Od autora: Nieznośne poczucie samotności. Ucieczka od siebie Większość ludzi boi się samotności. I ucieka od tego nieprzyjemnego doświadczenia. Kiedy w pobliżu nie ma innej osoby, na którą możesz skierować swoją uwagę, którą możesz zacząć oceniać, podziwiać lub krytykować, obserwować lub wchodzić w interakcję, słuchać, widzieć w ogóle, robić coś w stosunku do drugiej osoby. Ale nie siebie. Bo to przerażające. To przerażające widzieć siebie i nie żyć zgodnie ze swoim idealnym wizerunkiem. Strach jest stawić czoła swoim uczuciom, które nie zawsze są przyjemne i mogą być bolesne. Przerażające jest to, że się boisz. A wtedy łatwiej jest uciec do innych ludzi. Otaczaj się tłumem znajomych i rozmowami o niczym. Albo uciec w dzieci, w ich życie, przejąć nad nimi kontrolę, oczywiście mając najlepsze intencje. Wejdź w związek, zamieszkaj z partnerem, chorą matką lub zawsze problematyczną dziewczyną. Można też uciec do pracy. Ciągłe spotkania, projekty, promocje, takie zmęczenie, że wieczorem nie masz siły być ze sobą, po prostu czołgasz się do łóżka i wielu tak właśnie żyje. Bez spotkania ze sobą, w ucieczce od siebie. W końcu unikanie samotności to unikanie siebie. Nie chodzi tutaj o bycie samowystarczalnym. Całkowita samowystarczalność jest niemożliwa. Jesteśmy istotami społecznymi i w każdym razie jesteśmy od siebie zależni. Potrzebujemy jedzenia, wody, benzyny, ciepłych uścisków, w końcu samotność jest taką podróżą w głąb siebie. Patrz do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Można go dozować. Nie musisz zostać pustelnikiem. Można też wybrać się na spotkanie nie samotnie, ale np. z terapeutą. Kto będzie szedł obok ciebie, ale nie dla ciebie. I wtedy nie będzie już tak strasznie, ale kiedy zbliżysz się do siebie, przejdziesz przez strach, może rozczarowanie, może złość czy poczucie winy, zyskasz nową siłę. Siła pożądania. Samodzielność. Akceptowanie siebie takiego, jakim jesteś, wartościowego i niezbędnego w tym życiu, przede wszystkim dla siebie. Dowiedz się, co lubisz najbardziej. Co daje Ci dużo energii? Czym możesz się dzielić. A wtedy możesz poznać innych - siebie, a nie zasady, przyzwyczajenia, oczekiwania i wymagania. A może w pewnym momencie spotkasz kogoś, kto będzie Cię najpełniej i wyraziście odzwierciedlał. Kto może cię zobaczyć, a ty jego. I z kim możliwa będzie intymność. Być może ta osoba jest już w pobliżu, na przykład Twoje dziecko, przyjaciel lub partner. Ale dopóki nie spotkasz siebie, nie masz nic do spotkania z innymi. I oczywiście w głębi serca jesteśmy sami. Nikt nigdy nie będzie w stanie Cię zrozumieć i poczuć Twoich doświadczeń w taki sposób, w jaki to robisz. Ale im bliżej jesteśmy siebie, tym bliżej mogą nas zobaczyć inni.