Nie bez powodu chcę poruszyć temat wulgaryzmów u dziecka. Wraz z poszerzaniem kręgu społecznego dziecko zaczyna zdobywać wiele nowych rzeczy. A ta nowość nie zawsze jest dobra. Jednym z tych momentów dalekich od radosnych są przekleństwa. Czasem na placu zabaw, w sklepie itp. słyszy się od dziecka słowa, które ranią ucho. i widzę zaokrąglone oczy matki z niemym pytaniem: „Co robić? Jak zareagować?” Obserwując reakcję rodziców, gdy już otrząsnęli się z szoku, zauważyłem następujące opcje zachowania. Opcja 1. Zaczynają karcić dziecko. „A kim on się właśnie stał?” „Skąd to wziąłeś?!…” Aby to zrozumieć, wystarczy obserwować swoje maniery, swoje zachowanie. Często zdarza się, że rodzice, nie zauważając własnych cech zachowania, śledzą je w zachowaniu swoich dzieci. Należy się zastanowić, czy nieumiarkowanie, agresywność i nadmierna emocjonalność są charakterystyczne dla osoby dorosłej? W takim przypadku należy postępować zgodnie z zasadą „zacznij od siebie”. Opcja 2. Rodzice ignorują wulgarne wypowiedzi dziecka „Nic się nie stało…”, usprawiedliwiając się tym, że nie należy podkreślać takich słów , że z czasem dziecko o nich zapomni, rodzice po części mają rację. Ale gdzie jest gwarancja, że ​​​​zapomniawszy tych wyrażeń, dziecko nie będzie ich pamiętać w najbardziej nieodpowiednim momencie? Musimy pamiętać, że logika różni się od logiki dorosłych. Najprawdopodobniej dziecko dojdzie do wniosku, że jeśli w żaden sposób nie zareagujesz na te słowa, to tak właśnie powinno być. Opcja 3. Rodzice zastraszają dziecko. „Jeśli przysięgniesz, utnę ci język!” Muszę przyznać, że jest to bardzo skuteczna metoda, zwłaszcza gdy potrzebne jest natychmiastowe działanie. Ale ma dwie bardzo duże wady. Pierwszy minus: z wiekiem coraz trudniej będzie znaleźć skuteczny charakter zastraszania; drugi minus: w przypadku wielokrotnego, nieregularnego stosowania metoda ta może powodować pojawienie się i rozwój stanów neurotycznych . Zabiegi medyczne, takie jak zastrzyki, cieszą się szczególną popularnością wśród rodziców. Czy można się zatem dziwić, że przy kolejnej wizycie u lekarza dziecko zacznie wpadać w histerię. Opcja 4. Wyjaśnienie Moim zdaniem jest to najskuteczniejsza, ale jednocześnie najtrudniejsza metoda, która wymaga a dużo wysiłku i jasna, konsekwentna taktyka. Jeśli dziecko używa w swojej mowie wulgaryzmów, należy mu natychmiast i zdecydowanym tonem wyjaśnić, że tych wyrażeń używają albo chuligani, albo głupie małe dzieci drugi jest wpuszczany do przyzwoitych miejsc. Musimy dać dziecku możliwość dokonania wyboru! Jednym z powodów, dla których dzieci zaczynają przeklinać, jest chęć zwrócenia na siebie uwagi. Otrzymawszy w swoim arsenale sposób na zszokowanie dorosłych i tym samym stanie się w centrum uwagi, dziecko będzie z niego korzystać coraz częściej. Co powinni zrobić rodzice? Po pierwsze, spróbuj znaleźć akceptowalny dla dziecka sposób na samoafirmację. Po drugie, natychmiast przekaż „feedback” – spokojnie, ale stanowczo negatywnie. Trzeba pokazać dziecku, że gdy ono krzyczy i przeklina, jego otoczenie traci wszelką ochotę na kontakt z nim. W ten sposób rodzice będą mogli zadbać o higienę psychiczną i stan psychiczny zarówno swój, jak i swojego dziecka.