Każdy zna to przysłowie, które mówi, że każdy jest bardziej produktywny i przydatny we własnym biznesie, jeśli jest w nim specjalistą i ekspertem. Nikomu nie przyszłoby do głowy zastąpić pracownika tokarki, kierownika firmy, pilota samolotu, programisty itd., bo to po prostu ABSURD! Aby móc wykonywać swoją pracę sprawnie, profesjonalnie, kompetentnie, każdy z nas poświęca na to czas i pieniądze, studiując w instytutach i na uczelniach, zdobywając doświadczenie w pracy, a z biegiem czasu możemy uważać się za ludzi, którzy opanowali zawód, który wykonujemy wybraliśmy i którymi się zajmujemy. I oczywiście przy rzeczach fizycznych (maszyny, samoloty, fabryki i firmy, komputery itp.) od razu widać, że to nie profesjonalista, ale niekompetentna osoba wspięła się i pomogła Niestety w naszej kulturze, mentalności, po prostu w ludzkim podejściu do siebie. Nie jest w zwyczaju, aby przyjaciel rozróżniał, że materiałem mentalnym człowieka, duszą, również może zająć się właściwie tylko specjalista od duszy – tzw. tak zwany psycholog, psychoterapeuta, a czasami psychiatra, nie ma więc rozróżnienia pomiędzy tym, kiedy bliska osoba mówi Ci o bólu psychicznym, próbując podzielić się tym, co niesie ze sobą – a w odpowiedzi na jej rady, zalecenia, nauki, nauki moralne z powiedzeniem. „jesteśmy swoimi własnymi psychologami”? To nonsens, wszyscy mamy „psychologów”, którzy mogą doradzać i uczyć. Ale tak naprawdę psycholog nie wykorzystuje tych umiejętności - doradzania, nauczania (z wyjątkiem terapii behawioralnej). Przez lata, najpierw w środowisku akademickim, potem studiując na specjalizacjach i corocznie pogłębiając swoją wiedzę z zakresu duszy człowieka, psycholog rozumie i subtelnie czuje klienta, rozróżniając w toku dialogu jego potrzeby, historię klienta, ludzkie przeznaczenie i wreszcie. To powolna, piękna, delikatna praca, która wymaga świadomości siebie, klienta, procesów między nami, jakbyś przez chwilę „kołysała duszą klienta w swoich ramionach”, kiedy on cierpi, kiedy cierpi, kiedy on jest zagubiony, choć nie ma własnych zasobów. Jak zatem można „pracować jako psycholog”, nie będąc nim? To lakoniczne pytanie zrodziło się dzisiaj w mojej głowie po kolejnej historii klienta z radami i naukami osób, które nimi są nie kompetentny w ludzkiej psychice. Kiedy widzę stracony czas, przedłużającą się depresję, żal po stracie, jest mi przykro, że ten klient dopiero teraz trafił do mnie, do psychologa z zawodu, bo przyszło komuś, po prostu dobremu człowiekowi, polecić psychologa, przyznając się do swojej bezradności i niemożności pomocy drugiemu – wypowiadając słowa – „Mam dobrego psychologa, idź do niego”. To proste. Jak odróżnić granicę, kiedy nasza ludzka pomoc – współczuć, pocieszać, pocieszać wystarczy posłuchać - kończy się i zaczyna kolejna - pomoc psychologa Skype.Skype psihologgorodaLogin: Dostęp do ciekawych informacji z zakresu psychologii praktycznej tutaj na stronie b17.ru