KLIENT Z., 56 lat Miła, życzliwa, inteligentna kobieta, ciężko chora. Potrzebujesz całej swojej siły. Ale nie może. Syn, jedynak, jego życie osobiste po prostu się nie układa. Jedna dziewczyna - walczy; inny - wieczne picie; trzeci to bójki i picie. A syn jest dobry, bardzo dobry: miły, czuły, uważny, pracowity. Minęły już 33 lata, a nie ma ani jednej dziewczyny, która nie piłaby. „Nie mogę myśleć o sobie, tylko o nim”. Dlaczego to jest takie? Idę przez życie w tę i tamtą stronę. Czuję, że to moja wina, moja, mnie i mojemu mężowi to się przytrafiło...ale mojemu synowi, jemu, dlaczego?! W końcu można to naprawić, prawda?! No i co, minęło tyle lat – dla mnie to było jakby wczoraj! Trudny przypadek. Bardzo. A Z. jest w rozpaczy – to bardzo poważna choroba, nie powinna się tak martwić. Jak z tym pracować? Jednak -... Dwie sesje z psychologiem. Tydzień później telefon: „Wiesz, wtedy wróciłem od ciebie, ale ten ostatni pijący nie”. Spakowałem swoje rzeczy i wyszedłem, i nadal tego nie zrobiłem. Trzy tygodnie później telefon: - Wiesz, mój syn przyprowadził dziewczynkę! On nie pije, wcale nie pije! Dziękuję, po prostu nie wiem, jak ci dziękować! Październik 2014, JekaterynburgP.S. W trakcie sesji wyszło na jaw, że gdy dziecko miało około roku, było świadkiem nieprzyjemnej sceny rodzinnej.