Siedzieliśmy w przytulnej kawiarni i rozmawialiśmy o różnych rzeczach: ile lat się nie widzieliśmy, o sile w słabości i podróżach, o nowej pracy i stanowisku, którego jeszcze nie było wymyślono, o daczy i siostrach, o siostrzeńcach i rozwodach, o syndromie oszusta i wszelkiego rodzaju bzdurach. I te bzdury rozluźniły ściśnięte w imadle serce i pozwoliły mi głęboko odetchnąć. A potem w ich rękach były maki, które same się tasowały, wyznaczały kierunek rozmowie, wywoływały albo uśmiech, albo łzy, wyłaniały palcem nieśmiałą nadzieję, że nie ma rzeczy niemożliwych, wszystko się ułoży. Najważniejsze to żyć, kochać, mieć nadzieję i wierzyć... - Dziękuję za praktyki! Poczekam i mam nadzieję, że wszystko się ułoży... Mam nadzieję. Przybyłeś do nas z optymistycznej triady uczuć. Wiara, nadzieja, miłość tworzą duchową oś, która generuje siły twórcze. Wiara rodzi pewność, przekonanie i odkrywa naszą wiedzę zalegającą w głębinach świadomości. Miłość daje, nie prosząc o nic w zamian, napełnia życie znaczeniem. Skądś przychodzą na myśl cytaty i myśli kierują się w stronę nadziei. Nadzieja wzywa, potwierdza, nalega. Nadzieja jest marzeniem. Jest jak powietrze, jak ładunek energii, który dodaje sił, pcha do przodu i nie pozwala się poddać. Piszą wiersze o nadziei, śpiewają piosenki i mają nadzieję w ciszy. Ona umiera ostatnia. Tam, gdzie umiera nadzieja, powstaje pustka. Och, co za interesująca dama o imieniu Nadieżda. Z jednej strony upiera się, z drugiej strony wytrwa do końca. A życie, jak w pociągu, przynosi szczęście, szczęście, szczęście i może się zdarzyć, że spóźnimy się na pociąg lub wysiądziemy na niewłaściwej stacji. A potem jakie szczęście... Kiedy do nadziei dodamy wiarę, otrzymamy nową nadzieję, która jest potrzebna. Mam nadzieję, że będę cieszyć się życiem i rozwijać się. Jeśli spóźnisz się na pociąg, wybierz inny środek transportu. Najważniejsze jest twoja ścieżka, najważniejsze jest ruch. I znowu nadzieja jest jak kompas, żeby nie zbłądzić Bez nadziei jest beznadziejność. Beznadzieja przygnębia i zniechęca, szkodzi Nadzieja jest naszym ziemskim kompasem, póki oddycham mam nadzieję, a nadzieja może zrodzić się z pustki. Nadzieja jest marzeniem. Czekać. Oczekiwania. Kiedy czekamy, tracimy siłę, determinację i wiarę. Bezczynność okrywa Cię kocem niepewności i chcesz ukryć się w domu. Gdzie jest dobrze, gdzie jest przytulnie, gdzie nie musimy podejmować decyzji i gdzie nikt nie zakłóca naszego spokoju i samotności. A życie przemija... Tak, takie dni są potrzebne, żeby się zrestartować, odnowić, pomyśleć o sobie, o przyszłości i teraźniejszości, o doświadczeniach z przeszłości i tym, co ważne, odpuścić. Może kiedy już znajdziemy się na szczycie etapu sukcesu, wtedy kolejnym etapem będzie dno, dno kolejnego kroku. I tak ważne jest, aby ponownie rozważyć ten etap, ten krok, w spokoju i samotności. Porzucenie tego, co już stało się przestarzałe, co trzyma Cię jako kotwicę i nie pozwala na zrobienie nowego kroku na nowym poziomie nowej ścieżki, zamyka głos Twojego marzenia, nie pozwala rozwinąć skrzydeł. Porzuć oczekiwania, wyjdź spod koca bezczynności i zacznij oddychać. Pełna klatka piersiowa. Wdech-wydech, wdech-wydech. Wyprostuj ramiona, otwórz skrzydła, włącz swoje marzenia i nie trać wsparcia. Nie jest to łatwe zadanie, ale mapa pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych. I wszystko się ułoży, wszystko ułoży się jak najlepiej. Najważniejsze to kochać, mieć nadzieję i wierzyć. I rób..., twórz, żyj. Refleksje na dowolny temat w ramach kursu Kreatywnego pisania Dziękuję za uwagę © Galina Okhotnikova, 2022 Bądź szczęśliwy!