Dla mnie NLP zaczęło się w 1996 roku, kiedy natknęłam się na książkę „Seminarium NLP” R. Bandlera i D. Grindera. Literatury wtedy nie było, książki mnożyły się za pomocą samizdatu. Pierwszą rzeczą, jaką przeczytałam, otwierając ją na przypadkowej stronie, było: „Nie leczymy impotencji, bólów głowy i palenia. Zajmujemy się tylko trzema rzeczami. Z powagi, z ważności i z głupoty, która z nich wynika.” To wystarczyło, aby zainteresować mnie tym kierunkiem. Potem był Praktykant NLP, Mistrz NLP, Trener… Grinder i Bandler, te dwie bardzo ciekawe i pogodne osoby, postanowiły dowiedzieć się, dlaczego (a raczej w jaki sposób) utalentowani psychoterapeuci odnoszą sukcesy. Co robią, że ich pacjenci czują się coraz lepiej? Zatrudniali najskuteczniejszych wówczas psychoterapeutów. Byli to V. Sutter, F. Perls i M. Erickson. O tych ludziach krążyły legendy. To, co zrobili ludziom, było jak cud. Zaczęli filmować wszystko, co mistrzowie robili podczas sesji. Wiadomo, że utalentowani ludzie zawsze chętnie dzielą się swoją twórczością. W przeciwieństwie do tych, którzy nie są zbyt utalentowani. Psychoterapeuta, który nie dzieli się, prawdopodobnie czegoś się boi. Albo nie jest pewien swoich kompetencji, albo czuje w sobie swoje ubóstwo i boi się, że ostatnia rzecz zostanie mu odebrana. Dzięki Bogu, że wybrani terapeuci byli bogaci wewnętrznie i czerpali wielką przyjemność z tego, co dawali i czym się dzielili. Ogólnie rzecz biorąc, filmując swoją pracę, a następnie identyfikując coś wspólnego, przyszli twórcy NLP zidentyfikowali szereg ukrytych podobnych wzorców, które stanowiły podstawę. ich nauki. Wzorców tych można było już nauczyć wielu psychologów, a tym samym zwiększyć efektywność ich pracy. To była sensacja. To była bomba. Dwie młode osoby zaproponowały model kotwicy, model klucza dostępu i model submodalności. Techniki te umożliwiły leczenie fobii w ciągu 20-30 minut. To było niesamowite. Fobie (lęki), których leczenie wymagało lat i tysięcy dolarów, zniknęły w ciągu jednej sesji! Czym więc jest NLP? W założeniach NLP pierwszy punkt mówi: „Mapa to nie terytorium”. W tłumaczeniu na normalny język oznacza to: „Menu nie jest tym samym, co dania, które zostaną Państwu dostarczone w tym menu”. Te. moje postrzeganie świata nie jest całym otaczającym mnie światem. Stąd moja koncepcja NLP, to nie jest całe NLP i jeśli czytasz o NLP tylko ode mnie i uczysz się tylko ode mnie, możesz jedynie zyskać pojęcie o mojej koncepcji NLP – Rubinovich , wiesz, Einstein jedzie do Tokio, żeby porozmawiać o twojej teorii względności. -Teorii względności? Co to jest? - Cóż, że wszystko na tym świecie jest względne. Na przykład trzy włosy na głowie to za mało, ale trzy włosy w zupie to już za dużo. Albo jeśli dziewczyna idzie do rabina, to jest grzeczną dziewczyną i dobrym rabinem, a jeśli rabin idzie do dziewczyny, to rozumiesz... -I z tym żartem Einstein jedzie do Tokio? NLP jest więc kierunkiem badającym subiektywne doświadczenia. Badanie map subiektywnych doświadczeń. Na różnych poziomach. Mapy nie są ani dobre, ani złe. Mogą być skuteczne lub nieskuteczne. Mapa (subiektywne doświadczenie) powstaje w określonych warunkach, w określonym czasie i w takich warunkach jest ona najbardziej efektywna. Ale warunki się zmieniają, ale mapa w głowie pozostaje ta sama i staje się nie tylko nieskuteczna, ale problematyczna, a nawet bolesna. Ta mapa zaczyna przeszkadzać danej osobie. Ale człowiek tak bardzo wierzy w rzeczywistość swojej mapy, że po prostu nie zauważa, że ​​wszystko wokół niego zmieniło się dawno temu. A wojna może nawet się rozpocząć. Za udowodnienie prawdy swojej mapy, a nie prawdy świata. Specjalista znający techniki NLP może tę mapę rozszerzyć lub zmienić. Lub utwórz nowy. NLP zajmuje się więc identyfikowaniem nieefektywnych kart i zastępowaniem ich bardziej skutecznymi. NLP wyszło z psychoterapii, ale wtedy karty subiektywnego doświadczenia były badane nie tylko przez skutecznych psychoterapeutów. NLPiści zaczęli badać skutecznych ludzi w innych dziedzinach działalności - w biznesie, sztuce, sporcie itp. Zacząłem je studiować.