Aby osiągnąć rezultaty, musisz potrafić zmusić się do słuchania. W tym celu, aby utrzymać zainteresowanie sobą, możesz intrygować swoich odpowiedników swoją wiedzą. Jeśli chcesz, żeby Twój partner zrozumiał jakiś fakt, wstaw to na samym początku rozmowy. Początek i koniec rozmowy powinien być niezaprzeczalnie pozytywny. Twój rozmówca raczej nie będzie gotowy na przyjęcie informacji, która jest dla niego zbyt nowa i nie mieści się w jego schemacie poznawczym. Spróbuj zacząć wyjaśniać np. biznesmenowi szczegóły najnowszych badań z zakresu przestrzeni Banacha – jest mało prawdopodobne, że zapamięta lub dostrzeże choćby jedno słowo. Po prostu nie będzie miał gdzie ich wstawić, ale im bardziej jest zaznajomiony z tematem, tym bardziej będzie zainteresowany szczegółami, szczegółami i niuansami. Zacznij opowiadać mu o doświadczeniach z podobną firmą w Finlandii - a on się zainteresuje, gdy rozmówca w ogóle nie jest zaznajomiony z poruszanym przez Ciebie tematem, jego zainteresowanie zależy bezpośrednio od tego, jak przedstawiłeś temat na samym początku, jak go przedstawiłeś. podszedł do tego. Ponadto wiadomości otrzymane wcześniej cieszą się większym zaufaniem niż informacje otrzymane później. Okazuje się więc, że niezwykle przydatne jest powiedzenie czegoś jako pierwszy, przedstawienie tego w korzystny dla Ciebie sposób. Od samego początku o sytuacji zadecyduje Wasze wzajemne usposobienie. Jeśli znajdziecie się naprzeciw siebie, pojawi się atmosfera konfrontacji. Dla zaufania i współpracy najbardziej optymalna jest lokalizacja narożna. Możesz sterować procesem rozmowy za pomocą głośności i tonu własnego głosu. Kiedy Twój partner podniesie ton, mów ciszej, wtedy będzie zmuszony obniżyć siłę swojego głosu. Ponadto nadal będzie miał poczucie zawstydzenia z powodu własnego zapału, który należy wygładzić Ze względu na międzypółkulową asymetrię mózgu, kiedy trzeba wpłynąć na uczucia danej osoby, mówi się go głównie w lewym uchu, kiedy. logika jest mówiona po prawej stronie. Możliwość pauzy jest niezwykle przydatna. Często najsłabszy jest zmuszony zabrać głos jako pierwszy. Nie należy jednak zamieniać rozmowy w zabawę w przeciąganie liny i sprawdzanie, który z partnerów jest silniejszy. A w sytuacjach konfliktowych bardziej przydatne jest obniżenie intensywności emocji, pozwalając partnerowi po prostu zabrać głos. Kiedy emocje wrze, umysł milczy, dlatego na tle przeżyć emocjonalnych percepcja jest bardzo trudna. Jaka rozmowa, gdy hormony się gotują? Stres powoduje zastrzyk adrenaliny do krwi, spalanie tłuszczu, gwałtowny wzrost oddechu i tętna. Wszystkie te procesy blokują pracę mózgu na poziomie drugiego układu sygnalizacyjnego, gdyż mózg przeprowadza równowagę hormonalną organizmu i w tej sytuacji zmuszony jest niemal całkowicie skoncentrować się na tej pracy. W rezultacie, gdy wzmagają się emocje, 2/3 odbieranych informacji pozostaje po prostu niezrozumiałych. Prowadzenie rozmowy biznesowej z podekscytowaną i podekscytowaną osobą nie ma sensu. Tutaj powinieneś po prostu zaangażować się w psychiatrię, przekształcając sytuację w coś pozytywnego. Pod żadnym pozorem nie powinieneś ulegać emocjom rozmówcy. Zdecyduj wcześniej, że dla Ciebie będą fioletowe. W przeciwnym razie sam nie będziesz już dbał o sens rozmowy. Jeśli wystąpi awaria, nie powinieneś się zgubić. Zawsze bądź przygotowany na jego neutralizację. Osobę ogarniętą nagłą złością zauważalnie łatwiej rozśmieszyć niż osobę w nastroju neutralnym. Spróbuj – a sytuacja się rozładuje, a Twój rozmówca się do Ciebie przekona. Niestety nieoczekiwane czynniki – jak rozmowa telefoniczna, zwłaszcza komórkowa, nagły hałas, przypadkowy gość – mogą zniszczyć atmosferę zaufania. Dlatego podczas ważnych dla Ciebie kontaktów powinnaś wyłączyć telefon. Zawsze pamiętaj o temperamencie partnera. Na przykład uwaga krytyczna wypowiedziana neutralnym, równym tonem może wywołać podniecenie u choleryka, przypływ energii u osoby optymistycznej i odwrotnie, utratę nastroju u osoby melancholijnej. Ale jest to całkowicie flegmatyczne. Zarządzanie procesem musi zawsze opierać się na informacji zwrotnej. Śledź, co