Od autora: Zdarza się, że mówiąc o zazdrości, człowiek nawet nie podejrzewa, że ​​w tym momencie jest zazdrosny. Zdefiniowanie cienkiej granicy między tymi uczuciami może czasami być trudne. Z CYKLU ARTYKUŁÓW „POrozmawiajmy o naszych uczuciach”. CZUCIE - w pokrewnych językach (bułgarski, serbsko-chorwacki, słoweński) oznacza słyszeć, strzec, strzec, nie zasnąć, dalej powiązane ze słowem chuyu, chuyat - w innym języku rosyjskim - rozumieć, słyszeć. Według naszych przodków, kiedy czujemy, słyszymy, rozumiemy i chronimy. ZAzdrość czy zazdrość?.. Etymologia słowa: Zazdrość. Zazdrość - od patrzenia, patrzenia, obserwowania, w oparciu o ideę złego oka. Być może ma to coś wspólnego ze słowem nienawiść. Nienawiść (dla porównania nienawidzić - oglądać chętnie). W przysłowiach, powiedzeniach, aforyzmach: „Zazdrość narodziła się przed nami”. „Przyjmują zazdrość”. „Ślepa zazdrość”. "Zielony z zazdrości." Zazdrość. Zazdrosny - wzruszony, podekscytowany, opowiada się po którejś stronie, rywalizuje. W przysłowiach, powiedzeniach, aforyzmach: „Być zazdrosnym oznacza kochać”. (Nietzsche F) „Tak jak miłość nie ma bliższego przyjaciela niż zazdrość, tak nie ma większego wroga”. (Giordano Bruno) „Miłość przystoi wzbudzać zazdrość”. (Cornel Pierre) „Nic tak nie wiąże jak zazdrość”. Maurois A. Dzisiaj chcę z wami porozmawiać o uczuciach takich jak zazdrość i zazdrość. Najpierw skorelujmy znaczenie leksykalne i etymologiczne (etymologia to nauka o pochodzeniu słów) tych słów z rozwojem człowieka. Nietrudno zauważyć, że „z wiekiem” zazdrość jest młodsza, tylko widzi, czasami nawet nie widzi, a jedynie „ślepą zazdrość”. Ale zazdrość już wie, jak konkurować. Spróbujmy to wspólnie rozwiązać. Często można usłyszeć od kobiet i mężczyzn: „Jestem bardzo zazdrosna, nie wiem, jak sobie z tym poradzić”. „Jestem szalenie zazdrosny!” „Umieram z zazdrości”. Ci, którzy są zazdrośni, cierpią, cierpią, ale nie mogą sobie pomóc. Czasem dochodzi do absurdu, gdy zaczynają sprawdzać partnera podejrzanego o zdradę – szpiegować go, przeszukiwać jego kieszenie, podsłuchiwać telefony, przeglądać jego pocztę, przesłuchiwać, włamywać się na jego strony w portalach społecznościowych. „Zazdrość” objawia się tym, że niektóre żony nie mogą znieść, gdy ich mężowie oglądają filmy, w których bohaterka jest piękna. Nie mogą znieść myśli, że mężowie oceniają inną kobietę na podstawie jej seksualności. „Zazdrośni” ludzie nieustannie porównują się z innymi i zawsze czują się pozbawieni. Poczucie „naruszenia”, niższości dochodzi do tego, że zaczynają być zazdrośni drugiemu o jego działania lub o to, że wykazuje duże zainteresowanie swoją pracą. Wszystko zamienia się w test miłości, lojalności, sukcesu. Właśnie w takich przypadkach warto się zastanowić, czy to naprawdę jest zazdrość? Zazdrość zawiera w sobie poczucie własności i wartości tej własności, oparte na instynkcie przetrwania. Osoba, która nie ceni swojego miejsca, bliskich, swojego majątku, może je w każdej chwili stracić, gdy inny, bardziej energiczny, spróbuje zająć jego miejsce, przyciągnąć bliskich i przejąć jego majątek. Zazdrość „chroni”, „opiekuje się” swoją „własnością” (kimkolwiek jest, kimkolwiek jest), o jej wygodę, witalność; zwraca uwagę na jej potrzeby. Osoba zazdrosna swoimi uczuciami i czynami mówi: „Cenię cię”. Ale zdarza się, że osoba w swojej sytuacji życiowej czuje się bezradna; nie wierzy w swoją siłę i zdolność zdobycia tego, czego chce. A wtedy zazdrość „choruje” gniewem i rozpaczą, które wynikają z własnej niechęci do siebie. Osoba, która nie kocha siebie, ma wewnętrzną pewność, że inni nie mogą jej pokochać, że nie jest wystarczająco dobra, że ​​inni są lepsi od niego. Podejmuje desperackie próby.