Gdzie nie ma rywalizacji, śpi się lepiej, ale żyje się gorzej. (NN) Konkurencja to rywalizacja w dowolnej dziedzinie. Jeśli mówimy o rywalizacji na wolności lub w biznesie, to wszystko jest dość oczywiste: „Kto jest odważny (zręczny, silny, przebiegły) je (zarabia)”. Dziś chcę omówić bardziej „subtelne sprawy”, takie jak ambitne pragnienie bycia „lepszym od innych”: wśród kolegów, sąsiadów, kolegów z klasy, matek na placu zabaw. Ambicja sama w sobie nie jest oczywiście neurotyczna i człowiek potrzebuje zdrowej rywalizacji z innymi ludźmi. Zaczynamy porównywać się z innymi w wieku około dwóch i pół roku i nie przestajemy do końca życia. Co można powiedzieć o zdrowej rywalizacji: 1 - jest to rywalizacja, na której korzystają wszyscy uczestnicy; 2 - skupienie się na samorozwój, w centrum chęć doskonalenia się, a nie chęć zwycięstwa, a tym bardziej „aby inni wyszli gorzej”3 – zachowana zostaje dobra wola i umiejętność współpracy w stosunku do przeciwnika; 4 - porażki przyjmuje się bez zazdrości, apatii i poczucia winy, a zwycięstwa - bez chełpliwości. Problemy pojawiają się, gdy człowiek ma wewnętrzne przekonanie o swojej niższości, porażce (brzydotę, głupotę itp.), z tego powodu doświadcza wewnętrznego gniewu i. chęć „wydawania się dobrym”. Dla takiej osoby rywalizacja staje się okazją do wzniesienia się ponad innych i udowodnienia (przede wszystkim sobie): „Nie jestem taki zły, będę lepszy od innych!”. Cechy rywalizacji neurotycznej: 1 - Z byle powodu , ciągłe porównywanie się z innymi, jednocześnie często gubi się sens samej sprawy, a na pierwszy plan wysuwa się pragnienie aprobaty, „a moje dziecko znało już wszystkie litery w wieku jednego roku”2; - Neurotyczna ambicja nie zadowala się zwycięstwem w żadnej dziedzinie, pragnie całkowitej wyższości we wszystkich obszarach;3 - Niezwykle zwiększona wrażliwość na niepowodzenia, a nawet sukces jest postrzegany jako rozczarowanie, jeśli nie odpowiada wielkim planom. 4 - Tajemna wrogość, ty chcieć, aby otaczający Cię ludzie nie byli tacy dobrzy (piękni, inteligentni, odnoszący sukcesy), a nawet lepsi, jeśli są zauważalnie gorsi ;5 - Chęć komunikowania się z osobami niedostępnymi, odrzucającymi i pogarda dla tych, którzy chcą związku;6 - Pragnienie mieć zawsze rację, nigdy się nie poddawać; nieporozumienie może być odebrane jako brak miłości;7 - Poczucie pogardy dla tych, którzy przegrywają w rywalizacji;8 - Strach przed przystąpieniem do rywalizacji z „silnym” przeciwnikiem. Jak widać z powyższego dla osobowości neurotycznej obszar rywalizacji jest niezwykle wrażliwy. Nic więc dziwnego, że wielu woli unikać, a nawet wypierać konkurencję. Konkurencja jest jak torebki herbaty. Im dłużej to ignorujesz, tym bardziej atmosfera gęstnieje (Jonathan Gabay). Przejawy wypartej (nieświadomej) rywalizacji: 1 - Wyolbrzymianie dystansu między sobą a przeciwnikiem, podczas gdy między wierszami widać „gdybym tylko miał takie możliwości…” 2 - Sarkazm, sceptycyzm wobec osiągnięć innych ludzi „tak samo dla ja...” 3 - Próby poniżania innych osób ze względu na niewystarczające wykształcenie, wygląd, religię, przekonania polityczne. Jeśli represje są jeszcze silniejsze – nadmierna uprzejmość, strach przed wyrażeniem swojego zdania 4 – przesadny podziw dla drugiej osoby, „biała zazdrość” 5 – chciwość, skąpstwo, duma z posiadania czegoś, chęć kradzieży; Jeśli represje są jeszcze silniejsze, pojawia się silna obawa, że ​​kogoś naruszymy, że staniemy się ciężarem; 6 - Zmęczenie, apatia, ból głowy związany z komunikacją z obiektem rywalizacji. Na koniec życzę nam wszystkim konstruktywnej rywalizacji i umiejętność czerpania przyjemności i radości z rywalizacji w naszym życiu. Nie wahaj się na przykład napisać „Dziękuję” za artykuł )))