Rodzina z małymi dziećmi poradziła sobie, przetrwała ten okres, rodzice zrobili sobie przerwę i kolejny okres zaczyna się, gdy nastolatek zaczyna się rozdzielać. Bardzo ważne jest, co o tym myślą rodzice. W tym okresie bardzo trudno jest rodzinom, w których rodzice mają wyobrażenie, że dzieci nadal powinny być posłuszne. Tak naprawdę dziecko można wychowywać z dwoma typami głowy: 1 – Myślę samodzielnie, decyduję o sobie, ja podejmuję decyzję za siebie, wybieram dla siebie to, co mnie interesuje. 2 - ktoś wie lepiej ode mnie jak naprawdę żyć. Jeśli rodzina wychowała dziecko zgodnie z zasadą, że każdy myśli samodzielnie, to okres dojrzewania nie dręczy tej rodziny zbyt mocno. Tak, to jasne, emocje są zbyt żywe, niektóre eksperymenty są trochę szokujące dla rodziców. Ale w zasadzie zawsze tak traktowali dziecko: jesteśmy w pobliżu, jesteś wystarczająco dobry, aby poradzić sobie w życiu, jeśli coś Ci nie wyjdzie, zawsze jesteśmy gotowi Cię wesprzeć, ufając, że możesz sobie radzić i radzić sobie. I w tym przypadku okres dorastania przebiega dość łagodnie. Jeśli doszło do drugiego podejścia – rodzice uważają, że z naszym dzieckiem coś jest nie tak – albo nie ma silnej woli, albo jest bardzo domowy, w ogóle jakoś tak jest. nie tak, to konieczne. Obserwuj go i mów mu, co ma robić. Ponieważ jeśli zostanie pozostawiony bez opieki, zrobi różne rzeczy. A jeśli było takie podejście i dziecko było posłuszne aż do okresu dojrzewania... i wtedy wyszła następująca historia - nie można w nieskończoność myśleć, że rodzice to mądrzy ludzie, którzy wiedzą lepiej ode mnie, jak żyć. W dzieciństwie było to postrzegane jako normalne, ale kiedy nadszedł okres dojrzewania, stało się jasne, że ci przodkowie - nie rozumieją wszystkiego, w ogóle nie rozumieją niektórych rzeczy. A potem pojawia się ktoś inny, kto jest lepszy od moich rodziców i wie lepiej ode mnie, jak żyć poprawnie. Wiele zależy od środowiska, w którym dziecko żyje – może to być trener (wystarczająco dobra opcja), ale jednocześnie może to być dystrybutor leków, organ sądowy, kanał na YouTubie podpowiadający, jak żyć prawidłowo, sieci społecznościowe z różnymi połączeniami. A potem okazuje się, że dziecko przechodzi na inną falę. Rodzice zaczynają się bardzo niepokoić – przychodzą do psychologa i mówią – nasze dziecko zostało wymienione, to nie jest nasz chłopczyk, coś mu się stało. Niektórzy rodzice próbują jeszcze bardziej wzmocnić kontrolę i dostosować tego nastolatka. Tutaj oczywiście zaczyna się potężny kryzys. Gdy kryzysu nie da się uniknąć, można złagodzić jego przebieg, tak aby nie poniósł negatywnych konsekwencji. Konieczne jest wyjaśnienie stanowisk każdej ze stron i dostosowanie ich zachowania.