowić się: czy naprawdę potrzebne są mu tylko pieniądze do szczęścia, czy też szczęście to nadal stan umysłu? Przecież dla szczęścia nie ma znaczenia, co dana osoba ma lub robi, ważne jest to, co czuje, mając i robiąc. „A szczęście, moim zdaniem, ma różne rozmiary. Od garbu do Kazbek, w zależności od osoby” – jeśli tak, to czy nie łatwiej jest odnaleźć swój rytm i spokojnie się w nim poruszać? Podam jeszcze kilka przykładów. Wyobraź sobie taką sytuację: Twój pracownik lub współpracownik popełnia błąd w pracy. Oceniasz, że to działanie wynika z roztargnienia i braku koncentracji pracownika. Wtedy zdajesz sobie sprawę, że nie podobają Ci się działania pracownika i nie podoba Ci się jego roztargnienie. A Ty dalej przewijasz to wszystko w głowie, a potem, nawet tego nie zauważając, zaczynasz doszukiwać się coraz większej liczby braków w pracy pracownika. Obserwujesz osobę i wydaje się, że spodziewasz się, że znów zademonstruje swoją roztargnienie. Następnie opowiadasz o tym innym, zwracając jeszcze większą uwagę na wady pracownika. Rozpoczynając proces myślowy w tym kierunku, wkrótce przestajesz traktować tego pracownika jak wcześniej - równo. Od tej chwili zauważasz tylko te jego działania, które potwierdzają jego roztargnienie. To wszystko! Ukształtowało się przekonanie, że „jest pracownikiem roztargnionym i nierzetelnym”. Relacja z tą osobą uległa zmianie. Oto kolejny przykład. W całym swoim życiu nie udało Ci się wyhodować ani jednej rośliny w pomieszczeniu. Utwierdziłeś się w przekonaniu, że to zajęcie nie jest dla Ciebie. Nawet nie przyszło Ci to do głowy w tym czasie ty, być może, wybrali rośliny trudne w pielęgnacji. Ale gdybyś wiedział więcej o tym, jak oniodpowiednio podlewaj, nawoź, przesadzaj, a jeśli zrobisz to z wielką starannością, z pewnością uda ci się wszystko, co wcześniej nie wyszło, ale pewnego dnia podczas zakupów zauważyłeś piękną roślinę doniczkową, na której etykiecie była stwierdził: „Nie wymaga szczególnej opieki”. Wierząc w etykietę, kupiłeś roślinę pod koniec pierwszego tygodnia waszego wspólnego życia, roślina uschła, ponieważ zapomniałeś ją podlać. Nie poświęciłeś czasu na złagodzenie swojego wcześniejszego przekonania o niemożności dbania o rośliny domowe i nie rozumiałem, skąd to się bierze i jaki jest jego powód. I dlatego podświadomie kierowałeś się przekonaniem: „Nie potrafię dbać o rośliny domowe” i dlatego nieświadomie zapomniałeś podlewać nawet tę roślinę, która wymaga rzadkiego podlewania. Tak, to prawda: przekonania wpływają na nas i nasze zachowanie. W ten sam sposób wpływają na to, jak żyjemy i jakie doświadczenia z niego czerpiemy. Zauważamy zjawisko, sytuację, oceniamy ją i zaczynamy o niej myśleć. Nasze myśli zarastają emocjami niczym kula śnieżna. Rozwijają swój własny „magnetyzm”: myśląc o jednej rzeczy przez długi czas, nie zauważamy, jak ta myśl przyciąga inne, podobne myśli. Wkrótce zaczynamy odrzucać te myśli, które nie odpowiadają głównej idei, głównemu wnioskowi staramy się to zrobić. Początkowa myśl i wszystkie kolejne („naciągane”) łączą się w jedną całość: wydają się być sklejone, wzajemnie się wzmacniające i modyfikujące naszą rzeczywistość. Jaki jest wynik? Wierzymy nie tylko w wnioski, które wyciągnęliśmy na początku, ale także myśli, które zrodziły się w procesie myślenia. Przykład wideo kształtowania ograniczających przekonań: https://www.youtube.com/watch?v=nD-Lb7x0GOw Niektórym ludziom trudno jest zaakceptować pogląd, że możemy wybierać nasze myśli i osądy. Jeśli jesteś jednym z nich, spróbuj zwrócić większą uwagę na to, jakich myśli używasz podczas swojego wewnętrznego monologu. Uświadomienie sobie tego pomoże Ci zrozumieć, że Twój nawykowy sposób myślenia i mówienia do siebie może prowadzić zarówno do stresu, jak i... sukcesu! Teraz, gdy ustaliliśmy, że nasze osobiste postrzeganie jest zdeterminowane przez przekonania, nie będzie trudno założyć, że tak właśnie jest przekonania dosłownie kształtują naszą rzeczywistość. Nasza rzeczywistość jest odzwierciedleniem naszych wewnętrznych przekonań i przekonań. Wiele Twoich przekonań pochodzi z zewnątrz, od innych ludzi i większość z nich wchłaniasz w „gotowej formie”, zanim jeszcze zrozumiesz, czy są dla Ciebie przydatne. Można powiedzieć, że nic nie wchodzi automatycznie do Twojej świadomości. Jeśli idea, myśl lub przekonanie mocno się tam utwierdziło, oznacza to, że pozwoliłeś im to zrobić, po prostu nie zdawałeś sobie sprawy z tego, co się stało. Niektóre z Twoich przekonań są wzięte z 1-2 sytuacji życiowych i w jakiś sposób ograniczają Twoje życie, które czyni cię nieszczęśliwym. Nie potrzebujesz specjalnej wiedzy psychologicznej, aby zrozumieć swoje przekonania. Wszystko, co musisz zrobić, to pomyśleć o swoim życiu, uchwycić się jednego ze swoich przekonań i spróbować zrozumieć, skąd ono się wzięło. Jakie przekonania nazywane są ograniczającymi? Z mojego punktu widzenia ograniczającym przekonaniem jest każde przekonanie, które stoi pomiędzy nimi Ciebie i Twoje najskrytsze pragnienia, uniemożliwia ich spełnienie. Tak, właśnie „pielęgnowane” pragnienia, a nie tylko pragnienia, ponieważ są dla nas bardzo ważne, czyli stają się bodźcem do osiągania celów i wzmacniają nasz charakter, dostarczają nam pozytywnych emocji bez. krzywdząc nas. Do czego zmierzam? Jeśli chcesz poprawy w jednym obszarze swojego życia, ale tak się nie dzieje, uporządkuj swoje przekonania. Nie możesz zidentyfikować przekonania, które jest źródłem wszystkich problemów? Przeanalizuj swój zwykły sposób myślenia i emocje, jakie wywołuje w Tobie problematyczny obszar Twojej aktywności. Wydobędą na światło przekonania, które Cię ograniczają. Znalazłeś je? Teraz musisz zastąpić to przekonanie innym i takim, w którym będzie działać.