robi twój partnerwiedzieć, kiedy zastosować którą z technik wpływu. W trudnej sytuacji partner podrapie się po policzku, uchu, nosie i pociera oczy. W momencie podjęcia decyzji partner głaszcze się po brodzie. Jeśli straci zainteresowanie rozmową, zacznie rysować na papierze, a nawet przerzucić nogę przez podłokietnik krzesła. Jeśli jest zainteresowany proponowanym problemem, wyjmie papierosa z ust lub przechyli głowę na bok. Obserwując dynamikę rozmowy, nie należy mylić ciszy z uwagą lub wyrazem zgody. Może to być spowodowane reakcją introwertyczną, zaabsorbowaniem myślami. Nadmiernej emocjonalności i zapału polemicznego nie należy odbierać jako agresji. Wręcz przeciwnie, trzeba na to reagować z humorem i życzliwością. Chęć zachowania równowagi poznawczej, spójności wewnętrznego modelu otaczającego życia, zmusza ludzi do przeceniania wartości informacyjnej faktów i zjawisk, które potwierdzają aprioryczną opinię i opinię. „pasują” do schematu poznawczego. Wręcz przeciwnie, ludzie mają tendencję do niedoceniania faktów, które obalają ich poglądy na ten temat. Dlatego możesz wesprzeć osobę, która się myli, wkładając znacznie mniej wysiłku, niż potrzeba, aby ją do czegoś przekonać, jeśli Twój rozmówca zwabi Cię w jakąś pułapkę udawaj, że cię złapano. Wtedy łatwiej będzie go później oszukać – w końcu straci czujność. Działanie utrwalonych stereotypów, schematów poznawczych prowadzi do tego, że w znanych sytuacjach i przy znajomym rozmówcy oboje usłyszą to, czego oczekują. Rzeczy niestandardowe, nowe, nieoczekiwane są albo źle rozumiane, albo nieprzyswajane świadomie. Pozostaje tylko nieświadome uczucie lekkiego dysonansu. Dlatego zawsze zadawaj sobie pytanie - czy dobrze zrozumiałeś, co zostało powiedziane? A czy zrozumieli Cię poprawnie? Nie bądź zbyt pewny tego, co wydaje się tak oczywiste. Ponieważ twój rozmówca zawsze jest w stanie usłyszeć, a tym bardziej zrozumieć, a znacznie mniej, niż jest w stanie pokazać, powinieneś dokonać dostosowań i uwzględnić w tym możliwości człowieka mózg nie są nieograniczone. Nadmierna ilość przekazywanych informacji jedynie dezorientuje i utrudnia ich przetwarzanie i przyswajanie. Nie należy przeceniać informacyjnego rezultatu rozmowy. Zwykle osoba wyraża nie więcej niż 4/5 tego, co chce powiedzieć. Słuchacze odbierają tylko 2/3 tego, co się mówi, i rozumieją nieco ponad połowę. Kilka dni po rozmowie w pamięci pozostaje tylko 1/10-1/5 treści, dlatego musisz powtórzyć 5-10 razy to, co chcesz przekonać lub po prostu poinformować, umiejętnie wplatając się w wątek rozmowy. Wskazane jest zastępowanie niezbyt przyjemnych chwil i faktów korzystnymi momentami i napięciem informacyjnym w rozmowie, aby partner mógł przyswoić sobie to, co się dzieje. Rozmowę warto urozmaicać rozsądnymi przerwami, np. udaniem się do baru na piwo, aby dać sobie i partnerowi szansę na chwilę wytchnienia i utrwalenie tego, co wydarzyło się w Waszych myślach. Tempo „wstrzykiwania” informacji i przerwy w rozmowie dobierane są z uwzględnieniem psychologii partnera. W takim przypadku należy dążyć do skupienia uwagi partnera na temacie rozmowy, na omawianym temacie. Im lepiej zostanie to zrealizowane, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie zapamiętane. Zawsze podkreślaj główne myśli za pomocą gestów, plastyczności i działania. Pamięć rozmówcy rejestruje prawie 9/10 Twoich aktywnych działań, połowę tego, co oczy dostarczają do mózgu i tylko 1/10 tego, co dostarczają uszy. Jak udowodnił asystent Kurta Lewina B.V. Zeigarnik, od którego pochodzi nazwa tego efektu 20. działania przerwane z tego czy innego powodu zapamiętywane są nieporównywalnie wyraźniej niż te zakończone. Powodem jest naruszenie równowagi motywacyjnej, ponieważ energia motywacyjna skierowana na to działanie nie mogła zostać zrealizowana. Naciągnięty spust wymaga zwolnienia, co samo w sobie przypomina. Efekt Zeigarnika może być również wykorzystany do skupienia uwagi partnera na temacie rozmowy. Aby to zrobić, przydatne jest stworzenie takiej lub innej sytuacji, która łączy temat rozmowy z jakąś niedokończoną akcją, tworząc „węzeł”. ...