Milczenie nastolatkówPowodem powstania tego artykułu były powtarzające się pytania klientów: „Jak sobie poradzić z nastoletnim zamknięciem?” „Co powinniśmy zrobić, moim zdaniem, my rodzice nie jesteśmy już potrzebni dziecko?” „Co się stało z naszym związkiem, dziecko nie chce się komunikować?” Zastanówmy się, jak sobie poradzić? Kto powinien się tym zająć? A z czym musisz sobie radzić? Sugerowałabym oddzielenie swoich potrzeb jako rodzica od potrzeb dziecka. Głównym zadaniem dorastania jest dokonanie przełomu w separacji od rodziców. Nastolatek uczy się samodzielnego myślenia i rozumowania. Rozpoczyna się poszukiwanie tożsamości. Nastolatek sam musi sobie odpowiedzieć na pytanie: „Kim jestem? Jakie są moje wartości? Częściowo dlatego zaczyna się pojawiać dystans, zamknięcie i obojętność. Młodzi ludzie w tym wieku są dość egocentryczni. I to jest w porządku!!! Nastolatek dużo myśli o sobie i chciałby o sobie porozmawiać. Nastolatek byłby zadowolony, gdyby dorośli choć czasem porozmawiali z nim o nim i wysłuchali go z zainteresowaniem i szacunkiem. Pomimo zewnętrznej bliskości nastolatki potrzebują bliskości z rodzicami i możliwości podzielenia się swoimi przemyśleniami, wątpliwościami i doświadczeniami. I tutaj bardzo ważne jest, aby rodzice z czasem przeszli z trybu „edukacji” na tryb „wsparcia”. Budowanie, moralizowanie i mentoring mają destrukcyjny wpływ na kontakt i komunikację. Kontrolowanie dziecka 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu i trzymanie się go ze względu na własny niepokój i strach – taka taktyka nie doda zaufania do waszego związku. Ważne jest, aby dorośli byli przyjacielscy, spokojni i elastyczni. Chociaż czasami jest to trudne. Główna trudność pojawia się, gdy rodzic lokuje swoje potrzeby w dziecku. Pewnym i niezawodnym sposobem na poradzenie sobie z nastoletnim zamknięciem jest przynależność nie tylko do dziecka, ale także do siebie. Rozłóż swój czas i energię tak, aby było go pod dostatkiem nie tylko dla nastolatka, ale także dla Ciebie. Zrób inwentarz wsparcia zewnętrznego: pracy, kreatywności, przyjaciół, relacji. Wielu rodziców ma listę odłożonych zadań pod hasłem „Zrobię to, gdy dzieci podrosną…”. Nadszedł czas, aby sięgnąć do tej listy. A może od dawna marzyłeś o nauczeniu się nowego zawodu lub zapisaniu się na zajęcia fitness? A może obejrzysz plakat teatralny lub filmowy? Twoje pełne życie będzie miało korzystny wpływ na Twoje dziecko. Niech Twój nastolatek zobaczy w Tobie nie tylko troskliwego, uważnego, a czasem niespokojnego rodzica, ale także osobę z własnymi sprawami, zainteresowaniami i osiągnięciami. Rodzice, bądźcie w porządku! Bądź elastyczny! Cóż, nie zapomnij o swoim poczuciu humoru! Wszystko przemija. Dorastanie, kipiące i nieprzewidywalne, również minie. Czekają na Ciebie nowe relacje. I niech to będzie relacja pomiędzy dorosłymi i kochającymi ludźmi.