Puść mnie mamo, czyli dlaczego boję się związków Te historie, które słyszę od klientów, niezależnie od tego, czy są mężczyznami, czy kobiety, powtórzcie moje. Często chodzi o to, że „dobrze jest być sama, bo jest proste i jasne, jak mam żyć, czego chcę, z czym się nie zgadzam”. O matce, która nauczyła się okazywać troskę poprzez zewnętrzne przejawy: co dostała się do szkoły, czy zachowywała się przyzwoicie, czy zmywała naczynia. Kryteria zewnętrzne w zupełności wystarczą, aby być spokojnym o dobro swojego dziecka. A jeśli do 12-14 roku życia dziecko nadal opiera się na przekonaniu, że mam dobry kontakt z rodzicami, to w okresie dojrzewania jest inaczej. Świat nastolatka staje się trudniejszy, rośnie potrzeba ochrony i zrozumienia. Ale matka ma wystarczająco dużo wskaźników zewnętrznych - ocen, zachowania, umytych naczyń... We wrogim środowisku dziecku trudno jest poradzić sobie z własnym bezpieczeństwem i zadowolić matkę dobrymi studiami. Bezpieczeństwo jest ważniejsze. Wyniki w nauce spadają, nastolatek zamyka się w sobie. Narasta wówczas rozczarowanie i niezadowolenie z własnego dziecka. Wewnętrzny świat dziecka staje się niedostępny dla takich matek. Chciałbym uporządkować swoje życie, do którego jest wypełnione pracą, niezbyt zadowolone z życia osobistego, a także dodać relacje z własnymi rodzicami. Och, dobro dziecka! On sam sobie z tym poradzi. Otrze własne łzy, przełknie upokorzenie i przetrwa odrzucenie. Zajmie się także mamą. Mamie jest ciężko – pracuje, ma trudne relacje w rodzinie. Mamie jest ciężko. Ale moja mama była już dzieckiem i wie, jak to jest być pozbawionym ochrony. Nie słychać. Samotne radzenie sobie z dorastaniem. Mama utknęła w traumie – nie dojrzała, nie przezwyciężyła bólu. Potrzebuje pomocy. Dziecko będzie w pobliżu i poświęci się. Będzie się martwić o matkę i będzie dźwigać ten ciężar w swoim dorosłym życiu. Takie obciążenie doświadczeniami innych ludzi powoduje silny niepokój na myśl o partnerstwie. Nie do zniesienia będzie zaufanie i zbliżenie się do myśli, że znowu ktoś potrzebuje Twojej pomocy, a Ty radzisz sobie sam. Dlatego lepiej jest to zrobić w milczeniu bądź sam lub, jeśli już stworzyłeś związek, nie ujawniaj swoich potrzeb, żyj półtonami. Dobre samopoczucie człowieka opiera się na trzech filarach: - relacje, - praca, - wypoczynek. Trudno jest utrzymać się na stołku, gdzie brakuje niektórych podpórek.