Dzisiejszy artykuł nie jest w moim standardowym formacie. A tematem dzisiejszego artykułu będzie film animowany z 2020 roku amerykańskiego studia filmowego Pixar zatytułowany „Soul”. Chciałbym pokrótce podkreślić kilka punktów, które mogą być przydatne dla odbiorców czytających moje artykuły. Osobiście ten obraz, nie boję się tego słowa, uderzył mnie do głębi, grając na swoich smyczkach przyjemną jazzową melodię. Skupiamy się na głównym bohaterze o imieniu Joe Gardner, który nawet po śmierci stara się stworzyć swoją spełnienie marzeń - zostać prawdziwym jazzmanem! I mimo takiej przeszkody jak „śmierć” wciąż osiąga to, czego pragnie, do czego dążył przez całe życie. Ale co stanie się dalej? Nagle zdaje sobie sprawę, że otrzymawszy to, czego chciał, nie był szczęśliwy. A główne pytanie brzmi: „Dlaczego?” Sam ojciec Joego był muzykiem jazzowym i naprawdę chciał zaszczepić w swoim synu miłość do muzyki od dzieciństwa i udało mu się. Joe przez całe życie podążał za swoim marzeniem, co przypominało mu moment, w którym pewnego razu poczuł się podczas swoich nastoletnich poszukiwań w piwnicy klubu jazzowego. I nie jest to zaskakujące, ponieważ ten moment był naprawdę znaczący i jasny, jak wiele wydarzeń tamtej epoki. Co prawda, przemawiały za tym także jego własne zainteresowania, predyspozycje i wrażliwość na sztukę muzyczną oraz, co ważne, akceptacja znaczącej postaci – ojca, który w chwili rozgrywania się filmu był już w „ świat po”. Próbując przedłużyć tę chwilę w piwnicy, Joe zamienił swoje dziecięce marzenie w sens życia. Ponadto pchała go chęć bycia akceptowaną przez matkę, która sprzeciwiała się niestabilnej karierze muzyka. Długo i wytrwale szedł w stronę swojego marzenia, nie zauważając zarówno przeszkód, jak i tak naprawdę otaczającego go innego świata. Jego pragnienie tego, czego chciał, było tak silne, że nawet po przeżyciu śmierci nie widział sensu otaczającego go świata. Być może, gdyby nie nagła śmierć bohatera, stałby się jedną z tych zagubionych w świecie astralnym dusz, które straciły kontakt z rzeczywistością. A jak wiadomo, utrata połączenia z rzeczywistością, z własnymi uczuciami, nigdy nie może prowadzić do poczucia sensu i kompletności własnego życia. Czy Joe ostatecznie osiągnął swoimi działaniami to, czego chciał? Jak widać na zdjęciu nie, bo wierzył, że sens życia tkwi w powołaniu, w jego odnajdywaniu i osiąganiu konkretnych celów. Problem jednak w tym, że sens życia nie może być konkretny, dlatego Joe, osiągnąwszy swój konkretny cel, ogrzany wygodnymi złudzeniami popartymi doświadczeniami z dzieciństwa, Joe poczuł pustkę, bo nie wiedział, jak żyć inaczej – i co dalej? Dzięki swojej towarzyszce – duszy „22”, otwartej i wrażliwej na wszystko, co daje życie, był w stanie odpowiedzieć na to pytanie. W takim razie jesteś tylko ty i świat ze wszystkimi jego kolorami, jest chwila obecna, ale jak żyj tym – ty decydujesz sam, najważniejsze – żyj „w pełni”, czego Joe nauczył się na końcu swojej podróży. Cóż mogę tu dodać – doceniaj każdą chwilę swojego życia, a wtedy twoje życie to zrobi z pewnością będzie pełen wielu znaczeń!